Review: Enshrouded Early Access review - Zit al goed in elkaar Pc

Ik hou ervan om verschillende genres te ervaren, maar ik begin steeds meer een zwakte te krijgen voor open wereld survivalgames. Op het moment dat die games ook nog eens een verhaal kennen of verborgen lore bevatten, dan ben ik al verloren. Dat is precies wat Enshrouded brengt en daardoor ben ik de afgelopen dagen nogal wat uren kwijtgeraakt aan deze game. Je ziet het tegenwoordig steeds vaker dat dit soort games als Early Access-titel verschijnen. Denk aan Valheim, Subnautica en The Forest. Daardoor kijken we in deze Early Access review van Enshrouded wat de game biedt qua content en welke verbeteringen er nog moeten worden doorgevoerd.

Wees de Shroud te baas

Met het survivalgenre is het normaal dat de focus ligt op het overleven en word je met een duidelijk progressiesysteem de juiste kant opgestuurd. Een verhaal of stukjes lore zijn daardoor vaak ondergeschikt aan de gameplay. Dat is niet aan de orde met Enshrouded. Keen Games heeft namelijk veel RPG-elementen overgenomen, waardoor je met een cutscene in de wereld wordt gezet. Dankzij een mysterieus figuur kregen de mensen van Embervale opeens toegang tot een elixer. Een elixer dat alleen gemaakt kan worden door de Elixir Wells te plunderen. Door de hebzucht van de mensen gebeurde dit ook en vloeide er regelmatig bloed. Zoals je zou verwachten kwam dit allemaal met een prijs, want de magie had een tegenoffensief klaarstaan. De balans werd gebroken en daardoor nam de Shroud, een magische mist, steeds meer gebied in. De mensen waren niet opgewassen tegen de Shroud en daardoor is de wereld grotendeels onbewoond. Het is op deze plek waar een soort zombieachtige wezens, die waarschijnlijk ooit je landgenoten waren, ronddwalen. Om ervoor te zorgen dat alles niet verloren gaat, heeft de mensheid de Flameborn geschapen. Jij bent één van deze Flameborn en wordt daardoor wakker in een grote kruik. Het is aan jou om het land weer te herstellen en dat doe je door de resterende NPC’s te vinden, waardoor je toegang krijgt tot nieuwe quests en recepten om te craften. Het is dus niet alleen je doel om Emberville te verlossen van het kwaad, maar ook om het land weer op te bouwen. Jij kunt namelijk wel een aantal minuten overleven in de Shroud. Om de smid, jager en overige NPC’s te vinden moet je de tempels verkennen. De ene keer moet je een aantal vijanden vermoorden, terwijl je bij een ander tempel de drie knoppen voor de deur moet vinden. Hetzelfde geldt in principe voor de torens die overal in de wereld staan. Als je de top weet te bereiken speel je een fast-travel locatie vrij, maar dat vereist wel eerst het oplossen van kleine puzzels en het vermijden van obstakels.

Er is verder niemand meer om te vertellen wat er precies is gebeurd en daardoor zijn er meerdere dagboekfragmenten in de wereld te vinden. Naast dat ze wat experience opleveren wordt op deze manier de wereld verder opgebouwd. Zo krijg je al snel te lezen dat jouw tempel tot het bittere einde werd beschermd door een groep soldaten. Een ander voorbeeld zijn de brieven van vluchtelingen die hebben geprobeerd om nieuwe dorpen te stichten. Dat was echter niet eenvoudig, want de Shroud bleef zich verspreiden en de dieren zijn nogal agressief geworden. Hierdoor is het verkennen van de wereld van Enshrouded één van de beste onderdelen van de game. Je hebt geen idee welke vijanden, grondstoffen of dagboekfragmenten je gaat tegenkomen. Hoewel de map nog niet volledig is gevuld, is deze al groot genoeg, waardoor je al een aantal biomen kunt verkennen. Met behulp van de glider en grijphaak kun je op elke plek komen en de verlaten dorpen en torens verkennen. Al zijn deze niet altijd verlaten, want een groep vijandige overlevenden zitten hier verscholen en proberen je al snel te vermoorden. Wanneer je vijanden met een hoger level tegenkomt of een sterkere versie van de Shroud binnenwandelt, merk je snel genoeg dat je nog niet klaar bent om een bepaald gebied te betreden. De quests en je eigen nieuwsgierigheid zullen dan even moeten wachten. Met een survivalgame hoort het er nu eenmaal bij dat je ook moet grinden voor grondstoffen. Gelukkig, zijn er veel kistjes te vinden in de wereld en deze geven toegang tot potions en betere wapens.

Basebuilding is nu al fantastisch

Verkennen wordt dus beloond en door de quests is er een duidelijk progressiesysteem aanwezig. Dit wordt nog verder versterkt door het craftingsysteem. Door simpelweg grondstoffen en materialen te verzamelen krijg je toegang tot nieuwe recepten. Zo zorgt hout ervoor dat je houten muren, tafeltjes, maar ook gereedschappen kunt maken. De simpele recepten kun je gewoon in het menu maken, maar daarna zal je gebruik moeten maken van een werkbank en de NPC’s. Zonder de hulp van de smid kun je namelijk geen smeltoven of houtskooloven maken en heb je geen toegang tot het menu voor wapens, armour en andere gesmede spullen. Hij is ook de persoon waar je wapens kunt enchanten, zodat ze nog meer schade aanrichten. Als je graag je eigen groentes wilt verbouwen, zul je eerst de boerin moeten redden. Voor sommige recepten hebben ze een dak boven hun hoofd nodig en dat brengt ons direct bij de basebuilding. In het begin van de game krijg je al genoeg opties voor verschillende muren en decoraties. Later speel je steeds meer verschillende blokken vrij, waardoor je zelfs een huis van botten kunt bouwen. Aan decoratieve items is er ook geen gebrek. Je kunt de gebouwen opleuken met verschillende lampen, tafeltjes, kasten en vloerkleden.

Om te bouwen moet je eerst de juiste blokken maken bij de werkbank en daarna kun je het bouwmenu in. Dit menu is ontzettend eenvoudig en daardoor kun je effectief en gedetailleerd aan de slag. Er zijn namelijk meerder opties aanwezig, waardoor je muren van verschillende breedtes kunt neerzetten. Je hoeft ook niet bang te zijn dat de muren niet goed in elkaar passen, want dit wordt automatisch aangepast. Erg realistisch is het systeem niet, want je kunt gerust de gehele fundatie weghalen zonder dat het gebouw instort. En dat heeft zijn charme, want je kunt ongestoord bouwen en aanpassingen doorvoeren. Ik kan met dit soort games echt uren besteden aan het bouwen en decoreren van een nederzetting en daardoor ben ik tevreden met wat Enshrouded biedt. In principe word je alleen gelimiteerd door je eigen creativiteit. Het bouwen van je kamp is echter wel gebonden aan de Flame Altars. Dit altaar zorgt ervoor dat het kamp veilig blijft voor de Shroud, maar heeft in het begin maar een beperkte reikwijdte. Door het altaar te upgraden krijg je meer ruimte om te bouwen en kun je langer in de Shroud blijven. Ik vond niet dat ik in het begin van de game werd beperkt door de Flame Altars, omdat je ook gewoon de hoogte in kunt. Ze bieden op het laagste level dus genoeg ruimte. Je kunt daarnaast meerdere Flame Altars neerzetten. Dit is vooral handig voor het verkennen van de wereld, omdat je naar deze altaren kunt fast-travelen. Het is dus mogelijk om meerdere uitvalsbasissen in de wereld te bouwen.

Oneindig verzamelen en vechten

Ik was in het begin van de game bang om de bomen en struiken rondom mijn kamp om te hakken, want ik wilde niet op een kale vlakte wonen. Die angst hoef jij niet te hebben, want grondstoffen en vijanden respawnen na een aantal uur. Sommige materialen kun je alleen verkrijgen door vijanden in elkaar te slaan en daardoor biedt de game meerdere vechtstijlen. Naast allerlei zwaarden en bijlen zijn er ook bogen en toverstokken aanwezig. Je kunt per direct alle wapens gebruiken, maar met behulp van de skill tree krijg je toegang tot nieuwe vaardigheden en wordt je personage sterker. Besluit je om alle skills van de Battlemage-lijn te activeren, dan word je intelligentie steeds hoger, zodat je manabalk sneller volloopt. Een Barbarian heeft dan weer baat bij een grote gezondheidsbalk. Er zijn dus genoeg combinaties mogelijk en je wordt alleen beperkt door het level-up systeem. Het maximale level is momenteel namelijk vijfentwintig. Mocht je echter niet tevreden zijn dan is er de optie om de skill tree te resetten. Naast wilde beesten zul je verschillende vijanden tegenkomen. Ook zij hebben de keuze uit verschillende wapens en daar is hun gevechtsstijl aan gekoppeld. Een vijand met een schild of twee zwaarden zal dichtbij blijven en je aanvallen blokkeren, terwijl iemand met een boog juist van je wegrent om daarna weer aan te vallen. Ze zijn ook slim genoeg om in groepen aan te vallen. Toch moet ik zeggen dat het relatief eenvoudig is om vijanden van een iets hoger level neer te halen. De eerste mini-boss stelde ook niet veel voor. Al is dit te begrijpen, omdat het eigenlijk nog hoort bij de tutorial. Erg uitdagend lijkt Enshrouded dan ook niet te zijn, maar dat vind ik niet erg. Bij survivalgames draait het om het complete plaatje en zijn vijanden vaak niet eens de reden waarom je weer naar een grafsteen moet rennen.

Voor een Early Access-titel zit Enshrouded al ontzettend goed in elkaar. De game draait goed op mijn pc en er is al veel aandacht besteed aan de gameplay. Dit betekent niet dat er geen verbeteringen meer doorgevoerd kunnen worden. Door de quests en vele locaties wordt de map al snel vol gebombardeerd met meerdere icoontjes. Het zou fijn zijn als we in de toekomst zelf konden bepalen wat we wel of niet willen zien. Op die manier wordt het makkelijker om een specifiek icoontje te vinden. Ik ben ook geen fan van het feit dat de kistjes gewoon weer resetten. Omdat ik niet onthoud of ik een kistje al een keer heb geopend, heb ik veel zeldzame wapens en drankjes in mijn bezit. Voor multiplayer is dit ontzettend handig, maar als je in je eentje speelt dan voelt het eerder als valsspelen. Daarnaast kent de game momenteel geen instellingen rondom de server. Doordat de game al niet heel moeilijk is, is het vooral voor grote groepen een stuk fijner als je de moeilijkheidsgraad omhoog kan schroeven. Ondertussen zou ik het leuk vinden om te kunnen bouwen zonder beperkingen. Hoewel Enshrouded meerdere biomen kent, mag de variatie in het gedrag en kleding van de vijanden nog wat beter. Hetzelfde geldt voor de Elixer Wells, die toch wel erg op elkaar lijken. Verder heeft de game af en toe nog moeite om de gebouwen aan het eind van het gezichtsveld te laden. Sta je dus op een heuvel, dan kan het zijn dat een toren kilometers verderop niet heel mooi oogt. Bij een Early Access game is het belangrijk dat er genoeg content aanwezig is en dat je niet te veel bugs tegenkomt. Dat wordt met Enshrouded netjes afgevinkt. Ik kan in ieder geval niet stoppen met spelen.

Multiplayer in Enshrouded is een beetje vreemd

De singplayer ervaring van Enshrouded zit ontzettend sterk in elkaar, maar het is ook mogelijk om een server te starten met zestien spelers. Je kunt deze zelf hosten of een dedicated server gebruiken, maar de keuzes die Keen Games voor multiplayer heeft gemaakt zijn een beetje vreemd. Ze hebben namelijk gekozen voor server progressie en niet voor een individueel progressiesysteem. Dit betekent dat als een speler een missie voltooit deze direct voor iedereen wordt afgerond. Ben je op dat moment niet online op de server dan krijg je er geen experience voor. Dit is jammer, maar gelukkig zijn er meerdere manieren om experience te verdienen. Ik kan begrijpen waarom de ontwikkelaars hiervoor hebben gekozen, maar het is leuker als iedereen gewoon zijn eigen quests kan afronden. Dit biedt namelijk meer vrijheid en dan ben je niet afhankelijk van je vrienden. Een voordeel is wel dat je niet verplicht bent om elke sessie bij te wonen. Je krijgt gewoon toegang tot alle quests en recepten, en hoef je niet eerst alles zelf af te ronden. Een mogelijk ander nadeel van multiplayer is gelinkt aan de basebuilding. Ik heb dit eerder al uitgelegd, maar je kunt in het begin maar twee Flame Altars plaatsen. Dit betekent dat in de eerste uren van de game je een kamp moet delen. Heb je meerdere vrienden die graag bouwen dan zul je goed met elkaar moeten communiceren. Je moet Enshrouded dus zien als een game waar je echt moet samenwerken en niet waar je in een server alsnog compleet solo gaat. Hierdoor kun je gerust met kleine groep een server starten, maar meer dan vijf spelers raad ik af. Tenzij je vriendengroep een kei is in communiceren en samenwerken. Het is dan wel weer jammer dat er geen ingebouwde chat aanwezig is, waardoor je verplicht wordt om een programma als Discord te gebruiken.

Het kan zijn dat je na het bovenstaande niet wilt beginnen aan multiplayer, maar zo erg is het ook weer niet. Het samenwerken wordt namelijk goed ondersteund. Zo kun je elkaar spullen en materialen geven, en is het mogelijk om een andere speler weer tot leven te wekken. Mocht een vriend dus sterven dan heb je alle tijd om hem weer op twee benen te helpen, want er is geen timer aanwezig. Daarnaast krijg je een pop-up, wanneer iemand anders een quest heeft voltooid of een nieuw recept vrijspeelt. Zelfs de skill tree is in elkaar gezet met multiplayer in gedachten. Door de verschillende skills kan elke speler een andere gevechtsstijl selecteren. Het is natuurlijk erg handig om zowel een healer als bijvoorbeeld een barbarian te hebben. De spelers worden ook fatsoenlijk op de map getoond, waardoor je altijd weet waar iedereen is. Omdat de kisten en grafstenen niet gebonden zijn aan een personage, hoef je niet zelf naar je grafsteen te rennen. Mocht een andere speler in de buurt zijn, dan kan deze persoon gewoon je spullen even oppakken. Doordat je met elkaar moet samenwerken vond ik de multiplayer nog steeds erg vermakelijk. Je moet niet denken dat de game direct eenvoudiger wordt, want dat is niet helemaal het geval. De vijanden blijven hetzelfde level, maar meerdere spelers zorgen automatisch ook voor meer chaos.

De afbeeldingen zijn gemaakt tijdens onze speelsessie op pc.