Lost Records: Bloom & Rage Tape 1 review - Een meeslepend begin

Na Life is Strange 2, Tell Me Why en Twin Mirror is er weer een nieuw verhalend avontuur van Dontnod Entertainment gearriveerd. Dit keer draait het om een vriendinnengroep en een mysterie dat hen na jaren weer samenbrengt. In Lost Records: Bloom & Rage verkennen we de donkere geheimen van Velvet Cove in Michigan. Mijn nieuwsgierigheid was in ieder geval groot en ik besloot in het verhaal te duiken. Vandaag neem ik je door de Lost Records: Bloom & Rage - Tape 1 review!

Een wilde zomer?

In Lost Records: Bloom & Rage spelen we als Swann; een jonge vrouw en filmfanaat. In 1995 woont Swann nog in Velvet Cove en maakt ze zich klaar om te verhuizen. In 2022 keert ze terug naar dezelfde locatie voor een reünie met haar oude vriendinnengroep. Ja, je leest het goed: Bloom & Rage speelt zich af in twee tijdperken. Wat een warme hereniging zou moeten worden, voelt al snel beladen aan. Het duurt niet lang voordat je merkt dat de vrouwen ooit gezworen hadden elkaar nooit meer te zien. Toch brengt een onverwachte ontwikkeling hen 27 jaar later weer samen. Voeg daar een enge kraaien-jumpscare aan toe en je weet dat er meer aan de hand is.

Dontnod Entertainment speelt sterk in op je nieuwsgierigheid en weet je direct vast te grijpen met de mysteries van Velvet Cove en Swann Holloway. Swann is een interessant personage om mee te spelen: een verlegen nerd en een enorme filmliefhebber. In 1995 heeft ze aanvankelijk geen vriendinnen, totdat het lot haar samenbrengt met haar toekomstige groep. Autumn is een legerkind dat niet kan wachten om Velvet Cove achter zich te laten. Kat is het jongere zusje van een van de pestkoppen in het dorp en Nora is een rebel met een zachte kant. Elke vriendin heeft haar eigen verhaal en naarmate je verder komt, ontdek je steeds meer geheimen. Wat speelt er precies bij Kat? Hoe zit de band tussen Nora en haar (stief)ouders? Is Autumns leven echt zo zorgeloos als het lijkt? Deze mysteries zorgen ervoor dat je verdiept raakt in de personages en je wilt ze daarom beter leren kennen.

Wat is hier aan de hand?

Wat begint als een typische zomer vol tienerstreken, krijgt al snel een duistere ondertoon. Dontnod zou Dontnod niet zijn als er niet langzaam een mysterie begint te ontvouwen. Het begint met kleine glitches op Swanns camcorder, maar naarmate het eerste hoofdstuk vordert, worden de gebeurtenissen steeds vreemder. Geheimzinnige symbolen verschijnen op muren en bomen, dieren gedragen zich onnatuurlijk en een afgelegen hut in het bos lijkt een belangrijke rol te spelen. Het is een langzaam opgebouwde spanning die de speler meesleept en stevig vasthoudt - en dat terwijl het verhaal wel een tikje sneller had mogen beginnen. Pas na een uur of twee aan gametijd kom je er een beetje in en begint het mysterie langzamerhand op te duiken en de nieuwsgierigheid aan te wakkeren. In het begin was het ook even wennen aan de sprongen tussen het heden in het verleden. Zo heb je momenten dat je weer terug naar het heden wordt gezogen om vervolgens weer binnen vijf minuten naar 1995 te springen. Iets meer rustmomenten tijdens de tijdsprongen was fijner geweest. Dit is een kleine ergernis, maar het had de speelervaring nog beter kunnen maken.

Hoewel het mysterie intrigerend is, is het de band tussen de vriendinnen die echt de show steelt. Ze kennen elkaar nog niet lang, behalve Nora en Autumn, maar ze hebben alles voor elkaar over. Op basis van je keuzes kan die vriendschap groeien of juist verslechteren. Swann heeft bovendien haar camcorder bij zich, waarmee ze verschillende momenten uit de zomer vastlegt. Eerst leek deze mechanic simpelweg een gimmick, maar naarmate het verhaal zich verder afspeelt, wordt het duidelijk dat de opnames collectibles zijn. Dit nodigt je uit om de omgeving te verkennen en verzamelingen van dieren, vogels, graffiti, je vriendinnen en mysterieuze gebeurtenissen vast te leggen. Het biedt een extra laag aan immersie en verstevigt zo de banden van de personages en de wereld waarin Lost Records: Bloom & Rage zich afspeelt.

Kleine technische haperingen

De ‘eerste tape’ - oftewel het eerste hoofdstuk - maakt een sterke indruk. Dontnod weet precies hoe ze een meeslepend verhaal moeten vertellen en ik ben volledig in het mysterie gezogen. Hoewel er hier en daar wat kleine technische haperingen zijn, doet dat weinig af aan de ervaring. Zo waaide er af en toe een blad naar binnen terwijl ik me in een café bevond met alle ramen gesloten. Ook begon Nora op het einde te schitteren alsof iemand met een lichtknop aan het spelen was. Ik verwacht dat deze kleine grafische glitches bij de volledige release opgelost zijn, want over het algemeen speelde het als een droom en ziet het er weer prachtig uit. De fans van Dontnod verwachten natuurlijk niets minder, maar toch mag het gezegd worden dat de audiovisuele presentatie van Lost Records: Bloom and Rage uitstekend is.

Ja, want de soundtrack en het sounddesign van Lost Records: Bloom & Rage zijn ook weer om van te genieten. De game heeft een aantal sterke muziekstukken, waaronder het eerste, originele nummer van Bloom & Rage; de band van de vriendinnengroep. Wat begint als een typische tienerband vol cringe, lijkt al snel een belangrijk stuk in het mysterie te zijn en een voorbode van wat er nog gaat gebeuren. De muziek klinkt dus niet alleen goed; het bevat ook een daadwerkelijk boodschap voor de speler. Het narratief en audiodesign gaan hand in hand en zo kun je alleen maar meer genieten van de presentatie.