Dynasty Warriors: Origins review - Groots en imposant

Terwijl sommige franchises er alles aan doen om iedere game weer compleet anders in elkaar te draaien, zijn er ook franchises die al decennia lang hetzelfde doen. Neem bijvoorbeeld Dynasty Warriors, een franchise waarmee ik voor het eerst kennis mocht maken via een Demo-disc voor de PlayStation 2. De game staat bekend om gigantische veldslagen waarin jij als een sloopkogel doorheen dient te manoeuvreren. Een leuk concept, maar na het floppen van Dynasty Warriors 9 werd het tijd voor wat anders. Zie daar Dynasty Warriors: Origins, een soortgelijke game die volledig op de schop is genomen. Het is geen tiende deel, maar ook geen spin-off? Wat is Dynasty Warrions: Origins dan wel in deze recensie? Dat zoeken we uit in de Dynasty Warriors: Origins review!

Same Same, but different

Dynasty Warriors kenmerkt zich met zijn gigantische veldslagen, historische gebeurtenissen en de welbekende 1v1.000 combat. Normaliter doen we dat met een enorm roster aan historische officieren die deel hebben genomen aan die eerdergenoemde veldslagen. In Dynasty Warriors: Origins is dat echter een ander verhaal. In deze game kruipen we namelijk in de getalenteerde huid van een held zonder naam, die noemen we voor het gemak maar even “Wanderer”. Heel cliché, maar dit personage praat niet en leidt helaas aan geheugenverlies. Een ideaal slachtoffer om dus aan het begin van de tijdlijn te plaatsen. Wanderer is het enige personage waar je volledige controle over krijgt gedurende het ruim dertig uur durende verhaal. Een groot risico, want zo zou de combat zomaar repetitief kunnen aanvoelen. Gelukkig is dat niet het geval, want Origins is meer RPG dan ooit. Gaandeweg het verhaal ontgrendel je nieuwe wapens, wordt Wanderer sterker en komen we nieuwe bondgenoten tegen. Die bondgenoten kunnen we op momenten voor een korte periode besturen, maar over het algemeen spenderen we tijd met Wanderer en zijn tien wapens. Zo blijft de combat enigszins vers, want de diverse wapens resulteren in nieuwe combo’s, nieuwe speciale moves en dienen elk een eigen functie.

Zoals gezegd is Dynasty Warriors: Origins meer RPG dan ooit tevoren. Weg zijn de menu’s waarmee we van veldslag naar veldslag navigeren. Nu doen we dat via een interactieve wereld waarin we gesprekken kunnen aanknopen met bekende officieren, relaties kunnen uitdiepen en steden kunnen bezoeken. Gevonden objecten investeren we weer in Wanderer waardoor we nieuwe buffs en wapens ontgrendelen. Dynasty Warriors: Origins begint logischerwijs bij het begin van de tijdlijn. Hierdoor komen we veel evenementen en officiers tegen die we al lang en breed kennen uit eerdere games. Origins neemt echter de tijd en kapt de game af wanneer de oorlog pas echt uitbarst. Enerzijds jammer, maar met ruim dertig uur (voor slechts één van de drie branching storylines) op de teller, mogen we absoluut niet klagen. Hierdoor ontstaat namelijk de ruimte om meer de diepgang op te zoeken. Zo krijg je veel meer de historie mee en leer je de welbekende personages veel beter kennen. Wanderer is echter ietwat emotieloos, mede doordat deze eigenlijk helemaal niet praat. Zijn verhaal is interessant, maar met het personage bouw je weinig connectie op, wat helaas een gemiste kans is.

Koppen moeten rollen

Laten we echter eerlijk zijn, een Dynasty Warriors-game speel je voor de combat en met Origins zit dat helemaal dik in orde. Veldslagen zijn gigantisch en het 1v1.000-concept komt beter dan ooit naar voren. Nog nooit hebben we zoveel vijanden op het scherm gezien in een Warriors-game. Door on-the-fly te switchen van wapen blijft de gameplay relatief vers en kunnen we ons aanpassen aan de situatie. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het afslachten van gigantische groepen voetsoldaten of een één-op-één situatie met een legendarische officier. Deze kunnen namelijk behoorlijk uitdagend zijn, dankzij de grote health bars, unieke move sets en verwoestende aanvallen. Gelukkig ben je niet compleet weerloos. Door aanvallen bijvoorbeeld perfect te ontwijken of te parryen, ben je in staat om door de verdediging van de officiers heen te breken. Doe je dat vaak genoeg, dan is het mogelijk om ultieme aanvallen los te laten voor die allesverwoestende killer blow.

Hoewel we door de ene na de andere soldaat en officier heen hakken, dienen we echter altijd een oogje op de map overview te houden. Dynasty Warriors: Origins is namelijk ook een management game waarin je vooral tijd dient in te delen. Bevriende officiers vechten namelijk geregeld met je mee, maar kunnen overweldigd raken door de grote aantallen. Valt er één essentiële officier tijdens de strijd, dan kan je hoogstwaarschijnlijk de missie opnieuw starten. De audio- en visuele cues dien je dus nauwlettend in de gaten te houden. De grotere veldslagen nemen namelijk makkelijk een half uur tijd in. Het is dan ook extra zuur wanneer je tegen het einde de missie verprutst door te lang in een bepaald gebied te hangen.

Imposant maar niet perfect

Laten we even vooropstellen dat Dynasty Warrios: Origins een waanzinnige stap vooruit is ten opzichte van het zeven jaar oude Dynasty Warriors 9. De game kent een prima focus op het verhaal en de veldslagen zijn nog altijd even episch. Er is echter zoveel gaande op het scherm, dat de framerate op momenten behoorlijk kan dippen. Uiteraard kent Origins meerdere settings en de 120 fps is meer dan welkom, maar weet in ieder geval dat deze nog weleens inzakt. Gameplay technisch doet de game echter weinig fout. Het vechten voelt goed, de wapens bieden afwisseling en de game is op momenten behoorlijk episch. Uiteraard voel je tijdens de ruim dertig uur een vorm van herhaling, maar storend is het nooit geworden.

Wat ik dan wel weer storend vind, zijn de customisation opties voor bijvoorbeeld de ondertiteling. Deze is vrij minuscuul, waardoor je met een loep naar het scherm moet kijken om te begrijpen wat er gaande is. Tijdens cutscenes is deze iets groter te maken, maar daar blijft het helaas bij. Ook begrijp ik niet helemaal waarom de game enkel Engels- en Japans-talige voicing ondersteunt, gezien het verhaal zich in China afspeelt. Nu is dat laatste een bijzonder klein puntje, maar het had veel kunnen bijdragen aan de immersie als er wat Chinees zou voorbijkomen.