FAIRY TAIL 2 review - Blijft erg aan de oppervlakte

Fairy Tail is een Japanse manga geschreven en geïllustreerd door Hiro Mashima. Je volgt de avonturen van Natsu Dragneel, een lid van de populaire tovenaarsgilde Fairy Tail, terwijl hij naar de draak Igneel zoekt. De avonturen van Natsu en zijn vrienden werden van 2006 tot 2017 gepubliceerd in Kodansha's Weekly Shōnen Magazine. In 2020 had de Fairy Tail manga meer dan 72 miljoen exemplaren in omloop, waardoor het één van de best verkochte manga-serie aller tijden is. Als fan van Dragon Ball, Naruto en Bleach, ben ik ooit ook begonnen met Fairy Tail. In het begin was het vermakelijk, maar op den duur vond ik het allemaal te lang duren en ben ik vroegtijdig uitgestapt. Gelukkig kan ik nu met deze game de serie “afkijken”. In de preview van Fairy Tail 2 geeft Delano aan dat het gevechtssysteem strak is, de scriptwriting sterk blijft en de visuele stijl het bronmateriaal eer aandoet. Dat klinkt goed en in de review van Fairy Tail 2 kun je lezen of ik een vergelijkbare ervaring heb gehad.

Het einde van de serie

In Fairy Tail 2 val je in de Alvarez arc die een eind aan de serie breit. Als je bekend bent met de serie zal je geen verrassingen tegenkomen, maar voor de nieuwkomers en personen die de serie vroegtijdig hebben verlaten, is het fijn om het verhaal in een beknopte versie te kunnen volgen. Je valt meteen in de actie, want Fiore wordt binnengevallen door het Alvarez Empire, een militaire natie die opgezet is door Zeref (Spriggan). Zeref is van plan de geschiedenis te herschrijven en zijn eigen opkomst naar macht te voorkomen. Hij wil dit bereiken door de Fairy Heart te verkrijgen. Dit is een bron van een oneindige magische kracht die zich bevindt in het lichaam van Mavis, de eerste Guild Master, dat onder het gildegebouw van Fairy Tail wordt bewaard. Zeref heeft E.N.D. laten herrijzen en door de tijdreispoort Eclipse gestuurd, zodat hij hierdoor uiteindelijk gedood kan worden en rust kan vinden. Natuurlijk gaat dat niet volgens plan, omdat Natsu en zijn vrienden dit proberen tegen te houden. Daarnaast houden leden van Fairy Tail en hun bondgenoten Acnologia gevangen in een ruimte-tijd scheur die werd gecreëerd door het gebruik van Eclipse. Acnologia ontsnapt door de magie van de scheur te consumeren en heeft hierdoor een goddelijke macht verkregen. Na het verslaan van Zeref en Acnologia is de arc beëindigd en de vrede in Fiore bereikt. Tijdens dit avontuur kom je veel herkenbare locaties en personages tegen. Dit is een feest van herkenning voor de fans en geeft het gevoel alsof je in een interactieve anime zit. Toch blijft dit aan de oppervlakte, want je kunt de Fairy Tail Guild niet echt verkennen. De personages, vijanden en omgevingen zien er goed uit, maar het springt niet van het beeld af. Dit geldt helaas ook voor de UI, want de menu’s zijn kaal en saai. Het is hierdoor niet uitnodigend of prettig om veel tijd in de menu’s te besteden.

Je kunt Fiore enigszins verkennen, maar je komt regelmatig obstakels tegen die alleen door een specifiek personage kunnen worden doorbroken. Helaas worden deze pas beschikbaar als je verder in de game bent. Daarnaast word je ook tegengehouden door de onzichtbare barricades waardoor er weinig ruimte overblijft om de velden te verkennen. Hierdoor word je wel verplicht om het verhaal te volgen, want verder is er dan niet veel te doen. In de velden kun je verschillende dingen zoals kistjes, speciale bazen, side quests, memo’s, kampvuren, Landmarks en Sparkling Spots vinden. Er zijn kistjes in overvloed, maar het zijn er zoveel dat het niet meer bijzonder is. Daar komt nog bij dat de inhoud meestal iets onbeduidends is of het zijn dezelfde items die je ook op een Sparkling Spot kunt vinden. De Landmarks worden verder niet uitgelicht en je kunt ze alleen activeren voor wat experience. Bij de kampvuren kun je rusten, saven en met je bondgenoten praten. Al bestaat hun bijdrage vaak uit maar één zin. De speciale bazen zijn wel een leuke toevoeging, maar als je wat later terugkomt en veel sterker bent kun je ze op het veld met één klap uitschakelen. Nu was ik bijna de side missions vergeten, maar die kunnen de game ook niet interessanter maken. Soms kom je een NPC tegen die een bepaald item nodig heeft. Het zijn items die je meestal al in je bezit hebt door een monsterdrop, een kistje of hebt gevonden bij een Sparkling Point. Vervolgens lever je deze in, word je bedankt en krijg je een onbenullige beloning. Geen enkele side quest vertelt iets meer over de wereld of leidt naar een interessant verhaal. Het is gewoon een fetch mission en hierdoor blijft het erg aan de oppervlakte. Voor de fans is het misschien genoeg, maar als gamer wil ik meer waar voor mijn geld.

Vechten, vechten en gevechten

Om Zeref te bereiken moeten Natsu en zijn vrienden het opnemen tegen de Spriggan 12, de elite strijders van Zeref en hun strijdkrachten. Zo kom je in de velden regelmatig vijanden tegen die op je af komen als ze je in het vizier krijgen. Het is lastig om ze te ontwijken als je het niet op een rennen zet. Je moet er dus rekening mee houden dat je tijdens je tocht van het ene gevecht in het andere gevecht rolt. Dit is ook wat je verwacht in game gebaseerd op een anime, maar helaas is dit in principe naast rondlopen het enige dat je doet. Met de gewone aanvallen verdien je SP die je vervolgens nodig hebt om combo’s te maken met de speciale magische technieken die we kennen uit de anime. Deze technieken kun je aan de knoppen verbinden en met short cuts activeren. Door het ontvangen van klappen vul je de Awakening Gauge. Als je deze activeert word je hp herstelt en je stats tijdelijk verhoogd. Als deze Gauge leeg is, eindig je met een Finishing Move. Door de vijanden te verslaan verhoog je je level en verdien je skill points die je kunt gebruiken om nieuwe vaardigheden vrij te spelen en je stats te verhogen.

De gevechten zelf zijn ook niet heel bijzonder en ook hier doe je eigenlijk steeds hetzelfde, zelfs als je wisselt van personage. Het enige verschil is dat je nu toegang hebt tot een andere set van magische technieken en een ander element. Door de vijanden veelvuldig aan te vallen breek je hun Break Gauge en richten je aanvallen meer schade aan. Ook activeert dit een Link Attack waar je kunt kiezen uit een sterke aanval van één van je teamgenoten. Als je van de grotere vijanden en eindbazen elke Break Gauge stukslaat activeer je een Unison Raid. Hierdoor voer je samen met één van je twee teamgenoten een krachtige combo aanval uit en in combinatie met de juiste partner een Special Unison Raid. Door het vechten wordt ook je Fairy Rank hoger waardoor toegang tot Extreme Magic krijgt en dit fungeert als een summon. In principe zijn alle gevechten vergelijkbaar alleen duurt het bij de eindbazen een stuk langer om te winnen. Helaas kon ik dus weinig diepgang in de gevechten ontdekken, want het is nog net geen button mashen, maar veel meer strategie heb je niet nodig.

Ook is de gameplayloop niet heel boeiend, want je loopt door de velden en vecht tegen de vijanden, totdat je het volgende stuk van het verhaal hebt bereikt. Vervolgens krijg je een baasgevecht en dit gaat zo door tot het einde. Zoals gezegd is er buiten het verhaal weinig te beleven en het gene dat je kunt doen, leidt tot dezelfde gevechten. Als je de game hebt uitgespeeld is er wel post-game content te vinden, maar daar ben je opnieuw met dezelfde gameplayloop bezig. De ontwikkelaars hebben de basis voor een goede game neergelegd, maar hebben het helaas niet afgemaakt. Hierdoor mist de game diepgang en kan ik weinig redenen vinden om deze game te spelen als je geen fan van de serie bent. Om dit even met Naruto: Ultimate Ninja Storm te vergelijken. In deze game kon je echt Konoha en omstreken verkennen, het dorp en zijn inwoners echt leren kennen, side quests doen en collectibles verzamelen. En het belangrijkste: de gevechten waren leuk om te doen en gaven je het gevoel dat je echt in de anime zat en een ninja uit Konaha was. Helaas kon Fairy Tail 2 dat gevoel niet evenaren of zelfs benaderen.