Dying Light: The Beast review - Beestachtig vervolg

Techland is terug met een nieuw deel in de Dying Light franchise. Na het uitbrengen van Dying Light 2: Stay Human in 2022, is het nu alweer tijd voor een vervolg. Eigenlijk moest Dying Light: The Beast doorgaan voor een uitbreiding van het tweede deel, maar gedurende de ontwikkeling bleek dat Dying Light: The Beast voldoende toegevoegde waarde heeft om er een compleet nieuw deel van te maken. Althans, volgens de ontwikkelaar zelf. Of dat echt het geval is, is natuurlijk de vraag. En om een antwoord op die vraag te kunnen geven ben ik in dit nieuwe Dying Light avontuur gedoken om te zien of Dying Ligth: The Beast een must play is.

Een volwaardig nieuw deel

Voor het avontuur in Dying Light: The Beast zijn we beland in de Alpen, in het fictieve plaatsje Castor Woods welteverstaan. Je begint de game in een niet al te comfortabele situatie, want je zit namelijk vast en wordt gebruikt als proefkonijn voor allerlei testen. "Je" is in dit geval niemand minder dan oude bekende Kyle Crane, die we vanzelfsprekend ook in de eerdere delen voorbij hebben zien komen. Sterker nog, op Dying Light 2: Stay Human na was hij in de andere games ook de hoofdrolspeler. Na een periode van dertien jaar aan martelingen, weet Kyle Crane eindelijk los te komen uit de kwaadaardige handen van de Baron. En je raadt het al, onze Kyle zint op wraak. Er is hem alles aan gelegen om de Baron op te sporen en zijn verdiende loon te geven. Door de testen die op hem zijn uitgevoerd, beschikt hij over aanzienlijke krachten die hij in bepaalde situaties kan oproepen. Dying Light: The Beast biedt een tof verhaal, dat misschien wel de beste uit de serie is.

En zo kom je vanuit je gevangenis terecht in Castor Woods. Ontwikkelaar Techland heeft met het creëren van Castor Woods beoogd om een iets afwisselender gebied te maken. Waar je je in Dying Light 2: Stay Human nog veel meer in stedelijke gebieden begaf, is dat nu wat meer gemengd. Stedelijke gebieden zijn er nog steeds, maar worden afgewisseld met grote delen waar amper een gebouw te bekennen is. Door te kiezen voor deze afwisseling voelt de gameplay iets meer in balans. Overigens is aan de grootte van de map wel te merken dat het hier gaat om een game die origineel bedoeld was als uitbreiding op Dying Light 2: Stay Human. De map is namelijk aan de wat kleine kant. Niet dusdanig dat het storend en overigens, maar verwacht geen mega groot gebied wat je moet doorkruisen. De map is overzichtelijk, afwisselend en behapbaar. Het is niet groot, maar ook zeker niet te klein om een stand alone game te verantwoorden. Dus in dat opzicht is het zeker te begrijpen dat Techland er tijdens de ontwikkeling voor heeft gekozen om er een losstaande game van te maken.

Naar een hoger niveau getild

Als je de eerdere Dying Light-games hebt gespeeld, dan voelt de gameplay zeer bekend aan. Techland heeft ervoor gekozen om hetzelfde pad aan te houden als de eerdere games, met hier en daar een toevoeging. De gameplayloop is dus nog altijd parkouren, het inhakken op talloze zombies en het verzamelen van loot. Een gameplayloop die na al die delen nog steeds niet gaat vervelen. Het blijft leuk om te doen. Het verzamelen van loot is essentieel om jezelf in leven te houden. Door dit te doen vind je namelijk voorwerpen waarmee je jezelf kunt healen als dat nodig is, maar ook allerhande items die jou helpen bij het maken of onderhouden van je wapens. Je wapens hebben namelijk niet het eeuwige leven in de Dying Light games. Als je ze gebruikt gaan ze na verloop van tijd stuk en verliezen ze effectiviteit of worden zelfs volledig onbruikbaar. Je kunt ze dan herstellen als je daar de juiste items voor hebt gevonden. Maar je kunt ook nieuwe wapens craften of vinden. Daar zitten ook vuurwapens tussen, maar omdat die nogal schaars zijn - wat logisch is in een post-apocalyptische wereld - moet je aardig zuinig met deze wapens en de kogels omgaan.

Op grafisch vlak ziet de game er fantastisch uit en oogt het mooier dan alle voorgaande delen. Ook de voice acting, waar ik in mijn Dying Light 2: Stay Human review nog wel wat kritiek op had, is in dit vervolg verbeterd. Het geheel is op audiovisueel gebied naar een hoger niveau getild en Techland heeft daarin puik werk afgeleverd. Waar het wat minder in uitblinkt is de skill tree. Hoewel deze redelijk recht voor zijn raap en overzichtelijk is, zitten er bepaalde skills in de skill tree die er wat mij betreft niet in hadden gehoeven. Bijvoorbeeld het kunnen gebruiken van granaten, vlammenwerper en een grenade launcher zitten vastgeketend aan je skill tree waardoor je dat eerst vrij moet zien te spelen voor je ze kan gebruiken. Verder vertoont de skills tree ook relatief weinig vernieuwing ten opzichte van Dying Light 2: Stay Human. Hierin is dus goed te zien dat we te maken hebben met een game die oorspronkelijk bedoeld was als uitbreiding op een eerder deel.

Castor Woods en de wereld van Dying Light: The Beast heeft genoeg te bieden. Als je het verhaal wil uitspelen ben je al zo'n twintig uur kwijt. Een mooi aantal uurtjes als je het mij vraagt. Mocht je er geen genoeg van krijgen om zombies opnieuw de dood in te jagen, dan kun je je nog langer vermaken met de game. Er zijn redelijk wat zijmissies die je kunt volbrengen om het aantal speeluren verder op te krikken. Daarnaast tref je tijdens je avontuur met enige regelmaat een overlevende die jouw hulp goed kan gebruiken. Helaas komt dit niet altijd op de beste momenten naar voren. Soms zit je bijvoorbeeld midden in een missie als je ineens een hulpkreet op je scherm te zien krijgt en kun je daar dus niet (op tijd) heen. Want ja, als je er niet op tijd bent dan is een survivor geen survivor meer. Dat had dus best wat beter geïmplementeerd kunnen worden. Datzelfde geldt overigens ook voor de nieuwe Beast modus. Als je genoeg zombies raakt zonder dat jezelf geraakt wordt, dan loopt er een meter vol. Als deze gevuld is, dan komen er superkrachten los. Je bent dan sterker, maar toch voelt het allemaal een beetje onbevredigend. Er komt een rode gloed over het scherm en je kunt een beetje met je vuisten maaien en dat is het wel. Het mist een beetje die wow-factor.