Goodnight Universe review - Meer dan je denkt

Soms komt er een game voorbij die je langer bijblijft dan je vooraf verwacht. Dat kan komen door de setting, de personages of het verhaal. Toen ik Goodnight Universe voor het eerst op social media zag, had ik niet het idee dat deze game dat soort impact zou hebben. Een baby die plotseling psychische krachten ontwikkelt, een kwaadaardig bedrijf dat achter je aan zit en jij die de taak krijgt om te ontsnappen. Het klonk bijna een beetje als de standaardformule, maar al snel wordt echter duidelijk dat de game veel meer is dan dat.

Wat ben ik?

De game opent in een grot, waar een gewond wezen ligt. Terwijl het wegzakt in bewusteloosheid vraagt het zich af wat leven precies betekent. Dan opent het zijn ogen opnieuw, dit keer in het lichaam van de zes maanden oude Isaac. Je bevindt je bij je opa, die nog even tegen je praat voordat hij naar bed gaat. Vervolgens stormt de rest van de familie binnen: je overbezorgde ouders en je oudere zus Cleo. Ondanks dat je verward bent en niet begrijpt wie je werkelijk bent, voel je meteen hoeveel je van hen houdt.

Het is moeilijk de kracht van het verhaal van Goodnight Universe uit te leggen zonder spoilers, maar het is een prachtig en emotioneel verhaal dat je aan het denken zet. Toen de credits verschenen, moest ik even pauzeren voordat ik kon beginnen met schrijven. Bijna al mijn voorbarige conclusies bleken volledig onjuist en het verhaal overtrof zelfs mijn verwachtingen. Wat ik eerder zag als een verhaal over een schattige baby met krachten en een bedrijf dat hem wil ontvoeren, blijkt uiteindelijk veel complexer. In Goodnight Universe is niets wat het lijkt.

Personages vormen de pilaar

De kracht van het verhaal komt voort uit de personages die het dragen. Elk personage voegt iets wezenlijks toe. Isaac probeert te begrijpen wie of wat hij is en waar zijn krachten vandaan komen. Zijn moeder worstelt met de gecompliceerde relatie met haar vader, die kort na het begin van de game overlijdt. Cleo probeert los te komen van het perfecte beeld dat haar ouders van haar hebben, maar weet niet hoe ze hun moet vertellen dat ze haar eigen pad wil volgen. Isaac’ vader houdt intens veel van zijn gezin, maar worstelt met de financiële druk en betreurt dat hij zijn start-up nooit heeft doorgezet. Hoe je dit allemaal weet? Isaac hoort met zijn krachten de diepste gedachten van de mensen om hem heen. Hij probeert zijn familie te helpen, maar wordt daardoor ontdekt door de Aio Corporation, een mysterieus techbedrijf dat hem wil vangen vanwege zijn gaven. Met Isaac krijg je een eerste klas stoel in de levens van dit gezin: hun mooie momenten, hun fouten, hun dromen en hun angst. Je leert met ieder van hen meeleven en bouwt een band met ze op, waardoor je hen wilt helpen met hun problemen.

Dat alles wordt nog sterker dankzij de indrukwekkende voice acting. De cast brengt de personages werkelijk tot leven. Vooral Lewis Pullman, die Isaac’ innerlijke stem vertolkt, levert een prachtige prestatie. Hij brengt de emoties van Isaac feilloos over en zijn stemgeluid is zó rustgevend dat het een plezier is om naar hem te luisteren. Gelukkig maar, want Isaac geeft het grootste deel van het verhaal zijn gedachten weer. Ook Pico Alexander, Sarah Burns en Tessa Espinola leveren uitstekend werk als respectievelijk de vader, moeder en zus van Isaac. Naast de geweldige voice acting wordt de game vergezeld door een prachtige soundtrack. Het is geen nadrukkelijke score met luide of imposante muziek, maar juist een subtiele soundtrack die perfect aansluit op elk moment. De sfeervolle, nieuwsgierige melodieën in het begin passen prachtig bij de tijd die je met je familie doorbrengt, terwijl de muziek meteen intenser wordt wanneer Aio achter je aanzit. Het geheel is mooi in balans en vormt een geweldige ondersteuning voor de emoties en spanning die de game op elk moment neerzet.

Waarom?!

Goodnight Universe verraste me op een manier die ik niet had verwacht. De game ziet er prachtig uit, met een artstyle die zo uit een Pixar-film lijkt te komen. Ook draait de game vlekkeloos op de Nintendo Switch 2 zonder technische problemen, bugs of glitches. Alles leek te wijzen op een bijna perfecte score, totdat ik ontdekte dat je de game op pc ook met je gezicht kunt besturen. Via je webcam kun je Isaac namelijk met face tracking besturen, wat ontzettend goed past bij de manier waarop zijn krachten werken. Op de Nintendo Switch 2 ontbreekt die functie volledig. Begrijp me niet verkeerd: de besturing werkt prima zonder face tracking, maar de optie om de nieuwe webcamfunctie van de Switch te gebruiken had hier perfect bij gepast. Vooral omdat Isaac’ krachten verbonden zijn aan de bewegingen van zijn lichaam. Knipper je met je ogen, dan kun je objecten verplaatsen of samenvoegen. Met armgebaren open of sluit je deuren. Door je aandacht op iemand te richten kun je gedachten lezen. Op de Switch gebeurt dat allemaal via de ZR-knop en soms met de linker of rechter Joy-Con. Het werkt goed, maar als je weet dat de face tracking bestaat, voelt het als een gemiste kans.

Hoewel de besturing prettig werkt, merkte ik wel dat de krachten van Isaac zo leuk en creatief zijn dat ik ze graag vaker had willen gebruiken. De manier waarop je objecten in beweging zet, deuren opent of gedachten leest voelt ontzettend intuïtief en past perfect bij zijn personage. Helaas worden deze vaardigheden alleen op specifieke momenten aangeboden, waardoor je minder vrijheid hebt om er zelf mee te experimenteren. Dat is jammer, want juist die krachten geven de game zoveel charme en hadden nog meer kunnen schitteren als je ze vaker en vrijer kon inzetten.