Review: Fallout 4 Xbox One

Laat ik beginnen met een bekentenis: Fallout 3 wist me destijds niet te pakken. Aan de andere kant ben ik een enorme fan van de The Elder Scrolls-serie, wat nagenoeg dezelfde games zijn, dus het principe ligt me wel degelijk. Daarom heb ik de tijd genomen om een groot deel van Fallout 4 op mijn gemakje te doorlopen. Daar heb ik enorm van genoten, maar tegelijkertijd zijn er enige zaken die de game zullen weerhouden van die gewilde Game of the Year-trofee.

Jouw verhaal, mijn verhaal

Aan de basis van Fallout 4 is sinds het derde deel niets veranderd. Wederom ontsnap je uit een vault, dit keer uit Vault 111, om een apocalyptische wereld in te trekken. Waarom? Om je zoon te vinden, die tijdens je twee decennia durende 'slaap' om onverklaarbare redenen uit de handen van je wederhelft is gerukt. Dat dat de oorspronkelijke reden was om je in de gevaarlijke doch opvallend uitnodigende wereld te storten, was ik echter al snel weer vergeten. Binnen een paar uur heb je namelijk al verschillende intrigerende karakters ontmoet die allen een beroep op je doen. Of je deze figuren een handje helpt of juist tegenwerkt, is helemaal aan jou. Ben je vooral benieuwd naar het hoofdverhaal, dan is het uiteraard mogelijk om je juist daarmee bezig te houden, maar in mijn geval is het altijd de ontdekkingsdrang die overwint.

Doordat Fallout 4 je zo vrij laat in je zoektocht, beleeft iedere speler een uniek avontuur. Dat begint al bij het creëren van je eigen karakter en loopt door in het omgaan met NPC's en het besteden van je skill points. Hoewel de actie in deeltje vier aanzienlijk beter aanvoelt dan in de eerdere Fallout-delen, is het tevens mogelijk om de meeste confrontaties uit de weg te gaan door je helemaal te storten op je charisma en mensen zo met een complimentje hier en een dreigementje daar voor je te winnen. Aan de andere kant kun je je juist richten op bepaalde soorten wapens of zelfs met je vuisten de strijd aangaan met de vijand. De enorme skill trees bieden bergen opties, die je bovendien niet allemaal in dezelfde playthrough zult kunnen ervaren, en zijn erg leuk vormgegeven. Die aantrekkelijke vormgeving en grote keuzevrijheid beroven de skill trees wel van hun overzichtelijkheid, maar niet zozeer dat het vervelend wordt om hierin rond te neuzen. Uiteindelijk mag er best wat tijd geïnvesteerd worden in het ontdekken en selecteren van jouw persoonlijke skills, die jouw ervaring nog unieker zullen maken.

Verzamelen, upgraden en bouwen

De actie zelf kan in Fallout 4 wederom ervaren worden in first- en third-person, maar die laatste optie voelt op momenten nog altijd wat klungelig aan. Het schieten zelf voelt, zoals gezegd, beter aan dan ooit, hoewel de game nog altijd meer een RPG dan een shooter is. V.A.T.S. (Vault-Tec Assisted Targeting System) komt op momenten weer goed van pas en zorgt voor bloederige slow-motion actie die letterlijk van je beeldscherm spat. Bovendien vergt ieder wapen een ander aantal Action Points, waardoor het systeem ook nog iets tactisch heeft. Ook blijft het in Fallout 4 niet bij het verzamelen van verschillende wapens, maar is het nu ook mogelijk om de wapens naar smaak aan te passen. De nutteloze asbakken, lege blikjes en sigarendoosjes die je overal in de wereld vindt, vormen de basis voor deze upgrades. Alles in de wereld is opgebouwd uit elementen die van pas komen tijdens het upgraden van onder andere je wapens en je armor. Daardoor heeft het verzamelen van prullaria nu echt een doel.

Daarnaast kun je nu ook nederzettingen bouwen en onderhouden, waar verschillende NPC's hun leventjes weer proberen op te bouwen. Ook daarvoor heb je grondstoffen nodig die onder andere uit verzamelobjecten gehaald kunnen worden. Zo'n nederzetting kan uitgebouwd worden tot een zeer goed beveiligd fort met eten, drinken, stroom, water en turrets die raiders op een afstandje houden. Dit systeem is niet al te ingewikkeld, maar wist mij persoonlijk niet lang zoet te houden. Ik geniet er meer van om zelf de wereld in te trekken en nieuwe vriendelijke en vijandelijke karakters tegen het lijf te lopen, dan me urenlang bezig te houden met het uitbouwen van een nederzetting waar ik vervolgens waarschijnlijk nooit meer kom. Desalniettemin ontmoet je gedurende je reis meerdere compagnons die je vergezellen op je reis en je tevens helpen tijdens gevechten (maar je ook geregeld voor de voeten lopen). Dogmeat, de hond, is inmiddels welbekend, maar je kunt op den duur uit aanzienlijk meer compagnons kiezen. Daardoor maakte ik van mijn belangrijkste nederzetting een plaats waar ik al mijn compagnons naartoe stuurde zodra ik ze niet meer nodig had en ze weer ophaalde zodra ik wel behoefte aan ze had. Daardoor was ik toch nog geregeld in een nederzetting te vinden.

Dode wereld met levendige taken

De echte ster in games uit de Fallout-serie is natuurlijk de wereld en ook nu is dat weer het geval. De wereld van Fallout 4 oogt dor, droog en dood en dat past in dit geval prima. De game zelf oogt grafisch prima, maar niet geweldig, maar toch komt de wanhopige sfeer goed naar voren. Lichteffecten gunnen je op momenten toch wat hoop en ogen wel prachtig, maar laat je je daar te lang door afleiden, dan hangt er voor je het weet weer een gemuteerd insect in je nek. Hoewel de wereld namelijk dood oogt, kom je toch ontzettend veel interessante locaties en vijanden tegen. De map is niet enorm, maar omdat alles te voet moet worden bereikt, ben je toch tientallen uren bezig om de gehele wereld te ontdekken. Daarnaast begaf ik mezelf om de zoveel tijd weer in mijn Pip-Boy, waarin je alles regelt wat betreft inventory, missies en je stats. Dat neuzen in je Pip-Boy werkt en is ook erg sfeervol, maar op momenten verlangde ik naar een iets intuïtievere menustructuur.

Tijdens je heerlijke ontdekkingsreis kom je in aanraking met verschillende belangrijke en minder belangrijke personages, die trouwens niet altijd even goed ogen, die iets van je willen. Dat mondt geregeld uit in side quests, die meer dan eens in de basis niets anders zijn dan fetch quests. Erg? Zelden. De meeste missies worden namelijk leuk ingepakt met persoonlijke verhalen en brengen je tevens naar nieuwe, interessante locaties. De missies die je moet volbrengen voor bepaalde facties, waarbij je je kunt aansluiten, kennen overigens ook vaak een voorspelbare missiestructuur. Wat dat betreft doet Fallout 4 dus niets nieuws, maar het ontdekken van de wereld, het afknallen van gespuis en het converseren met geliefde en gehate karakters maakt vaak alles goed. Alhoewel, soms wordt je ervaring lichtelijk verstoord door bugs, glitches en frameratedrops, maar nooit vaak genoeg om je enorm te irriteren en de controller neer te leggen. Sceptici zullen vinden dat Fallout 4 niet genoeg verschilt van Fallout 3 en technisch niet vooruitstrevend genoeg is, maar dit zal niemand ervan weerhouden om vele tientallen uren van deze game te gaan genieten.