Review: Final Fantasy VII Remake - Bijna perfect, maar laat kleine steken vallen PlayStation 4

Na vele jaren is het zo ver. Final Fantasy VII Remake is eindelijk uit en de verwachtingen zijn hoog. Het origineel is in 1997 uitgekomen en heeft nogal een impact gemaakt. Het avontuur van Cloud en zijn nieuwe vrienden wordt na al die jaren nog steeds gespeeld op verschillende consoles. De fans hebben na twintig jaar zeuren bij Square Enix eindelijk hun zin gekregen (en daar zijn we de fans enorm dankbaar voor), maar een Remake brengt natuurlijk wel enkele gevaren met zich mee. Want, in hoeverre is de game veranderd en is dit niet een aanslag op het origineel? Heeft Square Enix Final Fantasy VII naar een nieuw niveau getild of is het een grote teleurstelling geworden?

Een lange geschiedenis

Final Fantasy VII, oftewel het origineel, heeft een groots en mooi verhaal. Cloud Strife, voormalig 1st Class SOLDIER, wordt midden in de actie gegooid als hij door Avalanche, een eco-terroristische organisatie, wordt ingehuurd om een Mako-reactor in de stad Midgar op te blazen. De Shinra Electric Power Company onttrekt met deze reactor Mako (levensenergie) van de planeet en bedreigt haar voortbestaan. Samen met Barret (de leider van Avalanche), Wedge, Biggs en Jessie schakel je de reactor uit. Tijdens de volgende operatie word je bijgestaan door Tifa, vechtersbaas en jeugdvriendin van Cloud, maar dit verloopt niet volgens plan. Je eindigt in de sloppenwijken van Midgar. Hier ontmoet je Aerith Gainsborough, een bloemenverkoopster, die wordt lastig gevallen door de Turks. Deze schimmige en elitaire tak van Shinra verbergt hun criminele activiteiten en lost eventuele problemen op. Zij zitten achter Aerith aan en daarom huurt ze jou in als haar bodyguard. Na verschillende avonturen in Midgar verlaat je de stad om de wereld te ontdekken en Shinra’s plannen te stoppen.

In Final Fantasy VII Remake wordt het verhaal verteld in verschillende hoofdstukken. De Remake is veel uitgebreider dan het origineel en vertelt dus alleen het begin van Cloud’s verhaal. Je blijft de hele game in Midgar en dat is jammer, maar dit was al bekend. Het voordeel hiervan is dat je de personages, de inwoners van Midgar en ook Midgar beter leert kennen. Daarnaast worden enkele hiaten in het verhaal opgevuld of andere delen aangevuld wat extra leuk voor de fans is. Er is genoeg te zien en beleven voor de nieuwkomers, maar de meerwaarde van de details is hoger als je het origineel al gespeeld hebt. Tevens zie je veel duidelijker en gedetailleerder de desastreuze gevolgen van jouw acties. Het heeft een grotere impact op je gemoedsrust dan in het origineel, want in plaats van een voldaan gevoel over de aanslag op Shinra te hebben, zie je veel duidelijker de negatieve resultaten en hierdoor vraag je je af of dit de juiste manier is. Tussen de operaties door leer je Midgar en de bewoners kennen door enkele side missions te doen. Hierdoor bouw je je reputatie als mercenary op. Al vond ik de hoeveelheid aan missies een beetje tegenvallen. In het origineel moet je al snel afscheid nemen van enkele Avalanche-leden, maar in de Remake leer je Biggs, Wedge en Jessie beter kennen en help je hen bij de voorbereidingen voor de volgende operatie. Je komt ook meer te weten over hun motivatie en ze zorgen op zijn tijd voor komische situaties. Het voelt ook allemaal intenser dan het origineel, omdat je dichter op de actie zit en de personages er heel realistisch uitzien.

Een nieuw jasje van goud

Het eerste wat opvalt, is dat Midgar en de personages er fantastisch uitzien. De details van het science fiction-achtige en postindustriële Midgar in de Remake laten de stad echt tot leven komen. Alles is veel groter en scherper dan in het origineel. Dit zorgt ervoor dat je alles van dichtbij meemaakt en echt in Midgar bent. Zelfs op de achtergrond zijn details te zien van elementen die je in het origineel erbij moest bedenken. Voor de fans is het leuk om plaatsen te herkennen, maar die er net even anders uitzien. Zo zag ik af en toe beelden van het origineel in mijn hoofd, toen ik bepaalde plaatsen bezocht en me verwonderde over de pracht en praal van de Remake. De grafische kwaliteiten helpen bij het overbrengen van het verhaal. De personages zijn niet opgebouwd uit grove polygonen, maar zien er levensecht uit. Het zijn geen kleine poppetjes, maar ze zijn groot en goed geproportioneerd in verhouding met de omgeving. De gezichtsuitdrukkingen van de personages zijn goed zichtbaar en brengen de emoties duidelijk over. De details van hun wapens en outfits zijn duidelijk zichtbaar en de gebruikte Materia zie je zitten in de slots op de wapens.

Al deze pracht en praal wordt ondersteund door een prachtige soundtrack die je nog dieper onderdompelt in de futuristische en magische wereld van Final Fantasy VII. Niet alleen de muziek en de sound effects zijn geweldig, maar ook de stemmen die je hoort als je langs de bewoners van Midgar loopt. Je kunt niet meer met iedereen praten, maar als je langs de bewoners van Midgar loopt, vang je wel van alles op. Zoals "wie heeft in godsnaam de reactor opgeblazen?" En dan loop je schuldbewust snel verder. Zo lijkt de stad meer te leven dan in zijn voorganger uit 1997. Gelukkig kun je kiezen tussen Engelse en Japanse stemmen om je immersie te vergroten. Bij hoge uitzondering vind ik de Engelse versie heel goed gedaan en stoort het niet in tegenstelling met veel andere JRPG’s. Ik heb de hele game in het Engels gespeeld en dat doe ik bijna nooit met JRPG’s. Misschien heiligschennis, maar ik ga de hard modus in het Japans spelen om het weer recht te trekken.

Gevechten zijn anders, maar niet minder leuk

Final Fantasy VII Remake kent een heel ander battle-systeem dan het origineel waar je met het Active Time Battle de gevechten ondergaat. Zo koos je een commando uit het menu en dan wachtte je tot het metertje weer volliep, voordat je weer een nieuwe keuze kon maken. De Remake doet dit net even anders en de nadruk ligt in deze game op actie. De gewone aanval kun je constant gebruiken of afwisselen met je speciale aanval en je hoeft niet te wachten (al is dit niet de meest effectieve manier om te winnen). Magic, items en skills kun je aan een button toewijzen en met L1 activeren. Het nadeel hiervan is dat je maar vier dingen kunt toewijzen en soms moeilijke keuzes moet maken. Want welke skill, magic of item is de juiste? Ook kun je met de dodge button aanvallen ontwijken en sommige aanvallen blokkeren met R1. Als je genoeg schade hebt opgelopen, kun je een Limit Break gebruiken die meestal de vijanden doet verdampen. Voor de gamers die gewend zijn aan de menu’s uit het origineel, is het mogelijk om met X naar je menu te gaan en hier alles te regelen. Het voordeel hiervan is dat je beschikking hebt tot al je magic, skills en items. Zelf ben ik zo gewend aan de menu’s dat ik de game heb gespeeld zonder de Quick buttons te gebruiken, al waren ze soms een uitkomst.

Final Fantasy staat bekend om hun spectaculaire Summon Materia die je kunt gebruiken om mythologische wezens op te roepen om je tijdens de gevechten bij te staan. Tenminste, je kunt ze niet te allen tijde oproepen, maar als je veel klappen krijgt of de vijand genoeg staggert, komt de optie in beeld. Voorheen deden ze een aanval en verdwenen ze weer, maar in de Remake vechten ze mee en kun je hun speciale technieken gebruiken. Voordat ze verdwijnen, eindigen ze met hun speciale aanval. Je kunt ze maar één keer per battle gebruiken en je krijgt maar toegang tot een paar uit het origineel, omdat je de rest pas verder in het verhaal tegenkomt. De animaties van hun special zien er zeer goed uit, maar die van Final Fantasy XV hebben ze niet overtroffen. Het is een leuke toevoeging en zorgt ervoor dat je niet constant een summon kunt gebruiken, maar zelf het grootste deel van de schade moet aanrichten. Elk wapen heeft dus één slot voor een Summon Materia, maar meerdere slots voor andere Materia. Zo kun je met het Materia-systeem magic, buffs, debuffs en add-ons toevoegen die je arsenaal uitbreiden. Door vijanden te verslaan, verdien je AP waardoor je Materia groeit. Zo ontdek je nieuwe of sterkere magic die het avontuur een stuk makkelijker maken. Ook kun je soms Materia aan elkaar linken waardoor deze een extra effect geven. Zo kun je meerdere vijanden met magic aanvallen of al je teamgenoten healen en is het best een opgave om de juiste combinatie te vinden. De speciale Materia zoals 4x attack ben ik niet tegengekomen, maar er zitten wel een paar nieuwe bij die je ATB-meter sneller doen vullen of je dodge een extra boost geven.

Zoals gezegd plaats je Materia in de slots van je wapens en uitrusting. Er zitten niet heel veel wapens en uitrusting in de game, maar de wapens die je hebt, kun je wel upgraden waardoor je meer slots kunt toevoegen, meer hp/mp krijgt en andere buffs kunt unlocken. Elk wapen heeft ook een speciale techniek die je kunt leren, zodat je daarna de techniek met ieder wapen kunt uitvoeren. Om magic, skills en dergelijke te gebruiken, moet je de ATB-meter vullen door te wachten, met je wapen aan te vallen of op het juiste moment te verdedigen. Ook hier kun je niet zomaar dezelfde actie herhalen, waardoor je wel moet variëren tussen verschillende technieken. Tijdens de gevechten heb je dus genoeg mogelijkheden om de vijanden een lesje te leren. En als je niet tevreden bent met de resultaten, kun je altijd wisselen met een teamgenoot om een andere strategie te proberen. De gevechten zijn door al deze opties snel en met veel afwisselingen leuk om te doen. Al is het wel heel wat anders dan de fans gewend zijn, maar de game biedt nog steeds genoeg uitdaging en variatie.

Geen perfecte game, maar close

Ondanks alle positieve punten zijn er wel een paar dingen die me tegenvielen aan de Remake van Final Fantasy VII. In JRPG’s en zeker in de Final Fantasy-serie zit vaak de mogelijkheid om de wereld te verkennen. Nu snap ik dat je in dit deel de wereld niet gaat zien, maar ik had toch meer van Midgar willen zien. De plaatsen waar je komt, zijn in principe bekend, maar ik had meerdere delen van de stad willen verkennen. In een JRPG is het gebruikelijk dat je de velden uitspit voor kistjes, verborgen items en sub-plots, maar iedere keer als ik dat probeerde, werd ik door mijn teamgenoten teruggefloten. Als je hen negeert en toch verder loopt, word je door de game tegengehouden en dat vond ik jammer, want zo blijft er weinig exploratie mogelijk. Zo heb ik gezocht naar geheime locaties, bijzondere personen, items of speciale bazen, maar ik ben niet veel van dit alles tegengekomen. Ik hoopte op een secret dungeon voor de extra uitdaging, maar ik ben hem niet tegengekomen en betwijfel of dit nog gaat gebeuren.

De game heeft wel een Colosseum waar je voor beloningen enkele gevechten kunt aangaan. Dit was niet heel moeilijk, maar gaf even het old school gevoel. Ook is er een Shinra Fight Simulator die ongeveer dezelfde functie heeft. De gevechten zijn iets moeilijker en als je de game hebt uitgespeeld, zie je dat er meer battles zijn toegevoegd. Helaas zijn deze battles alleen maar beschikbaar als je de game op Hard Modus speelt die vanaf dat moment beschikbaar is. In de Hard modus hebben de vijanden meer hp, zijn ze sterker, hebben ze nieuwe skills en andere aanvalspatronen. Jij hebt geen toegang tot je items en je mp wordt niet bijgevuld bij de rustplaatsen. Ook zijn niet alle items en upgrades voor je wapens beschikbaar in de normale modus dus als je alles wilt vinden, moet je toch Hard modus doen. Dit is een extra uitdaging voor de fans, maar het is jammer dat je niet alles kunt zien zonder dit te spelen. Dus iets meer vrijheid om Midgar te ontdekken, een paar monster hunts en bijvoorbeeld een missie met de Turks hadden de game compleet gemaakt.

Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is gecaptured tijdens onze speelsessie op de PlayStation 4.