Het is weer zover; sportcompilatie nummer zoveel brengt een bezoekje aan de Wii. Inmiddels ligt er al zoveel poep in de winkelrekken, en toch lijkt het grote publiek nog niet verzadigd te zijn. Dat geeft Sonic & Mario op de Olympische Winterspelen dan ook meteen enig bestaansrecht. Nederlanders staan weer massaal voor de televisie te zwiepen met de Wii Remote in hun klamme knuistjes. En ik? Ik doe natuurlijk gezellig mee.
Meedogenloze eindredacteur
Nou weet ik dat een review op Gameliner doorgaans toch wel enige lengte moet hebben, alvorens deze geplaatst wordt. Is de ingeleverde review te lang of te kort, dan wordt deze ongenadig hard door de eindredacteur teruggedeponeerd in het postvakje van de betreffende redacteur. Gelukkig heb ik dan het toevallige geluk die meedogenloze eindredacteur te zijn, met als gevolg dat deze review toch een stukje korter is dan je normaal gesproken gewend bent. Want laten we eerlijk wezen: Wat valt er nou eigenlijk nog over een sportcompilatie op de Wii te vertellen? We willen toch allemaal enkel weten of het lekker zwiept?
Hij zwiept lekker"
Het kopje verraadt het al; Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen speelt gewoon lekker. Je mag weer ouderwets je Wii Remote en Nunchuck vasthouden alsof het sportattributen zijn, waardoor je je weer volledig inleeft in de verschillende af te werken disciplines. Dat zijn er ditmaal 25, en ze variëren van schaatsen en skiën tot ijshockey en kunstschaatsen. Bovendien bevat de game zogenaamde droomevenementen, waarbij je geheel in Mariostijl met bananen en schildjes kun gooien om je tegenstanders het leven zuur te maken. Een minpuntje is dat de evenementen die gebruik maken van het Wii Balance Board enkel door 'n speler gespeeld kunnen worden.
"maar dat is dan ook alles
Een nog grotere tekortkoming is in mijn ogen het ontbreken van ondersteuning van Wii Motion Plus. Daardoor biedt Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen eigenlijk niets nieuws ten opzichte van de zomerspelen-editie van twee jaar terug. Wat overblijft is dus een aantal vermakelijke minigames, waarmee je je zeker een aantal avonden met wat vrienden kunt vermaken. Voor 'n speler biedt de game echter te weinig om je aan de tv gekluisterd te houden.
Het eindoordeel van Klaas
Kuipers
Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen is uiteindelijk sportspellencompilatie nummer zoveel geworden. In tegenstelling tot veel andere games in dit genre werkt de besturing echter wel redelijk goed. Helaas is men de Wii Motion Plus 'vergeten' tijdens de ontwikkeling, maar dat neemt niet weg dat de game verder tot in de puntjes verzorgd is. Zo is de officiële Olympische licentie aanwezig en ademt de game gezelligheid, met vrolijke kleuren en melodietjes. Toch kan ik Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen niet aanbevelen aan gamers die meestal alleen spelen en blijft vooral het 'been there, done that' gevoel sterk hangen.
- Besturing werkt
- Sterke presentatie
-
- Been there, done that
- Wii Motion Plus anyone?
-
