Review: Lords of the Fallen (2014) PlayStation 4

Het zijn drukke tijden dit najaar, we worden overspoeld met games momenteel. Dit levert natuurlijk voor mij een hoop werk op en voor jullie weer leesvoer. Nu is het de beurt aan de hack-and-slash actie-RPG Lords of the Fallen. Is het karma of is het ironie zo vlak na mijn artikel over mijn afkeer voor RPG's? Desondanks trek ik ten strijde, want zoals men zegt: 'it comes with the job.' Er wordt nu al de vergelijking gemaakt met de games Dark Souls en Darksiders. Ik houd zelf niet van vergelijken, maar als Lords of the Fallen net zo pittig wordt als Dark Souls, dan heb ik er nog een vette kluif aan. We zullen wel zien waar het schip is gestrand.

Een speelstijl naar keuze

Het draait in de game om Harkyn, een veroordeelde crimineel. Een anti-held kunnen we Harkyn wel noemen dus. Gelukkig raakt er spreekwoordelijk gezien weer stront aan de knikker, dus heeft Harkyn de kans om zijn heldendaden uit te voeren. Hij heeft immers heel wat goed te maken. Al gauw wordt de mensheid aangevallen door demonen. Harkyn wordt vrijgelaten om ten strijde te trekken tegen deze duistere wezens. Dit doet hij met behulp van zijn mentor Kaslo. Zoals je wellicht al opmerkt, is het verhaal wel erg standaard. Als ik RPG-liefhebbers moet geloven, speelt een goede RPG weg als een goed boek. Dan moet het verhaal echter wel interessant genoeg zijn, maar het is nogal karig en ouderwets. Gaandeweg werd het niet echt beter. Het gaat echter ook om de gameplay, dus laat ik me daar eens in verdiepen.

In het begin krijg je de keuze uit drie klasses: Warrior, Rogue of Cleric. Elke klasse heeft zijn eigen voor- en nadelen, dus een weloverwogen keuze is aan te raden. De keuze is gelukkig beperkt, zo blijft het nog overzichtelijk. Zelf koos ik als noob voor de Warrior, vanwege zijn sterke armor. Een nadeel van de Warrior is de traagheid qua bewegen. Met de Rogue-klasse ben je een stuk sneller, maar ook kwetsbaarder. En de Cleric is een manusje van alles: een mix van snelheid en kracht. Zo kun je jouw keuze van tevoren baseren op de gewenste speelstijl.

Haat-met-een-beetje-liefdeverhouding

Tijdens de gevechten heb je naast een lifebalk, ook een magicbalk en een energybalk. Elke handeling, waaronder afweren met je schild, rennen, wegduiken en slaan, slurpt energie op. Bij de Warrior loopt de energybalk heel snel leeg, waardoor ik zeker in het begin talloze keren dood ging. De gevechten zijn sowieso intens en zeer pittig. Niet zozeer omdat de strijd oneerlijk is, maar omdat je rekening moet houden met verschillende dingen. Naast dat je dus op je energie moet letten, zijn er nog andere aspecten die van belang zijn.

Met name een flinke portie geduld is van belang om te overleven. En dat was even flink omschakelen voor mij. Ik ben nou niet bepaald geduldig en na twee horrorgames en een shooter is het flink wennen ineens. Secuur plannen, afwachten, observeren en toeslaan. En elke keer maar weer, op een paar wat zwakkere vijanden die met én klap dood zijn na. Vooral de verschillende bossfights zullen je het bloed onder de nagels vandaan halen. Soms leg je eindeloos het loodje, om vervolgens het licht te zien en een andere strategie te nemen. Zo kreeg ik een soort 'haat met een beetje liefde'-verhouding met de game. Aan de ene kant was ik vaak zwaar pissig of gefrustreerd op veel momenten, en aan de andere kant gaf het een enorme voldoening als je dan uiteindelijk die hufter from hell verslaat. Vooral bij bossfights gaf het een enorme kick als je eindelijk de juiste tactiek had gevonden. Ik moest dan wel eerst een keer of acht doodgaan, maar mijn wraak was uiteindelijk zoet en smaakte nooit zo lekker als nu.

RPG Light

Via de touchpad kun je in het menu komen van jouw karakter. Hier kun je jouw inventory bekijken, je uitrusting aanpassen en upgrades toepassen. Zo kun je bijvoorbeeld diverse schilden, armor of wapens kiezen. Het menu vond ik in het begin vrij lastig door de vele opties. Het geheel is echter zo overzichtelijk ingedeeld, dat het toch op den duur overzichtelijk wordt en blijft. Alsof ze speciaal rekening houden met RPG-noobs als ik. Een soort RPG-light, zeg maar. Ik vond het uiteindelijk meevallen en prettig ogen.

Bij de verschillende savepunten kun je verdiende XP omzetten naar Spell of Atribute points. Met de Spell points kun je magische krachten vrijspelen en upgraden. Zo is het bijvoorbeeld handig om Rage vrij te spelen en te upgraden. Als je Rage activeert, dan kun je voor een bepaalde tijd aanvallen en verdedigen, zonder dat dit ten koste gaat van je energie. De Attribute points kun je inzetten voor het upgraden van onder andere je strength, life en endurance. Een leuke twist is dat je kan spelen met je verdiende XP. Je kan je XP bij een savepunt storten (banken) of je kan alleen saven. Als je de XP punten niet bewaart, dan neem je ze mee. Voor elke tegenstander die je dan daarna verslaat, krijg je een multiplier. Zo bouw je sneller XP op, maar het blijft een gok. Ga je dood, dan verlies je alle XP. Je kan overigens wel je eigen geest opzoeken om de punten terug te claimen. Die dien je terug te vinden binnen een bepaalde tijd. Uiteraard ben je de multiplier dan wel kwijt. Het is leuk om steeds die keuze te maken: neem ik de gok en bouw ik sneller XP op, of bank ik mijn XP bij een savepunt?

Grafisch is de game prima met verrassend veel strakke kleuren en lichteffecten. Ik kon best genieten van de omgevingen, met name de winterse landschappen en bergen buiten. Het is allemaal niet kwijlend mooi, maar het was best te doen. De geluiden zijn erg goed: het geluid van de zwaarden die op een schild beuken, de wind, een knetterend vuurtje; het klinkt allemaal dik. Wel is de voice-acting nogal over de top soms (here my wrath die zin maakte mij aan het lachen in het begin) en de lipsynch is weer om te huilen. Toch wel weer opmerkelijk dat dit vaak nog tegenvalt in sommige games. De muziek is daarentegen wel weer episch en zorgt voor het versterken van de algehele sfeer.