Review: MotoGP 20 - Geen racegame voor watjes PlayStation 4

Het real-life seizoen van de MotoGP is helaas uitgesteld, maar in game-vorm gaan ze gewoon lekker door. Best een goede timing voor de launch van een game, want alle motorsport fans zullen er nu extra blij mee zijn. En Milestone zelf waarschijnlijk ook. Zoals we gewend zijn van deze ontwikkelaar, is MotoGP 20 geen makkie. Dat is nog zacht uitgedrukt zelfs. Het is een pijnlijke ervaring, maar wel één die na een hoop oefening erg lonend kan zijn.

Een pijnlijke bewustwording

Mijn ervaring met race games is in het afgelopen jaar behoorlijk uitgebreid, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er daardoor niet per se beter in ben geworden. Nou helpt het ook niet dat de games die ik de afgelopen tijd gespeeld heb games waren als Isle Of Man 2 en Energy Motorcross. Games die zo realistisch zijn dat je er ineens pijnlijk bewust van wordt dat je weinig tot niets weet van motorrijden. Dit geldt ook weer voor MotoGP 20. Maar hé, zonder uitdaging is er ook weinig lol, toch? En ik heb in mijn leven ook nog nooit op een motor gezeten, dus ik heb een excuus.

Op het begin zul je daarom, als je weinig racing-skill hebt zoals ik, even moeite hebben met deze game. Maar zodra je de realistische gameplay een beetje doorhebt, kun je er enorm veel plezier aan beleven. De details van de racetracks zijn erg on point, beter dan dat ik tot nu toe ooit heb gezien in een game van Milestone. Daarbij heb je ook nog eens de keuze uit 22 verschillende circuits om op te racen. De manier waarop de motors accelereren en remmen voelt ook realistischer aan dan ooit tevoren. Het is niet te vergelijken met de race games die ik altijd gewend was. Remmen is nog nooit zo’n uitdaging geweest, aangezien de dosering ervan bepaalt of je op jouw motor blijft zitten of niet.

De carrière-modus maakt een comeback

In 2018 werd de Manegerial Career modus uit de MotoGP-serie gehaald. De reden hiervan is nooit echt duidelijk geworden, maar het veroorzaakte toch wel een groot gemis. Gelukkig heeft Milestone dit jaar besloten om de modus een comeback te gunnen. Hij is nu namelijk verwerkt in de standaard carrièremodus. Aan het begin hiervan kun je zelf kiezen of je wilt beginnen in de MotoGP, Moto 2 of Moto 3. Je kunt er ook voor kiezen om je aan te sluiten bij één van de bestaande teams, maar dit is geen must. Het doel is om met jouw team steeds hoger op de ladder te komen door middel van het upgraden van personeel en de motoren. De opties hierin zijn in MotoGP 20 een stuk talrijker dan voorheen in de MotoGP-serie.

Één van de nieuwe opties is bijvoorbeeld dat je nu zelf kunt kiezen welke data-analist, chief engineer en personal manager je aan jouw team toe wilt voegen. Hierdoor heb je meteen het gevoel dat je een complete management-functie hebt, wat natuurlijk een mooie toevoeging is. Testprogramma’s en mogelijke upgrades zijn ook aanzienlijk verbeterd in kwaliteit en kwantiteit, tegenover de eerdere MotoGP-games. Je kiest zelf over welke gebieden jij jouw team verdeelt en wat het belangrijkste voor jou is. Enige management ervaring kan de carrièremodus wel makkelijker maken, aangezien er weinig sprake is van aanwijzingen of een tutorial. Het kan dus wel even duren voordat je deze modus onder de knie hebt en er echt plezier aan kunt beleven.

Mad Max flashbacks

Wat snel opvalt wanneer je begint met racen, is dat de AI-competitie behoorlijk meedogenloos is. Iets wat nou niet al te vaak voorkomt in games. Op welke difficulty je ook speelt, jouw tegenstanders zijn zeker aggressief te noemen. Een Mad Max-achtervolging is er niets bij. En dat zonder wapens en gemodificeerde voertuigen, kun je nagaan. Gelukkig kun je altijd terugvallen op de rewind-functie, mocht je het zo erg verpesten dat je eigenlijk niet meer door wil gaan. Iets wat mij regelmatig is overkomen.

De graphics van de game zijn wat minder overtuigend. De kleuren en texturen zijn niet altijd even perfect. De intro’s van races zijn van lage kwaliteit en de toeschouwers en het personeel dat je hierin ziet zijn voor het grote deel erg identiek. Daarbij overleggen ze hun strategie zonder hun mond te bewegen. Niet heel natuurlijk dus. Voor de rest doen de visuals wat ze moeten doen en zijn ze niet hinderlijk. Bij het opstarten van de game krijg je de keuze uit een hoge framerate of hogere graphics. Hiermee kun je dus zelf beslissen wat voor jou belangrijk is. Gelukkig blijft de framerate bij het kiezen voor hogere graphics wel speelbaar, ook als jij je tussen een groep AI-coureurs bevindt.