Loco Motive review - Zit op het juiste spoor

Point-and-click-avonturengames zijn één van de eerste games waar ik als kind mee in aanraking ben gekomen. Games als Monkey Island en de edutainment-games als Freddi Fish en Putt-Putt lieten mij in het verleden kennismaken met de wondere wereld van pc-games. Tegenwoordig zijn point-and-click-avonturengames een beetje uit de mode geraakt en hebben ze plaats moeten maken voor complexere gameplay mechanics en snellere actie. Toch kom je soms nog weleens (indie)titels tegen die zich aan het genre willen wagen. Het is namelijk een uitstekend medium voor het vertellen van een intrigerend verhaal. Loco Motive is één van zulke games. Ik besteedde wat uurtjes in de virtuele trein om te zien of Robust Games met hun eerste titel op het goede spoor zit.

Er is een vrouw vermoord achter het gordijnenkoord

Loco Motive speelt zich af in de jaren '30 aan boord van de Reuss Express—een weelderige, stoomaangedreven trein van de schatrijke familie Unterwald. Lady Unterwald staat op het punt om haar testament voor te lezen en te onthullen wie de erfgenaam gaat worden van al haar rijkdommen, maar dan slaat het noodlot toe. Lady Unterwald wordt namelijk op dramatische wijze vermoord tijdens het voorlezen van haar testament en de chaos barst los. Het testament verdwijnt, waardoor de identiteit van de erfgenaam onbekend blijft, en iedere passagier verandert in een verdachte. Het verhaal ontvouwt zich op slimme wijze via de herinneringen van drie verdachten, en hoofdpersonen,—Arthur Ackerman, een stuntelige advocaat; Herman Merman, een excentrieke detective; en Diana Osterhagen, een mysterieuze spion—tijdens het politieverhoor. Dit episodische vertelperspectief houdt de spanning er tot het laatste moment in en voegt lagen van humor toe, aangezien elke versie van de gebeurtenissen even bizar als onbetrouwbaar is.

Wat het verhaal echt naar een hoger niveau tilt, is de scherpe, vaak absurde humor. De dialogen tussen de verschillende personages zijn ronduit hilarisch en geven elk personage echt een eigen persoonlijkheid en diepgang. De slapstick humor is best slim en vermijdt clichématige of ongemakkelijke grappen, hoewel de game af en toe misschien iets te hard zijn best probeert te doen om te allen tijde grappig te zijn. Er zijn momenten waarop de humor wat uit de rails dreigt te lopen, maar gelukkig komt het altijd weer op het juiste spoor. Het briljante, scherpe schrijfwerk en het erg geslaagde stemacteerwerk maken dit namelijk meer dan goed.

Een beetje zoals vroeger

Als een point-and-click-avonturengame doet Loco Motive erg denken aan dergelijke games uit de jaren '90, zoals Monkey Island. De mechanics zullen iedereen wel bekend voorkomen: je verzamelt items, inspecteert en combineert ze, en probeert zo puzzels op te lossen om verder te komen in het verhaal. Het inventarissysteem is eenvoudig, maar zeer effectief. Dit voegt een inventieve laag toe aan het puzzelen, waarbij je moet nadenken over hoe het perspectief—en de inventaris—van elk personage kan bijdragen aan het grotere mysterie.

De puzzels balanceren echter vaak op de rand tussen slim en frustrerend onlogisch. Sommige oplossingen lijken soms zo vergezocht dat ik af en toe echt met gefronste wenkbrauwen naar mijn scherm heb zitten kijken. Gelukkig biedt detective Dirk Chiselton, die je op kunt roepen door de telefoon in de trein te gebruiken, een hintsysteem dat deze frustratie vermindert. Ik vind het altijd wel fijn dat er een mogelijkheid is om een hint op te vragen bij dit soort games. Erg leuk ook dat het hintsysteem in Loco Motive geïntegreerd is in de setting van het verhaal. De hints zijn aan het begin opzettelijk vaag, om niet direct te veel weg te geven, maar worden steeds duidelijker naarmate je vaker om hints vraagt. Gelukkig had ik de diensten van Dirk Chiselton niet al te vaak nodig, ondanks dat ik af en toe het spoor compleet bijster was.

Het spoor bijster

Visueel gezien is Loco Motive een feest voor retro-gamingfans. De blokkerige pixelart zit boordevol overdreven animaties die perfect de absurditeit van de personages aan boord van de Reuss Express vastleggen. Het blijft altijd leuk om te zien hoe een personage een gigantisch voorwerp in z'n broekzak laat verdwijnen en zelfs in de animatiestijl komt de slapstick humor dus goed terug. De noir-modus, die de game in zwart-wit verandert met gedempte geluiden, is een leuke toevoeging voor spelers die volledig in de moordmysterie-sfeer van de jaren '30 willen duiken. Hoewel deze modus de sfeer versterkt, maakt het ook sommige interactieve elementen moeilijker te zien. Gelukkig heeft Loco Motive een optie om middels een druk op de knop door alle interactieve elementen op het scherm heen te scrollen en kun je alle interactieve elementen highlighten middels icoontjes. Zo hoef je dus niet eindeloos te zoeken naar dat ene dingetje waar je op moet klikken.

Helaas blijft de speelervaring niet vrij van technische mankementen. Kleine visuele dingetjes, zoals dialoogopties waarbij de tekst ineens naar twee regels onder elkaar verspringt wanneer je er met je muisaanwijzer op gaat staan, zijn vergeeflijk, maar ik kwam ook een keer een gamebrekende bug tegen die mij forceerde de game opnieuw op te starten. Dat is natuurlijk minder gemakkelijk te negeren. Bij deze bug was één van de voorwerpen die ik nodig had om verder te kunnen ineens uit mijn inventaris verdwenen. Het kostte me flink wat tijd voordat ik erachter kwam wat er aan de hand was, wat een verder plezierige ervaring enigszins verzuurde. Hoewel ik verwacht dat dit soort problemen bij de release op 21 november wel verholpen zullen zijn, halen ze wel wat af van de gepolijste presentatie waar de game naar streeft.