Review: Middle-earth: Shadow of War PlayStation 4

Daar staat Talion dan, in de troonzaal van het fort tegenover Gurok the Slayer. Voor de belegering had deze Orc-Overlord nog praatjes, en zelfs nu hij alle macht kwijt is, komt hij behoorlijk zeker over. Over enkele minuten leeft Gurok echter niet meer en is het fort in handen van Talion en Celebrimbor. Langzaam verliest de Dark Lord Sauron territorium en mag hij zijn eigen toren ook extra beveiligen. De Bright Lord komt er namelijk aan.

Een waardig vervolg

In Middle-earth: Shadow of War gaan Talion en Celebrimbor verder met hun strijd tegen Sauron. Om hem de baas te kunnen zijn, maken ze samen een nieuwe ring, die echter al snel wordt afgepakt door de spin Shelob. Wat volgt is een epische reis door Mordor waarbij de orcs, Uruk-hai en Olog-hai bij bosjes worden gedood. De game begint met de strijd om Minas Ithil waar al snel blijkt dat ontwikkelaar Monolith Studios weinig heeft veranderd aan de gameplay, wat uiteraard een positief punt is. Het gevechtssysteem is nog steeds hevig geïnspireerd op dat van de Batman-games, maar heeft door de vele upgrades wel een eigen smoel. Verder klimt Talion weer soepeltjes op tegen rotsen en gebouwen, helemaal in combinatie met zijn krachten. Dat er weinig aan de bestaande gameplay is veranderd, betekent ook dat stealth nog steeds te makkelijk is. Zodra je de sluipknop indrukt zijn orcs zowat blind en reageren ze pas op het moment dat je vlak voor ze staat.

Shadow of War is in alle opzichten een vervolg, de game is vele malen groter en voor het grootste gedeelte beter uitgewerkt. Middle-earth: Shadow of Mordor speelde zich af in twee grote regio's, maar diens opvolger gaat hier met vijf regio's echter flink overheen. De gebieden zien er afwisselend en bijzonder fraai uit, waardoor Mordor echt tot leven komt. De wereld zit propvol met onder andere hoofdmissies, zijmissies en collectibles, wat samen goed is voor tientallen uren gameplay. Shadow of War zit dus vol gestopt met content, en dat geldt ook voor de LoTR-lore. Zo is er weer een rolletje weggelegd voor Smeagol/Gollem, die altijd goed is voor een komische noot, en mag je vechten tegen de Nasghul en de Balrog. Alhoewel er aan content geen gebrek is, komt Shadow of War wel wat traag op gang en dat heeft vooral te maken met de missies. De eerste uren komen er veel oninteressante en voorspelbare missies voorbij, en wordt er teveel uitgelegd. Gelukkig voelt alles een stuk sneller wanneer het Nemesis-systeem zijn volledige potentie laat zien.

Nothing will be Forgotten

De gameplay van Shadow of Mordor was zeer vermakelijk, maar de echte ster van de game is natuurlijk het Nemesis-systeem. Dit zorgt niet alleen voor een hiërarchie in het leger van Sauron, maar ook voor unieke orc-commandanten en dito ontmoetingen. Uiteraard keert dit briljante systeem terug en is het nog dieper uitgewerkt. Zo behoren de orcs nu toe aan stammen, elk met een eigen uiterlijk en specialiteit. Zo is de Warmonger Tribe volledig gefocust op oorlog voeren en maakt de Mystic Tribe gebruik van donkere magie. Bovenaan de ladder staan de Overlords met onder hun de Warchiefs, gevolgd door Captains. De gevechten met deze commandanten zijn opnieuw lekker pittig en geven na afloop toegang tot loot. Wat te denken van nieuwe zwaarden, harnassen en capes. Leuk detail is dat deze loot nu invloed heeft op het uiterlijk van Talion wat het aantal RPG-elementen vergroot.

De ontmoetingen met de orc-commandanten blijven vermakelijk vanwege de verschillende gezichten, stemmen en namen van de orcs. Daarnaast worden alle acties van Talion onthouden door zijn vijanden. Zo kunnen orcs na een eerder gevecht voorzien zijn van metalen ledematen of een verbrand gezicht, iets wat ze zeker even melden in latere ontmoetingen. Het Nemesis-systeem zorgt er ook voor dat het leuk is om dood te gaan, en bij welke game kun je dat nu zeggen? Talion is door zijn samenwerking met ringgeest Celebrimbor onsterfelijk en kan de orc-commandant die hem het loodje liet leggen opnieuw tegenkomen. Dit zorgt dan voor angst bij de orc of juist weer niet. En dat is het mooie van dit systeem, het is heel onvoorspelbaar, doordat vijanden random worden aangemaakt. Dit alles zorgt ervoor dat iedere speler weer een unieke ervaring heeft.

Siege of War

In Shadow of War maken we kennis met de forten van Sauron en hierbij komt het Nemesis-systeem pas echt tot zijn recht. Vanaf het tweede hoofdstuk is het mogelijk om orcs te domineren, waardoor je een eigen leger kunt verzamelen. Dit leger heb je absoluut nodig om een fort van een Overlord te veroveren. De Warchiefs van een Overlord zorgen voor een betere verdediging, waardoor het verstandig is om voor de aanval wat van deze commandanten te verslaan. Een leuk detail is dat je jouw eigen Warchiefs ook kunt voorzien van Siege-upgrades. Zo kan er orc-cavalerie meerijden of huur je Sappers in die zichzelf bij de poort opblazen. De aanval zelf is zeer spectaculair en zorgt voor veel schermutselingen op het scherm. Om het fort in handen te krijgen, moet je een aantal belangrijke punten innemen, waarna alleen de Overlord nog in de weg staat. Wanneer Talion de vesting eenmaal in handen heeft, moet hij een eigen Warchief promoveren tot Overlord. Dit is belangrijk want later in de game probeert Sauron de forten terug te veroveren. Hiervoor heb je de beste Warchiefs en Siege-upgrades nodig. Dit kun je verzamelen door de game te spelen of door gebruik te maken van microtransacties. Shadow of War bevat namelijk een in-game markt waar je Loot Boxes kunt kopen, die toegang geven tot betere uitrusting en orc-soldaten. Nu ben ik absoluut geen voorstander van microtransacties in full-priced games, maar gelukkig kan de markt vermeden worden en is het ook mogelijk om met in-game currency Loot Boxes te kopen.