Review: Killzone 3 PlayStation 3

Het was een doodnormale middag. Beetje op internet surfen, hier en daar een artikeltje schrijven. Maar in mijn achterhoofd had ik Killzone 3. Nederlands trots! Wat er toen gebeurde had ik zelfs niets in mijn stoutste dromen verwacht; Alex kwam met de verlossende woorden: "Ik stuur hem op naar Oss".

Actie ten top

Mijn verwachtingen waren groot, dat geef ik toe. Wat ik daar ook meteen aan kan toevoegen is dat al die verwachtingen zijn waargemaakt. Vooral als het op actie aankomt, want die is superbruut. Je hebt bijvoorbeeld meer dan tien verschillende mannieren om iemand met een brute màªlee aan te vallen. De eerste keer druk je zijn ogen in en de andere keer snijd je zijn keel door. Dat geeft echt een goed gevoel.
De Helghasts dienen ook in dit deel weer als schietschijf, in alle soorten en maten. Je hebt de gewone Helghast maar ook de eindbazen: vliegtuigen, jetpacks en opzichzelfstaande robots. Natuurlijk heb je geweren nodig om je te verzetten, en die zijn er in overvloed. Je hebt de basisgeweren, zoals een simpel machinegeweer, en de wat meer uiteenlopende geweren zoals bazooka's en shotguns. Die wapens heb je ook meer dan nodig, want de AI van de vijanden is flink op de schop gegaan. Zo zullen ze nooit in de vuurlinie staan en nemen ze altijd cover wanneer dat nodig is. Ze dekken elkaar en gooien granaten als ze je niet direct kunnen raken. Je voelt gewoon de actie van de vijand, ze reageren altijd anders.
Qua variatie in de actie zit het ook goed. Je verandert vaak van gebied en dus ook van vijanden. Maar zelfs de voertuigen veranderen en je zult niet vaker dan twee keer in hetzelfde voertuig plaatsnemen. Deze momenten duren niet lang, maar ze zorgen wel voor de nodige afwisseling.

Actie? Check! Verhaal? Uhhhh"

Je zou kunnen stellen dat Killzone 3 qua gameplay volmaakt is. Wanneer je dit doet, moet ik je teleurstellen. Er zitten bugs in die de ervaring toch wel een beetje pijn doen. Bijvoorbeeld het hakende lopen, teamgenoten die door muren komen en uit het niets verschijnende tanks. Het is jammer dat deze bugs niet verholpen zijn.
Buiten die bugs om is er nog 'n ander probleem, namelijk het verhaal. Dit is dus echt teleurstellend. Waar Killzone 1 en 2 een goede basis neerzetten, is Killzone 3 een mislukking. De game heeft meer dan 'n uur aan cutscenes, maar doordat deze niet goed benut worden, voelen ze ietwat als tijdverspilling. Je hebt geen idee wat er zich precies tussen de filmpjes afspeelt, al moet gezegd worden dat ze wel bijzonder fraai ogen en voorzien zijn van overtuigende voice acting. Om toch nog even het verhaal in het kort te omschrijven: de mensheid begint te verliezen van de Helghasts en trekt zich terug. Ze zitten gevangen op de planeet Helghan en moeten wachten op versterking. Dit gaat de hele game zo door alleen het moment wordt steeds uitgesteld.

Game met karakter

Killzone 3 heeft karakter. Het verhaal is typisch Killzone, al stelt het dus niet zoveel voor. Ook qua graphics en geluid is het zeer herkenbaar. Het stijltje, de geluiden, de muziek; het is allemaal Killzone. De personages zijn jammer genoeg niet zo interessant. Het zijn gewoon weer dezelfde mannen met dezelfde karakters. Een eigenwijze soldaat, een emotionele vriend en een klootzak als generaal.
Maar de karakters hebben ook positieve kanten. In de meeste shooters ben je gewoon iemand, een simpele soldaat. Maar in deze game voel je meer. Tijdens het rennen en het springen voel je gewoon het gewicht van je karakter. Bij het herladen kijk je naar je geweer en je ziet bij elke actie wel dat je een echte persoon bent. Dit alles zorgt ervoor dat je je echt iemand voelt en de actie een stuk intenser beleeft.