Review: Medal of Honor: Airborne PlayStation 3

Daar sta je dan, in een vliegtuig een paar kilometers boven Sicilië. Het rode lichtje brand. 'Opstaan allemaal.' Het lijkt wel uren te duren, maar uiteindelijk springt het rode licht op groen. 'Springen, springen!' roept de sergeant. Je durft niet. Uiteindelijk trapt de sergeant je uit het vliegtuig. Dit is oorlog! Dit is Medal of Honor Airborne.

'Who do the ladies love most? Airborne!'

Het begint allemaal bij de landing op Sicilië. Het is 1943. De oorlog is op zijn heetst en de Amerikanen stormen Europa binnen. Sinds de Tweede Wereldoorlog heeft Amerika een nieuw soort divisie: de Airborne. Deze soldaten vallen vanuit de lucht het vijandelijk gebied binnen. Dit is een erg groot risico en niemand wilde dit in begin nemen, totdat ze hoorde dat ze tienduizend dollar extra kregen. Jij, Boyd Travers, zit ook bij de Airborne. Je komt niet alleen in Sicilië, maar ook in Frankrijk en ons eigen Nederland. à‰'n ding is duidelijk. Iedere missie begint in het vliegtuig en dat heeft zo zijn voordelen.

Een eigen aanpak

Als je uit een vliegtuig springt, kun je de parachute bijsturen om op een goede plek te landen. Dit kan een 'Safe Zone' zijn, een plek waar je veilig bent voor de Duitsers en waar munitie en health packs liggen. Dit hoeft niet per se, maar is wel het veiligst. Je kunt net zo goed op de daken landen, direct in het vijandelijke fort of in een toren. Dit is alleen minder veilig, omdat de Duitsers je hier om de oren schieten. Er zijn ook speciale plekken waar je kunt landen. Hier krijg je extra punten voor. Je bepaalt zelf hoe en waar je landt. Je hebt daarbij drie soorten landingen: Botched, Flared en Greased. De eerste wil je echt niet hebben. Hierbij kom je niet goed neer, waardoor je eerst je parachute moet losmaken en vervolgens je wapen moet pakken. Dit duurt erg lang en is niet handig als er overal Duitsers zijn. Met Flared kun je haast direct aan de slag. Je landt goed en je hoeft alleen nog maar je parachute los te maken. Met Greased heb je al in de lucht je parachute losgemaakt, waardoor deze landing het snelst is. Met deze gameplay bepaal je helemaal zelf waar en hoe je landt, en ligt het dus helemaal aan jezelf hoe je begint. Dit was iets waar Medal of Honor altijd een minpunt had. De lineaire gameplay is nu helemaal weg. Je landt altijd anders en dit zorgt voor telkens andere situaties.

Daarnaast is het andere minpunt van de Medal of Honor serie ook gelijk weg. Je vocht altijd in je eentje bij de vorige titels. Nu niet. Nu loop je altijd bij je medesoldaten. Je kunt ook je eigen weg gaan, maar dit is niet aan te raden. In je eentje rondlopen is het gevaarlijkste wat je kunt doen. Je moet eigenlijk altijd iemand bij je hebben, want de moeilijkheidsgraad ligt aardig hoog. Je kunt niet zomaar recht naar een Duitser toe rennen. Je moet het strategisch doen. Granaat gooien, bukken achter een muurtje, schieten. Je kunt je wapens ook upgraden naarmate je er meer mee schiet. Deze upgrades zijn historisch correct en ze zorgen er ook voor dat je met meer verschillende wapens gaat vechten dan telkens dezelfde. De moeilijkheidsgraad zorgt ervoor dat deze game echt als een oorlog voelt en dat is nou net de bedoeling van dit soort games. Als je nog maar 'n levensbalkje overhebt, geeft het een gevoel dat je aan het sterven bent. Dit doet Airborne als 'n van de beste van dit soort games. Het scherm wordt rood en je bent half doof. Hierdoor weet de game werkelijk nieuw leven in te blazen in een oud genre. De AI heeft zo zijn minpunten. Zo is hij soms heel goed, maar soms is hij ook oerdom bezig. De game heeft zes missies en van mij mochten het er een stuk meer zijn. Ok', het zou misschien niet kloppen met de historische correctheid, maar het is wel jammer. Gelukkig heb je dan nog wel de online modus die voor langere speelduur zorgt. In het begin is deze game even doorbijten, maar ben je daar doorheen, dan heb je een geweldig spel.

European Assault in het groot

Grafisch is deze game matig. Het is zeker niet de mooiste en de laadtijden zijn echt om te janken. Iedere keer dat je doodgaat, moet je tegen een laadscherm aankijken. Misschien kennen jullie de game European Assault. Dit was de vorige Medal of Honor op de consoles. Zo ziet de game eruit, al zijn de levels wel een stuk groter. Dit is echter geen excuus. Het had veel mooier gemogen, vooral op de PS3, die een echte krachtpatser is. Nu zul je wel denken: 'Maar Wouter, je vond deze game toch zo goed'. Ja, dat klopt, en als je over dat paar minpunten heenkijkt, heb je ook een dijk van een game.

Standaard Tweede Wereldoorlog

De muziek in de game is niet hetzelfde als we al eerder gehoord hebben in alle Medal of Honor-games. Het lijkt meer op een compilatie van alle muziek uit de voorgaande games. Dit is erg jammer, want de muziek in de reeks voelde altijd erg episch aan en zorgde voor een goed strijdgevoel. Aangezien het nu meer van hetzelfde is, is die motivatie snel weg.