Review: Call of Duty: WWII PlayStation 4

Het is november en zoals gebruikelijk verschijnt er weer een nieuwe Call of Duty. Toch is het dit jaar anders dan voorgaande jaren. Tegen de toekomst-setting en diens Exo-suits is vaarwel gezegd, en de klassieke wapens en uniformen zijn weer afgestoft. De serie keert eindelijk terug naar de Tweede Wereldoorlog en dat doet dat met de toepasselijke naam: Call of Duty: WWII.

War is Hell

Als de naam Call of Duty: WWII nog niet genoeg is om fans te laten weten dat de game zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, dan zorgt de openingsmissie hier wel voor. Het is D-Day, jij bent soldaat Ronald 'Red' Daniels en zit in een landingsvaartuig op weg naar het strand. De spanning is om te snijden, je hoort geschreeuw, explosies en de Duitsers zitten in hun bunkers te wachten om hun machinegeweren te gebruiken. Zodra je voet zet op het strand laat de game zien hoe heftig oorlog is. Denk hierbij aan de openingsscène van Saving Private Ryan en je hebt een beeld van wat je allemaal te zien krijgt. De term War is Hell is zeker van toepassing op de singleplayer campagne. Dit wordt nogmaals benadrukt tijdens het Ardennen Offensief in België. Het begint heerlijk rustig met soldaten die ingegraven zitten en roddelen over officiers, of foto's van vriendinnen bekijken. Al snel voeren de Duitsers zware bombardementen uit en proberen ze door de linies te breken met tanks en infanterie. Voor fans van Band of Brothers klinkt dit bekend in de oren, en uit deze briljante serie is dan ook de nodige inspiratie gehaald voor deze missie. Naast de zeer intense missies van het Amerikaanse leger is er gelukkig ook ruimte voor stealth in samenwerking met het Franse verzet. Zo is er een missie waarin je je verkleed als Duitser en zo een vijandelijke basis moet infiltreren waarbij je regelmatig wordt aangesproken door officiers. Hierbij is het belangrijk om de de juiste antwoorden te geven wat zorgt voor spannende momenten. De afwisseling tussen actie en stealth zorgt ervoor dat de campagne van Call of Duty: WWII 'n van de meest vermakelijke verhalen binnen de Call of Duty-serie sinds jaren is.

Terug in de tijd

De singleplayer van Call of Duty: WWII is niet alleen zeer vermakelijk, maar ook een stuk uitdagender dan voorheen. Dit komt doordat het health-systeem in de singleplayer totaal anders is dan die van de multiplayer. In beeld is nu weer de klassieke levensmeter te zien en om deze aan te vullen maak je gebruik van verbanddozen. Deze zijn her en der te vinden, maar worden ook aangereikt door medesoldaten wat niet alleen zorgt voor meer realisme, maar ook dat je meer waarde hecht aan je digitale kameraden. Niet alleen zorgen ze voor de nodige verbandjes, soldaten uit je eenheid kunnen bijvoorbeeld ook vijanden voor je spotten, rookgranaten voor een mortieraanval toewerpen of je voorzien van munitie. Niet alleen het health-systeem zorgt voor een klassiek gevoel, maar ook andere elementen. Zo rijd je in een tank door kapot geschoten straten terwijl je van alle kanten beschoten wordt, wat we natuurlijk kennen uit de eerste Call of Duty's. Verder komen in sommige missies 'n-op-'n gevechten voor, wat een mooi eerbetoon aan Call of Duty 3 lijkt.

Naar het hoofdkwartier!

Boots on the ground. Deze term is absoluut van toepassing op de multiplayer van Call of Duty: WWII. Weg zijn het boost jumpen, wall running en andere futuristische elementen. Wat overblijft is de typische Call of Duty-gameplay, maar dan een tempootje lager wat ik persoonlijk erg prettig vind. Nieuw is de hub-wereld Headquarters waar 48 spelers samenkomen en hier kennis maken met de multiplayer. Zo kun je Scorestreaks en wapens uittesten, orders aannemen voor extra punten, 1v1 matches aangaan en zelfs klassieke Activision-games spelen. Headquarters vraagt helaas nogal wat van de servers waardoor deze niet altijd beschikbaar zijn en matchmaking heeft hier ook hinder van. Hopelijk dat dit snel wordt opgelost aangezien het een hele fijne toevoeging aan de multiplayer is. Naast Headquarters maken we in Call of Duty: WWII ook kennis met Divisions. Deze vervangen het Pick Ten-systeem van de laatste jaren en sluiten ook het gebruik van perks uit. Elke Division heeft namelijk zijn eigen speciale vaardigheden, die je kunt verbeteren door in level te stijgen. Zo is de Airborne-Division gefocust op snelheid, de Armored-Division in zijn element met zware wapens, en is de Infantery een veelzijdige klassen die uitstekend is om mee te beginnen. Ondanks dat de de multiplayer heerlijk wegspeelt en Headquarters en Divisions prima toevoegingen zijn, is er wel 'n minpunt. Er zijn namelijk slechts negen maps, en dat is een beetje karig voor een game waarbij de focus op de multiplayer ligt. Er is dan nog wel de bonusmap Carentan, maar deze is helaas niet beschikbaar voor alle spelers. Een aantal extra maps is dus zeker een welkome aanvulling.

This means War

De multiplayer zit zoals gebruikelijk boordevol modi zoals Team Deathmatch, Capture the Flag en Search & Destroy. Nieuw is echter de 6v6 War-modus, die zich volledig focust op teamplay. Het ene team moet oprukken en opdrachten uitvoeren, terwijl het andere team dit uiteraard moet verhinderen. Dit alles zonder Scorestreaks waardoor het echt om teamplay en skills draait. De leukste map is Operation Neptune, die zich afspeelt tijdens D-Day. Het Duitse team begint in hun bunkers en het Amerikaanse team, dat is aangevuld met A.I.-teamgenoten, op het strand tussen de landingsvaartuigen. Van het strand komen is makkelijker gezegd dan gedaan en dit zorgt dan ook voor intense potjes. Op een andere map moeten de Duitsers tanks escorteren op weg naar een brug. Zonder escort trekken de tanks zich terug, waardoor dit een echt kat-en-muis spel tussen de twee teams wordt. De War-modus is een fijne toevoeging voor spelers die meer met een team willen samenwerken dan als eenmanssoldaat over het slagveld rennen. Het is alleen erg jammer dat deze modus hetzelfde probleem heeft als de andere modi: er zijn slechts drie maps. Deze maps zijn speciaal ontworpen voor War dus ergens is het wel begrijpelijk, maar ook hier had het fijn geweest als het aanbod wat groter was.

The Final Reich

Een Call of Duty zonder zombies is ondenkbaar en uiteraard zijn deze schuifelende engerds ook nu weer van de partij. Er is goed te zien dat voormalig ontwikkelaars van Dead Space aan de modus gewerkt hebben. De zombies zien er een stuk enger en gevarieerder uit, en daarnaast hoor je regelmatig schrikgeluiden als er vanuit het niets een zombie voor je staat. Ditmaal zijn er twee maps beschikbaar. The Final Reich speelt zich af in een klein Duits dorpje en is een zombiemap zoals we die van de laatste jaren kennen. Het bestaat uit meerdere gebieden en opdrachten, en zit natuurlijk weer vol geheimen. De hoofdpersonages zijn weer lekker divers en worden vertolkt door acteurs zoals Ving Rhames en Katheryn Winnick, bekend van respectievelijk de Mission Impossible-reeks en Vikings. Naast The Final Reich is er de bonusmap Groesten Haus. Dit is de kleinste zombiemap ooit en doet sterk denken aan Nacht der Untoten. Het speelt zich af in een klein houten hutje met twee verdiepingen wat zorgt voor een claustrofobische sfeer. Er is 'n geheime kamer waar de Mystery Box aanwezig is, maar voor de rest is de map vanaf de start volledig toegankelijk. Al met al schiet de zombiemodus weer heerlijk weg en kunnen fans hier weer fanatiek mee aan de slag.