Review: New Pokémon Snap - Pokémon zoals je ze nooit ziet Nintendo Switch

Ik en gamen gaan way back. Als je al best een lange geschiedenis hebt met games, dan zijn er altijd een aantal van die games die je je nog goed kunt herinneren. Pokémon Snap voor de Nintendo 64 is daar één van. Ik sprong dan ook een gat in de lucht van vreugde toen Nintendo bekendmaakte dat er na 22 jaar eindelijk een nieuw deel verschijnt. De scheurkalender heeft het dagelijks te verduren gehad, want vanaf de aankondiging was het direct aftellen geblazen. Nu schuilt het gevaar natuurlijk wel dat het ook allemaal ontzettend hard kan tegenvallen. Ik kan je geruststellen dat dat met New Pokémon Snap zeker niet het geval is.

Het is een plaatje

Wat doe je met een game waarvan je 22 jaar niks meer hebt uitgebracht? Voor die vraag stond Nintendo tijdens het ontwikkelen van New Pokémon Snap. Allereerst wil je natuurlijk imponeren met de graphics en dat is zeker gelukt. New Pokémon Snap ziet er ontzettend goed uit voor een game op de Nintendo Switch en dat is een knappe prestatie. Van de personages tot de Pokémon en van de menu's tot de routes die je doorspeelt. Alles is zeer kleurrijk, gedetailleerd en gewoon lekker voor het oog. Ook de animaties van de Pokémon zien er fantastisch uit. Iedere Pokémon die je op je pad tegenkomt heeft verschillende animaties die jij op de gevoelige plaat moet zien vast te leggen en dat is lang niet altijd even makkelijk. Het leuke is wel dat je achteraf ook nog kunt pielen met foto's in de nabewerking.

In plaats van Todd speel je nu met een eigen personage. Je hebt de keuze uit acht verschillende personages, vier jongens en vier meisjes. Niet al te veel keus en het heeft verder ook geen invloed, maar toch aardig dat er iets te kiezen valt. Gewapend met een spiksplinternieuwe camera en de Neo-One - het karretje waarin je je door de levels begeeft - start je je nieuwe avontuur in de Lental regio. Deze regio heeft de speciale eigenschap dat er Illumina Pokémon rondwaren. Dit zijn Pokémon die gloeien. Direct kijk je al je ogen uit en heb je het gevoel alsof je alles mist. Er is zoveel te zien dat je ogen tekort komt, maar het is vooral genieten van het uitzicht. In het begin heb je niet veel meer tot je beschikking dan een camera. Net als in het eerste deel moet je het één en ander vrijspelen om meer opties te krijgen dan het nemen van foto's.

Slow but steady

Het eerste probleem waar ik tegenaan liep tijdens het spelen is dat de game - en vooral de opbouw ervan - traag aanvoelt. Het duurt best even voor je het één en ander hebt vrijgespeeld en de zo gewenste boost speel je pas tegen het einde van de game vrij. Die boost is lang niet altijd nodig, maar op iedere route heb je wel momenten dat er wat minder om je heen te doen is. Dan wil je dus het liefst zo snel mogelijk naar het volgende gebied waar het wel barstensvol zit met Pokémon om vast te leggen. Helaas is geduld dan in de meeste gevallen een schone zaak en deze wordt nog weleens op de proef gesteld, maar als je dan weer één van de ruim 200 Pokémon perfect vast hebt weten te leggen geeft dat toch weer een enorm voldaan gevoel.

Die perfectie is ditmaal uitgediept. Je scoort nog steeds punten op basis van een aantal criteria, maar de score wordt nu uitgedrukt in sterren. Allereerst kan een foto tussen de één en de vier sterren scoren. Dit wordt bepaald door hetgeen de Pokémon op dat moment aan het doen is. Hoe unieker de pose of het moment, des te meer sterren je verdient. Als een Scorbunny gewoon voor je staat dan is dat niet zo uniek en krijg je één ster. Als diezelfde Scorbunny aan het slapen is en je legt dit vast, dan krijg je meerdere sterren voor je foto. Daarnaast gaat het ook nog om de kwaliteit van de foto. Hoe hoger je hebt gescoord, hoe hoger de waarde van de sterren. Dit wordt aangeduid in brons, zilver, goud of platina. Om perfecte scores te kunnen krijgen is het soms dus zaak om middels je voorwerpen die je tot je beschikking hebt een Pokémon iets unieks te laten doen.

Niet al te lang, of toch wel?

Als je de game puur en alleen voor het verhaal speelt, dan ben je met een uurtje of acht á negen wel klaar. Dat betekent echter niet dat er niks meer te doen is. Routes kunnen namelijk "evolueren" als je ervaring op die route opdoet. Gaat een route een level omhoog, dan zijn de Pokémon op die route minder schuw en zijn er tal van - soms subtiele - veranderingen die ervoor zorgen dat de ervaring weer anders is dan de vorige keer. Door dit trucje toe te passen word je min of meer wel gedwongen om ontzettend vaak hetzelfde level door te spelen. Dat is niet heel erg als het een level is die vol met mooie bezienswaardigheden zit, maar helaas zitten er enkele levels tussen die echt ronduit saai zijn (spoiler alert: ja ik kijk naar jou woestijn!). Dit maakt het niet altijd even leuk, maar dat is wel sterk afhankelijk van het level dat je speelt.

Bovendien ontvang je tijdens je avontuur nog een shitload aan requests. Dit zijn eigenlijk sidequests die van je vragen een Pokémon op een bepaalde manier vast te leggen. Als je dit doet verzamel je afbeeldingen waarmee je je profiel wat kan opvrolijken. Dan is het natuurlijk ook nog zaak om je Photodex compleet te krijgen. Het mag dan wel zo zijn dat je de Pokémon niet fysiek vangt, je hebt natuurlijk wel een mooi fotoalbum waarin je alle Pokémon die je hebt vastgelegd kunt terugzien. Gotta snap them all! En dan is er nog de online modus. Hier hoef je niet al te veel van te verwachten. Je kunt je mooiste kiekjes uploaden en die van anderen bekijken. Als je een foto van iemand anders mooi genoeg vindt kun je deze liken. Ondanks dat foto's van vrienden bij je aanbevolen foto's komen te staan is het niet mogelijk alleen te filteren op vrienden. Het heeft niet veel om het lijf, maar het is best grappig om te zien wat anderen voor foto's hebben gemaakt. Zeker degene die nabewerkt zijn.