Ereban: Shadow Legacy review - Beheers de schaduwen

In 2021 besloot ik om eindelijk een game te spelen die al sinds 2017 mijn interesse had. In deze game speelde je als een sluipmoordenaar die onzichtbaar werd in de schaduwen en speciale krachten had. Je kon mijn verbazing en frustratie wel voorstellen toen bleek dat ik Aragami wel degelijk een leuke game vond. Het tweede deel in de franchise wist hetzelfde niveau niet te behalen. Toen ik de eerste trailer van Ereban: Shadow Legacy zag, moest ik direct aan mijn ervaringen met Aragami denken. En dat is goed, want er zijn weinig van dit soort games op de markt. Het is dan ook mooi om te zien dat de kleine indiestudio Baby Robot Games het figuurlijke stokje overneemt en laat zien dat zij met soortgelijke elementen een toffe game kunnen neerzetten.

De enige van haar soort

Je zou maar de laatste persoon van een bepaald ras op aarde zijn. Dat overkomt Ayana die behoort tot de Ereban. Dit zijn mensen die op een donkere planeet wonen en daardoor speciale krachten hebben. Ayana kan namelijk één worden met de schaduwen en daardoor kan ze ongezien rondsluipen en eenvoudig door smalle ruimtes navigeren. Haar verhaal is niet bepaald rooskleurig, want de organisatie Helios heeft haar uitgenodigd om naar het hoofdkwartier te komen. Zij zijn degenen die een einde hebben gemaakt aan de energieoorlog, want de aarde was bijna in duister gehuld. Dankzij Helios zit er nu een ring om de zon Khepri, die genoeg energie opwekt om iedereen licht te bieden. Op het hoofdkwartier krijg je te maken met drie testen die ervoor zorgen dat je ook begrijpt wat Ayana kan doen. Het eerste hoofdstuk dient dus als een introductie tot het verhaal en als een soort tutorial. Niet iedereen is fan van Helios, want de rebellengroep The Forgotten Suns probeer chaos te creëren. Het plan van Ayana is om te achterhalen wat er met haar soortgenoten, de Erebans, is gebeurd, maar dat verreist samenwerking met anderen.

Dat is een korte introductie van het verhaal, want Ereban: Shadow Legacy heeft plotwendingen en veel meer informatie te bieden dan dat ik heb gegeven. Dit zul je echter zelf moeten ondervinden tijdens het spelen, want anders verklap ik te veel. Wat je moet weten is dat de game is opgedeeld in acht hoofdstukken en tijdens deze levels kun je nog op zoek naar extra lore. Hoewel het verhaal duidelijk genoeg wordt verteld, is het toch een stuk leuker om meer te weten te komen over de verschillende groepen en het achtergrondverhaal.  In principe weet je namelijk weinig van Helios, de Ereban en wat de mensen op de aarde allemaal hebben meegemaakt. Het is dus ook zeker de moeite waard om het museum in het eerste level goed te doorlopen.  Het verhaal van de game is niet erg diepgaand, maar ik vond het interessant genoeg om door te spelen. Het past ook goed bij de gameplay en dat is in dit geval het belangrijkste.  De ontwikkeling van Ayana is wel wat magertjes en ik had graag meer gezien van een aantal personages. Door twee extra hoofdstukken toe te voegen hadden ze wat meer ruimte kunnen creëren, want nu ga je redelijk rechtaan naar het doel toe. We moeten echter niet vergeten dat Ereban: Shadow Legacy is gemaakt door een kleine en nieuwe indiestudio.

Bepaal zelf de uitkomst

De gameplay bestaat voornamelijk uit het rondsluipen en het gebruiken van je speciale krachten. Bij specifieke levels kun je die krachten vrijspelen, maar je kunt ook gadgets maken door upgrades te vinden. Als het gaat om de gadgets moet je vooral denken aan het plaatsen van een hologram of het inzetten van een stunmijn. Overal lopen robots rond en wat jij hiermee doet moet je eigenlijk zelf weten. De game kent namelijk drie verschillende eindes en de manier waarop jij door een level heen beweegt, heeft hier invloed op. Aan het eind van een hoofdstuk krijg je ook te zien hoeveel mensen je hebt vermoord, hoe snel je was, wat je hebt gevonden en welke medaille je hebt vrijgespeeld. Je speelt de medailles vrij door iedereen te vermoorden, stilletjes te werk te gaan of door juist iedereen in leven te houden. Sommige levels hebben ook nog een zijmissie die je kunt voltooien. De beloning is vooral belangrijk als je de gadgets wilt upgraden, maar ze hebben ook invloed op het verhaal. Zo wist ik uiteindelijk een team niet te helpen en daardoor werden ze gevangengenomen.

De hoofdstukken zijn nogal lineair en dat heeft te maken met twee redenen. Ten eerste heb je altijd een specifiek doel en ten tweede kun je maar via één weg naar dat doel toe. Hoewel je af en toe wel een zijstraat in kunt om een collectible te vinden, kun je niet je eigen pad uitstippelen. Dit beperkt de creativiteit en vrijheid voor de speler. Ik kan begrijpen waarom de ontwikkelaars hier voor hebben gekozen, omdat je zit met de schaduwen en de robots. Toch had ik liever de aanpak van Dishonored of Aragami gezien. Het pad wordt duidelijk aangegeven, want je kunt muren met een overkapping niet beklimmen en hetzelfde geldt voor de muren met planten. Daarnaast ben je sowieso al afhankelijk van de schaduwen, want alleen daarin kun je veranderen in een schaduwbol die vijanden niet kunnen zien. Op het moment dat je in het licht stapt, verander je terug naar je menselijke lichaam. Tenzij je een schild gebruikt, kun je niet ontsnappen aan de robots als ze je in hun greep hebben, dus sluipen is een groot onderdeel van de gameplay. Er zitten ook wat puzzels in de latere hoofdstukken waar ik minder vrolijk van werd. Het is vooral bij de eerste deur nogal makkelijk om de puzzel op te lossen zonder de regels te begrijpen. Dit had iets beter gecommuniceerd kunnen worden, vooral omdat de game voorheen nog geen puzzels had.

Ik benoemde al dat ik graag twee extra hoofdstukken had gezien en dat was voor de gameplay ook beter geweest. Er is eigenlijk maar één hoofdstuk waar je een beetje vrij kunt ronddolen, omdat je meerdere doelen hebt en drie zijmissies moet vinden. Dit zorgde ervoor dat het één van mijn favoriete hoofdstukken was, maar de resterende hoofdstukken volgen dan weer het lineaire pad. Een extra level om meer inzicht te krijgen in de personages via extra zijmissies had dan ook niet misstaan. Daarbij moet ik wel zeggen dat de game lang genoeg is en dat er een goede balans is met de beschikbare krachten en gadgets. De game is niet uitdagend te noemen, tenzij je ongezien een level wilt afsluiten, want dat verreist veel geduld. Ereban: Shadow Legacy is dan ook een korte game, tenzij je de andere eindes nog wilt ervaren of alle medailles wilt aanpakken. Ik moet zeggen dat ik de game zeker nog een keer ga doorlopen. De gebieden zien er ook prima uit en geven de sfeer goed weer. Om toch nog met een kritiekpuntje te eindigen moet ik mededelen dat de game af en toe last had van framedrops. Aangezien je niet hoeft te vechten heeft dit geen groot nadeel, maar het is wel vervelend.