Review: Need for Speed Payback PlayStation 4

Met piepende banden scheurt Need for Speed Payback hard genoeg binnen om als 'n van de laatste grote games het jaar zo goed als af te sluiten. De nieuwste telg in de serie wordt wederom gemaakt door Electronic Arts' Ghost Games die ook al aan het roer stond van Rivals en Need for Speed (2015). De game doet met een aantal dingen een stapje vooruit, maar tegelijkertijd worden er op andere fronten twee stapjes achteruit gedaan. Zonde, want de serie bevat nog altijd veel potentieel als arcaderacer tussen al die simulatieracers.

A need for" Speed?

Need for Speed is natuurlijk de franchise die al jarenlang bestaat en de perfecte racegame is voor diegene die niet willen nadenken over bandentypes, afstellingen en weersomstandigheden. Nee, de game moet het vooral hebben van het gaspedaal intrappen en niet in je spiegels kijken. Dit keer nemen we controle over niet 'n, maar drie hoofdpersonages. Tyler is van de sprint- en dragraces, Mac is van het driften en de offroad races, en Jess neemt de bezorgingen en het ruigere beukwerk voor haar rekening. De drie zijn uit op wraak, want in de hoofdmissie worden ze ge-double crossed door The House. Dit is een criminele organisatie die controle heeft over Fortune Valley. Dit gebied bestaat uit een woestijn, berggebied en stad, die flink gebaseerd is op Las Vegas. De dieven worden bestolen en dat zit ze behoorlijk dwars. Het resultaat? Een verhaal vol wraak en een ramkoers naar problemen met The House.

Dat wraak nemen doe je achter het stuur. Door aan verschillende competities deel te nemen, hak je telkens meer van het aandeel van The House weg. Dat winnen moet je doen met een scheurijzer. Deze kan je kopen, vinden en upgraden. Je wordt veelal geteased met snelle wagens, maar de opbouw naar die snelle wagens is lang, erg lang. De game is namelijk behoorlijk grindy. In totaal dien je vijf wagens te onderhouden, 'n voor iedere discipline. Iedere bolide heeft een individueel level. Dit level verbeter je door kaarten in te zetten op 'n van de zes onderdelen. Deze kaarten kan je winnen na een race, of kopen bij een van de dealers. Die dealers accepteren speciale tokens en in-game geld. Nu wil het geval zijn dat deze kaarten behoorlijk duur zijn. Je moet dus een flinke beurs hebben om je auto's constant boven het aangeraden level te houden, anders ga je het behoorlijk lastig krijgen. Het probleem is echter dat geld maar langzaam binnendruppelt, en daar begint het grinden.

Race Rudy, Race!

Even vooropgesteld, het racen is absoluut niet verkeerd. De game speelt precies zoals je verwacht, vooral in latere stadia van de game waarbij de snelheid toeneemt. Met een goede scherpe bocht zit je al in een drift en de rem raak je enkel aan om die drift te forceren. Het probleem is echter dat er niet zo heel veel races zijn. Iedere competitie bestaat uit een aantal missies en vervolgens mag je de leider van die competitie uitdagen. Heb je alle competities uit dat hoofdstuk voltooid, dan is het tijd om zo'n vette heist te doen. Het is overduidelijk dat Ghost Games met een schuin oogje heeft gekeken naar The Fast and the Furious. Gelukkig maar, deze heists zetten je namelijk weer even op scherp. Buiten die heists om is het namelijk een beetje een dooie bedoening.

Om nog even terug te komen op de afsluiter van de vorige kop. Grinden is in deze game overmatig aanwezig. Zit je onder een aangeraden level, dan krijg je het moeilijk. Dragraces zijn echter vrijwel niet te winnen als je niet boven het aangeraden level zit. Het probleem is echter dat je geld verdiend tijdens races. Dat betekent dus dat je constant dezelfde races speelt om een beetje geld binnen te harken. Je krijgt wellicht een iets andere objective, maar de baan blijft hetzelfde. De open wereld ziet er goed uit, en daar is ook een beetje geld te sprokkelen. Zo staat Fortune Valley vol flitspalen, billboards en derelicts. Deze laatste moeten gevonden worden met behulp van hints die je krijgt na het voltooien van een toernooi. Vind je alle onderdelen, dan is de wagen voor jou om op te poetsen en te upgraden. Dat oppoetsen is een genot, want de auto's zijn weer volledig aan te passen. Van de zijspiegels tot een overmatige hoeveelheid aan stikkers, ieder paneel is eigen te maken. Wat dat betreft is Underground weer helemaal terug. Je kunt de wagen precies zo maken als je voor ogen hebt.

Whoop whoop, that's the sound of no police

Waar de flitspalen in overvloed aanwezig zijn, zijn de wouten zelf compleet afwezig in de open wereld. De politie verschijnt enkel in missies, maar waarom? Ik snap er echt geen zak van. In een gebied dat krioelt van de straatracers, is de politie afwezig. Pakken ze alleen grote zaken aan, is er onderbezetting, is er nieuwe Dunkin' Donuts geopend? Zeg jij het maar. Hierdoor voelt de open wereld een beetje leeg aan en dient hij enkel om van A naar B te komen. Zonde, want juist het kloten is datgene wat de game zijn charme geeft.

Ikzelf speel op de gewone PlayStation 4, en ik hoop eerlijk gezegd dat de game wat beter presteert op de Pro-versie. Textures laden op momenten veel te laat in en ik heb af en toe zitten vloeken om de technische afwerking. Tijdens de eerste grote heist moet je een vrachtwagen, die we hebben gezien in de trailer, kapen. Dit doe je door auto's van The House van de weg te beuken en die vrachtwagen in te halen. Tijdens mijn eerste poging was ik te laat, my bad. Bij een herstart reed de auto echter niet weg omdat de cinematic steeds voor vertraging zorgde. Tot vier keer toe verscheen er "you're losing the truck" in beeld zonder dat ik gas kon geven. Dit resulteerde uiteindelijk in vier keer herstarten. Ook heb ik tijdens een race gehad dat ik aan de startlijn (voordat de race überhaupt was gestart) door de weg heen zakte om vervolgens vier kilometer van de race teruggeplaatst te worden. Hoe dan?! Ook zit de open wereld vol met onzichtbare muren, voornamelijk bij rotsen. Je zou haast verwachten dat mijn offroad wagen over die rotsen zou kunnen rijden, maar nee. Het tegendeel is blijkbaar waar.