Review: Gears Tactics - Een uitdagende ervaring Pc

Met Gears Tactics wordt de Gears of War-franchise weer een stukje uitgebreider, maar de game volgt niet de lay-out waar de serie om bekend staat. Dit keer draait alles om tactiek en heeft het niks meer met een third-person shooter te maken. Van die verandering heb ik niet zo heel veel last, omdat ik nooit eerder Gears of War heb gespeeld. Het is tijd om te ondervinden of ook Gears Tactics de bekende frustratie van het missen van een 95% kans optimaal benut. Met daarbij de belangrijkste vraag of Gears Tactics een goede strategie-game is of hadden ze het beter bij de oude formule kunnen laten?

Gabe Diaz de redder in nood

De gebeurtenissen in Gears of War hebben nog helemaal niet plaatsgevonden. Met Gears Tactics ga je namelijk twaalf jaar terug in de tijd. Hierdoor is het verhaal van de game eenvoudig te begrijpen voor nieuwkomers en biedt het voor fans een nieuw perspectief. Het verhaal draait eigenlijk om maar twee personen, Gabe Diaz en Ukkon. Al kun je Ukkon niet echt een persoon noemen. Gabe Diaz verschijnt direct in het begin van de game in beeld, maar Ukkon laat nog even op zich wachten. Net voor het begin van de game heeft de Emergence Day plaatsgevonden, de dag waarop de Locust een volle aanval op de wereld doet. De reactie van Prescott krijgen we wel te zien, hij besluit namelijk om de wereld te bombarderen. Opofferingen moeten nu eenmaal gemaakt worden, wil je een oorlog winnen. Een oorlog tegen de Locust waar Ukkon de baas over is. Gabe Diaz bevindt zich op dat moment in de Motor Pool en wil helemaal niks te maken hebben met Prescott. Toch ontkomt hij er niet aan wanneer Sid Redburn hem vertelt dat ze net voor het bombardement een geheim bestand moeten ophalen. Bij terugkomst blijken zijn vrienden in de Motor Pool te zijn vermoord door de Locust en wordt het voor hem al een stuk eenvoudiger om zijn taak te accepteren. Het doel van Gabe Diaz is om uit te vinden wat de zwakte is van Ukkon en hoe hij dichtbij genoeg kan komen, om Ukkon vervolgens een kopje kleiner te maken. Hij doet dit niet alleen, meer helden zullen het team versterken en ook soldaten worden uiteindelijk door hem getraind. Door de bombardementen is de wereld nogal verlaten. Je ziet dit terug op de mappen, waar je alleen de Locust en gevangengenomen soldaten tegenkomt.

Gears Tactics is geen open-wereld waar je buiten de missies kunt ronddolen. Vanuit het menu worden de hoofd en zij-missies gekozen, waarbij je direct de informatie krijgt die je nodig hebt. Alles is ingesproken en de cutscenes zijn van goede kwaliteit. Het verhaal wordt dus in brokken met je gedeeld en volgt daardoor een lineair pad. In de cutscenes wordt niet alleen het verhaal gedeeld, maar worden ook de relaties tussen de personages belicht. Zelfs tijdens de gevechten kunnen ze het niet altijd laten om nog even wat te roepen, wat vooral tijdens de gevechten met de eindbazen tot wat afleidend commentaar leidt. Niet omdat het storend is, maar door de droge humor die erin verscholen zit. Wat het verhaal van Gears Tactics nog sterker maakt, is dat Gabe Diaz niet alleen een badass is, maar ook erg charmant. Zijn droge humor is een goede toevoeging en ik kon het niet laten om hem zoveel mogelijk mee te nemen op de missies. Door de opbouw van het verhaal zijn de hoofdmissies en de verplichte zij-missies met elkaar verweven. De zij-missies zijn dan ook logische missies die vooral gaan om het vinden van nieuwe soldaten, voorraden, of het saboteren van de Locust. Het einddoel is dus Ukkon, maar die heeft de touwtjes goed in handen en laat zich niet zomaar even vermoorden. De weg ernaartoe is dan een ook groot gedeelte van het verhaal, waarbij je erachter moet zien te komen hoe je bij Ukkon moet komen en wat zijn zwakte is.

De aanval is de beste verdediging, of juist niet

De naam van de game zegt het al, maar Gears of Tactics is een strategiegame met een beurtensysteem. Wanneer je een missie hebt opgestart, kom je op een map terecht waar mist een groot gedeelte van het zichtveld beperkt. Aan jou dan ook de taak om de personages over de map te reguleren en tegelijkertijd ervoor te zorgen dat je niet in een hinderlaag terechtkomt. De meeste missies bestaan uit vier personages, maar bepaalde hoofd- en zijmissies verplichten je om het met minder te doen. Het lezen van de beschrijving van de missie en de modificaties is dus erg belangrijk. Daarnaast hebben de missies allemaal een extra doel. Wanneer je dit doel voltooit, krijg je een speciale wapenkist. De strategie begint dus al voordat de missie überhaupt gestart is. De game kent namelijk vijf soorten soldaten. Gabe Diaz is een velddokter die helende vaardigheden heeft. Mikayla Dorn, die je al gauw tegenkomt, is dan weer een sluipschutter. Daarnaast heb je nog de verkenners, soldaten met het zware geschut en de Vanguard-soldaten. Het is niet altijd mogelijk om zelf vier personages te kiezen voor een missie, tijdens veel van de verhaalmissies zijn bijvoorbeeld Gabe Diaz en Sid Redburn verplicht. De resterende troepen kun je dan wel kiezen. Een mengeling van verschillende soldaten kan er al gauw voor zorgen dat je op elk punt van de map de overhand hebt, toch kunnen twee dokters ook wel handig zijn.

Elk personage heeft drie zetten per beurt. Wat je tijdens een beurt doet, is helemaal aan jou. Je kunt lopen, schieten, vaardigheden gebruiken, de wacht houden of gewoon helemaal niks doen. Hierdoor had ik het gevoel veel vrijheid te hebben op de map, ook al zijn de mappen niet groot. Omdat je door de mist niet verder kunt kijken, zie je de vijanden pas wanneer je al aardig in de buurt bent. Tenzij ze vanuit een schip worden gedropt op bepaalde plekken op de map. De camera laat dan netjes zien van welke kant ze komen. Als echte strateeg probeerde ik er dan in ieder geval voor te zorgen dat er altijd iemand de wacht hield met Overwatch, voordat alle zetten worden gebruikt voor het lopen. Overwatch is niet altijd handig om aan het begin in te zetten, omdat het personage dan geen zet meer heeft. Maar het zorgt er wel voor dat wanneer de vijand hier doorheen loopt, zij al direct schade kunnen oplopen. Het is zeker een van mijn favoriete manieren geworden om de personages te verdedigen en ervoor te zorgen dat de Locust niet vanuit de zijkant aanvalt. Wanneer de camera valt op de vijand en zij aan zet zijn, schiet de camera soms net iets te ver door. Daarbij gebeurt het soms ook dat het even duurt voordat een vijand of je eigen personage ook daadwerkelijk de zet neemt. Dit is echter niet storend, maar valt wel op. Naast de wapens zijn er ook medische en normale granaten. Doordat vriendschappelijk vuur aanstaat moet je met de granaten wel voorzichtig zijn, als is het soms de beste strategie om iemand op te offeren. Wanneer een personage half bewusteloos raakt, hebben ze zelf al de optie om zichzelf terug op de been te krijgen. Lukt dat niet, dan kan een ander personage helpen. Ditzelfde geldt ook voor de vijand, waardoor je hier ook gebruik van kunt maken. Wanneer een vijand wordt neergeschoten of met de kettingzaag doormidden wordt gezaagd, wordt dit op een cinematische manier getoond. Bloed en ledematen vliegen lekker in het rond en soms komen de bloedspetters ook op het scherm terecht. In de aantal uren die ik in de game heb gestoken, is dit nooit gaan vervelen, omdat het kort maar krachtig wordt uitgevoerd.

Ook Ukkon heeft een heel leger aan verschillende soldaten. Gedurende de missies krijg je steeds vaker te maken met een nieuw monster die zijn eigen vaardigheden heeft. Zo zijn er sluipschutters die personages kunnen vastzetten op hun plek en zijn er zelfs monsters met ontploffende olievaten op hun rug. Door de vijanden, doelen op de mappen en eigen opstelling van helden zijn er meer dan genoeg strategieën en voelt geen een missie precies hetzelfde aan. De mappen worden voor de zij-missies soms wel hergebruikt, maar dit vond ik totaal niet storend. Ik was meer bezig met het overleven en het behalen van de extra doelen. Tijdens de missies biedt de game bepaalde checkpoints waar je terug naar kunt, mocht de strategie niet lukken. De kleinste fouten kunnen een aantal beurten later voor nogal grote problemen zorgen. En anders is er altijd nog de mogelijkheid om de gehele missie overnieuw te doen en andere soldaten te kiezen. Ik heb hier zeker een aantal keren gebruik van gemaakt, want vooral de eindbazen aan het eind van de hoofdstukken zijn erg uitdagend. Niet alleen moet de aanloop goed worden volbracht, ook de eindbaas zelf heeft geen kleine gezondheidsbalk. Voor mijn eigen ego ga ik hier maar niet vertellen hoe lang het mij heeft geduurd voordat ik de eerste eindbaas had verslagen, maar lang was het zeker wel. Tactisch spelen is wat je moet doen in Gears Tactics wil je verder komen, want de vijand is zeker niet dom te noemen. Dit zorgt er wel voor dat er een gevoel van prestatie is, wanneer een missie eindelijk is volbracht.

Er zijn genoeg keuzes

Ik heb eerder al kort benoemd dat het voltooien van missies wapenkisten oplevert. Deze kisten zijn ook op de map te vinden, maar hiervoor moet je soms wel uitwijken, wat strategisch gezien niet altijd de beste keuze is. In de kisten zitten onderdelen van wapens en uitrusting. De wapens van de soldaten kun je niet wisselen, maar de onderdelen wel. Ze zorgen er bijvoorbeeld voor dat er meer schade wordt gedaan of het critical hit-percentage wordt verhoogd. Hetzelfde geld voor de drie kledingstukken. Er zijn helmen en bepantsering voor de torso en benen. Ook deze geven allemaal extra bonussen. Dit zijn de nuttige aanpassingen die je in de game moet doen, maar er zijn ook meer dan genoeg customisation-opties. Zo kun je de kleur van de wapens en kleding veranderen, het metaal en het patroon. Ja, je kunt inderdaad gewoon een groot wapen voorzien van een felle kleur. Naast de wapens en kleding kunnen de gerekruteerde soldaten nog verder aangepast worden. De naam kan veranderd worden en er is een hele lijst met beschikbare bijnamen. Daarnaast kan nog het gehele uiterlijk veranderd worden met opties voor het haar, de haarkleur, tatoeages en littekens. Omdat er niet heel veel wordt verteld over deze willekeurige soldaten die na een aantal missies ook gewoon verdwijnen als je ze niet rekruteert, is het extra leuk dat je ze in ieder geval kunt aanpassen naar je eigen wensen.

Het rekruteren van soldaten is op zichzelf al een keuze, want je hoeft niet je gehele team direct vol te maken. Ik benoemde al dat het hebben van meerdere soldaten handig is voor de strategie, maar voor de zij-missies is het bijna een verplichting. Wanneer je tussen de hoofdmissie verplicht twee van de drie zij-missies moet voltooien, heb je nu eenmaal meerdere soldaten nodig. Elke soldaat kan namelijk maar één zij-missie voltooien. Na bepaalde missies wordt je team steeds groter en kun je meer soldaten rekruteren, maar een handvol soldaten voldoet net zo goed. Een andere keuze die net zo belangrijk is, zijn de vaardigheden die vrijgespeeld kunnen worden wanneer een soldaat een hoger level behaalt. Dit is een mengeling van passieve en actieve vaardigheden die het verschil kunnen maken op het veld. Er zijn meerdere takken waardoor het mogelijk is dat twee soldaten die behoren tot de sluipschutter-klasse hun eigen vaardigheden hebben. Mocht dit fout gaan dan is er geen paniek, want de game geeft na bepaalde missies een reset-point, waarmee de vaardigheden gereset kunnen worden.