Review: Gran Turismo 5 PlayStation 3

Sommigen zijn van mening dat je een game pas kunt reviewen wanneer je hem volledig hebt uitgespeeld. In zekere zin hebben zij gelijk. Hoe kun je immers een adventure beoordelen zonder te weten hoe het afloopt? Het kan inderdaad, maar een adventure kan nog zo goed zijn, als deze eindigt met een anticlimax, is het wat mij betreft een poepgame. Het is een wat rare inleiding voor een game als Gran Turismo 5, maar moet ik nou echt met de review wachten tot ik hem volledig heb uitgespeeld? Een review lees je omdat je graag wilt weten of een game je centen waard is en wil je daar nou echt mee wachten tot ik er tientallen uren in heb gestoken? Daarom bij deze de review van Gran Turismo 5.

Bomvol content

Zoals de inleiding reeds verraadt ben je niet zomaar klaar met Gran Turismo 5. De game biedt zoveel content en zoveel opties, dat ik hem over een jaar nog niet heb uitgespeeld. Ruim duizend auto's, tientallen parkoersen en verschillende modi bieden voor ieder wat wils. En mocht je de game dan al hebben uitgespeeld, dan nog blijft het in een racegame natuurlijk interessant om je tijden te verbeteren en online de uitdaging met andere racers aan te gaan. Maar wat is al deze content waard als het racen zelf ronduit slecht werkt? Gelukkig stelt GT5 ook op dat vlak grotendeels allerminst teleur. De meeste parkoersen zijn buitengewoon interessant en dagen je uit om keer op keer een nieuwe race te starten en je stuurmanskunsten verder te perfectioneren. Daarnaast is ook elke auto in het wagenpark verschillend, waardoor je jaren bezig zult zijn om elke auto tot in de puntjes onder controle te krijgen. Daarin schuilt dan ook meteen een probleem; heb je überhaupt wel zin om alle auto's onder controle te krijgen?

Zelfde basis

In de basis is GT5 hetzelfde als voorgaande delen. Je haalt je rijbewijzen, begint onderaan de ladder in een goedkope occasion en speelt zodoende nieuwe evenementen vrij en sprokkelt credits bij elkaar om nieuwe auto's te kunnen kopen. Het probleem is in deze dat je, voordat je die door jou zo fel begeerde sportwagen kunt bemachtigen, eerst tientallen races zult moeten doorbrengen in auto's die je geen zier interesseren en die bovenal ook nog eens kut sturen. De ene gamer zal het ervaren als een uitdaging, maar ik kon er niet warm van worden en zag het meer als verplichte kost. En als er wel iets is waar ik een hekel aan heb is het wel verplichte kost als ik een videogame speel. Hoe dan ook, omdat smaken verschillen zal ik GT5 op dit punt niet afrekenen. Waar ik de game wel op afreken zijn de vele schoonheidsfoutjes waar GT5 onder te lijden heeft.

Vertraging

Net als zoveel andere grote titels, heeft GT5 flink geleden onder verschillende vertragingen. Nog onlangs werd de game kort voor de release op 4 november uitgesteld. De hele gamecommunity viel over Polyphony Digital heen en ook bij mij zakte de moed in de schoenen. Yamauchi mag dan beweren extra tijd nodig te hebben om de game te perfectioneren, maar op een gegeven moment is het genoeg. En ik vermoed dat men dat ook bij Sony heeft gedacht en de game alsnog in november in de winkel heeft gekwakt. Hoe verklaar je anders dat een game die extra tijd nodig had om geperfectioneerd te worden, alsnog verre van perfect is? Zo is het verschil tussen Premium en Standard cars immens. De 200 Premiums kennen meer polygonen en een volledig dashboard bij een in-car view, in tegenstelling tot de minder gedetailleerde, soms wat hoekige standaard auto's. Het is een keuze die voor zo'n grote titel wat vreemd overkomt. Ook is het verschil tussen de tracks groot. De ene track loopt over van de grafische hoogstandjes terwijl de ander wat flets en ongedetailleerd oogt. Vooral wat betreft de auto's had ik in dat geval liever wat minder auto's totaal en wat meer Premium auto's gezien. Ook dat de PlayStation Eye enkel in de Arcademode wordt ondersteund, de laadtijden wat aan de lange kant zijn en GT5 binnen een week reeds 2 patches ontving, getuigt van een haastklus op last van de hoge heren bij Sony.