Review: Halo 3 Xbox 360

Halo 3, het paradepaardje van Microsoft en alweer nummer drie uit de succesvolle serie. Een titel waarvan menig gamer hoopt dat hij de grote verwachtingen kan waarmaken. Niet alleen heeft dit derde en laatste deel van de trilogie twee heuse voorgangers, ook was er zo'n enorme hype rondom de game, dat hij wel goed móet zijn. De grote vraag is dan ook: voldoet Halo 3 wel aan de torenhoge verwachtingen?

Finish the fight

Zoals gezegd is Halo 3 het laatste deel van de trilogie. Je moet vroeg genoeg in de serie gestapt zijn, want anders ben je in het verhaal het spoor volledig bijster. In Halo draait alles om de Prophets die Halo's willen afvuren om hun 'Great Journey' te kunnen beginnen. Natuurlijk is niet iedereen het hiermee eens. Met hoofdrolspeler Master Chief begin je aan een heftige strijd. In dit derde deel speel je wederom als Master Chief. Niet alleen strijd je tegen de Prophets, die deze keer de 'Ark' willen vinden om alle Halo's in 'n keer af te vuren, maar ook lijdt je aan een schuldgevoel dat je hebt overgehouden na het achterlaten van Cortana in deel twee.

Maar natuurlijk sta je niet alleen. Net als in de voorgaande delen komt de Arbiter je helpen. Deze keer wissel je echter niet af tussen Master Chief en de Arbiter. Alleen met het lichaam van Chief zul je zelf kogels kunnen incasseren. Met een door de computer gestuurde Arbiter aan je zijde zul je zoveel mogelijk aliens naar het hiernamaals brengen.

Meerdere wegen

Er leiden meerdere wegen naar Rome. Dat is dan ook precies waar de makers zich op hebben gebaseerd bij het bedenken van levels. In Halo 3 is er niet 'n weg die je moet volgen om bij het einde te komen. In plaats daarvan kun je kiezen hoe je ergens heengaat. Zo kun je jezelf over een door vijanden bezette brug vechten om ergens te komen, maar kun je ook via een gebouw in een ondergrondse gang komen, om vervolgens onder de vijanden door te lopen en ze in de rug te verrassen met een vuurregen van kogels.

Maar meerdere wegen naar het eind zijn niet de enige variatie in levels. Ook de setting van levels verschilt. Zo sluip je de ene keer door het bos, schiet je de keer daarop er flink op los in een basis en race je het moment daarop over een dorre vlakte. Ook zijn er verschillende middelen om het eind mee te halen. Hier bedoel ik de verschillende wapens en voertuigen mee, er zijn er namelijk een hoop van te vinden in de game. Met simpele wapens als geweren en 'plasma guns' kun je tegenstanders een kopje kleiner maken, maar ook lasers en een reusachtige hamer zijn te gebruiken voor de meest brute kills. Het mooie aan het grote wapenaanbod is dat je ook echt gedwongen wordt elk wapen een keer te gebruiken. Door het gebrek aan munitie zul regelmatig van geschut moeten wisselen, waardoor elk wapen minstens 'n keer aan bod zal komen. Qua vervoer zit het ook wel goed. Er zijn onder ander Banshees, Ghosts, quads en tanks, waarmee je je niet alleen sneller door vijandig gebied vecht, maar ook zeker een stuk gemakkelijker.

Kort maar krachtig

En dat het gemakkelijker gaat met behulp van tanks is maar goed ook, want Halo 3 is een stuk moeilijker dan eerdere delen. Vijanden 'denken' een stuk beter na; ze zullen schuilen en je soms zelfs insluiten. De coöperatieve modus is dan ook zeker niet misplaatst. Niet alleen is het gewoon gaaf om met z'n tweeën het hele verhaal te spelen, het is ook af en toe veel slimmer. Aan het eind kun je dan door middel van scores zien wie er het beste heeft gevochten. Door overleg als 'ik neem links, jij rechts' gaat het afslachten van zowel grote als kleine wezens een stuk sneller en meer georganiseerd. Hierbij moet je wel oppassen dat je niet t' goed samenwerkt als team, want dan ben je zo door de game heen. In een uurtje of zeven heb je de game in je eentje op 'Normal' namelijk al uitgespeeld, al kan dit met 'Heroic' en 'Legendary' en de 'Achievments' natuurlijk flink oplopen. Een klein smetje op de vele plusjes die al zijn genoemd. Klein, omdat je het verhaal best nog eens kunt spelen en omdat er natuurlijk nog een multiplayer op je wacht, die weer even snel, tactisch en goed gevuld is als altijd. Een groter smetje op het geheel, in ieder geval wel voor de grafische geilaards, is het uiterlijk van Halo 3. Natuurlijk ziet de game er niet uit alsof hij op een Nintendo 64 wordt gespeeld, maar met games als BioShock zijn we toch wel wat meer gewend.