Lysfanga: The Time Shift Warrior review - Misschien niet nog een keer

Lysfanga: The Time Shift Warrior beloofde een bijzondere game te worden. Nadat ik een demo op gamescom mocht spelen, had ik hoge verwachtingen van de game. Toch was ik ook voorzichtig sceptisch. Zou de game namelijk de hele tijd leuk en vernieuwend blijven? Ik voelde de game aan de tand om te zien of het me kon blijven intrigeren.

Waar ben ik naar op zoek?

Lysfanga: The Time Shift Warrior speelt zich af In het rijk Antala. Je neemt de rol aan van de Lysfanga Imë, een uitverkoren krijger die speciale krachten heeft gekregen van Qhomera, de Goddess of Time. Deze krachten heeft ze nodig om het rijk te verdedigen tegen een nieuwe bedreiging in de vorm van monsters die Raxes worden genoemd. Deze Raxes hebben toffe designs. Ze zien er een beetje cartoonachtig uit, met invloeden van fantasy, Japanse Yokai en de Balinese Barong. Imë's tweelingbroer Kehor, die ook tot Lysfanga was uitverkoren, verdween echter ineens van de aardbodem om een ander pad te bewandelen. Imë's strijd tegen de Raxes verandert daarmee ook in een zoektocht naar haar broer. Het verhaal van Lysfanga blijft echter niet heel lang boeiend en is zelfs een tikkeltje voorspelbaar.

Op visueel gebied zie je in Lysfanga verschillende Perzische en Azteekse invloeden terug, die gemengd worden met fantasy. Hoewel de omgevingen visueel aantrekkelijk zijn, is het verkennen van de wereld lang niet zo spannend. De gebieden zijn groot, maar enorm lineair met hier en daar een zijweggetje waar je aan het einde een verborgen voorwerp kunt vinden. Dit kunnen Shards zijn, waarmee je het aantal Remnants, of klonen, dat je in een gevecht kunt gebruiken, kunt vergroten, Motes of Magic die als in-game valuta dienen, of skins voor Imë's uitrusting en haar. Het verkennen van de omgeving wordt echter niet beloond zoals het zou moeten. Bij elke zijweg die je neemt, vind je aan het einde wel één van de beloningen. Alleen de Shards zijn echter de moeite waard om te verzamelen, daar je bij elke vier Shards een extra Remnant krijgt. De Motes of Magic kun je in je hub-omgeving inruilen voor meer skins, maar die hebben verder natuurlijk geen impact en losse skins zijn ook te vinden door te verkennen. Ik had het een stuk leuker gevonden als de Motes of Magic ook ingezet konden worden om je magische krachten of je wapens te upgraden.

Eat, sleep, kill Raxes, repeat

Imë's vaardigheden bestaan uit het maken van combo's met haar wapen en schild, het ontwijken van aanvallen middels een dash en het gebruik van spreuken en speciale krachten. De gevechten tegen de Raxes zijn een soort puzzels die draaien om het strategisch gebruik van klonen, Remnants genoemd, om vijanden in meerdere pogingen tegelijk te verslaan. Wanneer je een leven verliest of zelf de tijd besluit terug te draaien, laat je een Remnant achter en ga je terug in de tijd om opnieuw te proberen het gevecht aan te gaan. Elke Remnant die je achterlaat, is een exacte kopie van je vorige leven. Zij maakt exact dezelfde bewegingen en doet dezelfde aanvallen na, waardoor je met je Remnants samen moet werken om alle Raxes in het level te verslaan.

De verschillende encounters met de Raxes worden naarmate de game vordert, steeds uitdagender. Elke paar encounters worden er nieuwe soorten Raxes geïntroduceerd die elk een unieke aanpak vereisen. Zo zijn er bijvoorbeeld Raxes die in paren komen en alleen verslagen kunnen worden als ze allebei tegelijkertijd neergehaald worden, of Raxes die een groot schild hebben en alleen van de achterkant aangevallen kunnen worden. Je zult dus altijd uit moeten vogelen hoe je elke ronde door moet spelen om samen met je Remnants alle Raxes op de juiste manier aan te pakken. Hoewel het terugdraaien van de tijd en het gebruik van klonen van jezelf tactische uitdagingen biedt, leidt het ook tot repetitieve gevechten. Ondanks dat er elke keer nieuwe soorten vijanden worden geintroduceerd, blijven het doel en de oplossing van de puzzel elke keer hetzelfde. De puzzels worden daardoor alleen maar langer en niet uitdagender.

Niet iedereen is een speedrunner

Bovendien biedt het progressiesysteem van de game weinig stimulans. Hierboven heb ik al eens genoemd dat het verkennen van de wereld nauwelijks beloond wordt, maar het vechten ook niet. Aan het einde van elk gevecht krijg je te zien hoe lang je over het gevecht hebt gedaan. Je krijgt ook na elk gevecht de mogelijkheid om de encounter opnieuw te doen om wat van je tijd af te schaven. Ook wordt er een doeltijd weergegeven, waar je onder kunt proberen te komen. Dit alles maakt echter helemaal geen drol uit. Wanneer je alle Raxes in een encounter hebt verslagen, heb je de arena gehaald en kun je verder naar de volgende. Je wordt niet gestraft als je er langer over doet dan de doelstelling, maar ook niet beloond als je een snellere tijd haalt. Er is dus, behalve voor je eigen persoonlijke record, geen enkele reden om een encounter zo snel mogelijk uit te spelen. Een scoresysteem waarbij er een, twee, of drie sterren worden uitgedeeld op basis van je eindtijd en waarbij nieuwe gebieden een minimum aan sterren vereisen om vrij te spelen, zou je al iets meer aanmoedigen om een goede tijd neer te zetten. Iets van een beloning wanneer je onder de gestelde doeltijd komt, ook.

Uiteindelijk komt het er dus op neer dat Lysfanga: The Time Shift Warrior enorm veel potentie heeft, maar eigenlijk op elk gebied net tekortschiet. Een Skill Tree met verschillende vaardigheden die je kunt uitkiezen en upgraden, zou al veel goedmaken. Ook zou een grotere variatie aan wapens en vaardigheden die verschillende speelstijlen mogelijk maken en zelfs de mogelijkheid bieden tot het min-maxen en het verzinnen van te gekke loadouts, zou in een game als deze niet misstaan. Helaas zitten we met een bak aan onbenut potentieel waarbij zowel het verhaal, als de wereld, als de gevechten mij in ieder geval niet voor een langere tijd hebben weten te motiveren. De eerste paar uren zijn leuk, uitdagend en verfrissend, maar al gauw beginnen het verhaal, exploratie en de combat geforceerd aan te voelen. Jammer, want een dergelijke game had enorm leuk kunnen zijn.