Review: Nickelodeon All-Star Brawl 2 - boekt grote vooruitgang Xbox Series

Nickelodeon All-Star Brawl 2 is het vervolg op het origineel, dat ontwikkelaar Fair Play Labs nog maar twee jaar geleden uit de hoed toverde. Dat we nu al aan de slag kunnen met het tweede deel, is dan ook écht een cadeautje. En laten we eerlijk zijn, de eerste game in deze reeks voelde niet helemaal lekker aan. Er is dan ook goed nieuws te melden, want dit tweede deel zet reusachtige stappen vooruit. Nickelodeon All-Star Brawl 2 glanst, bruist van levendige personages die niet alleen op het scherm verschijnen, maar ook een nostalgische snaar raken. Het is als een reünie met oude vrienden die je lang niet hebt gezien. Ook introduceert Fair Play een gloednieuwe mechanic die de boel flink opschudt.

De U-turn van All-Star Brawl

Met heel wat geïnvesteerde uren in platformvechters zoals Super Smash Bros. en een diepgewortelde liefde voor klassieke Nickelodeon-cartoons zoals SpongeBob SquarePants en Avatar: The Last Airbender, keek ik reikhalzend uit naar de release van All-Star Brawl in 2021. Helaas werd mijn enthousiasme snel getemperd door de teleurstelling die de game achteraf bleek te zijn. Hoewel het de vertrouwde structuur van een platformvechter volgde, waarbij je je tegenstander eerst beschadigt en vervolgens van het scherm veegt voor de kill, ontbrak het aan de finesse die ik had verwacht. Dat zat ‘m in meerdere dingen. De animaties en het geluidsontwerp voelden vlak aan, de meeste personages boden een soortgelijk speelgevoel én het ontbrak aan een diepere speel laag. Begrijp je wat ik bedoel? De bewegingen voelde hol aan, de snelheid voelde vreemd én aan de precisie van bepaalde aanvallen schortte het ook. Combo’s voelde niet bevredigend aan en werden trouwens ook totaal niet gestimuleerd. Al met al dus een gemiste kans voor een game veel potentie had.

All-Star Brawl 2 doet het tegenovergestelde van haar voorganger en lost heel wat klachten die ik bij de eerste game had op. Alsof Cosmo en Wanda aan het werk zijn geweest en met hun toverstaf hebben gezwaaid. De impact van een dreun uitdelen voelt krachtiger en bevredigender, mogelijk gemaakt door een versterkt geluidsontwerp en verbeterde animaties. De bewegingen balanceren nu perfect tussen snelheid en precisie. Maar wat echt het kloppende hart van de game vormt, is de nostalgische cast van personages. Met hun bijgewerkte, meer cartooneske modellen en voice-overs die tot leven worden gebracht door de originele Engelse stemacteurs, maken zij het succes. All-Star Brawl 2 neemt duidelijk afstand van zijn voorganger. Of zoals ik het zie: ze neemt echt een U-turn ten opzichte van All-Star Brawl.

All-Star Brawl 2 begrijpt haar essentie

In essentie is All-Star Brawl 2 fanservice, waarbij de nostalgische factor de aandrijver vormt voor verbinding. Wat vaak fout gaat bij producten die voortkomen uit het concept van fanservice, is dat de creatieve breinen dit beschouwen als een soort 'extraatje'. Hierdoor wordt vaak de essentie van wat fans aantrekt gemist. Dit geldt al helemaal voor crossover-vechtgames zoals Marvel vs. Capcom en Super Smash Bros. Deze games begrijpen wat hun doelgroep trekt, omarmen nostalgie en spelen hier goed op in. All-Star Brawl 2 springt op dezelfde manier vol enthousiasme in het diepe. Elke animatie en aanval van elk personage knipoogt slim naar iets uit de originele tekenfilms. Zo neemt SpongeBob’s neutrale luchtaanval de pose aan die hij deed in The SpongeBob SquarePants Movie, werpen Ren en Stimpy de iconische Log uit hun show's parodie-commercials en rijdt Aang rond op zijn kenmerkende luchtbal. Het is als een feest van herkenning voor fans. De speelse geest van de originele shows is volop aanwezig in deze game.

De creatieve knipogen zijn allesbehalve oppervlakkig. De meeste personages hebben unieke strategieën, gespecialiseerde meters en andere op maat gemaakte moves die zorgen voor levendige diversiteit. Neem SpongeBob bijvoorbeeld. Deze welbekende bewoner van Bikinibroek is dé allrounder van de game. Hij is goed in alles, maar blinkt nergens echt uit ten opzichte van andere vechters. Zijn bewegingen hebben een zweverig karakter, alsof hij al dansend over het strijdtoneel beweegt. Reptar daarentegen is genadeloos. Na een dreun van de groene dino, na al wat schade opgelopen te hebben, is het lastig om nog terug te keren. Waar ik in de vorige game een eeuwigheid nodig had om een vechter te kiezen omdat niks mij aansprak, was de keuze ditmaal snel gemaakt. Met 26 speelbare personages zijn er genoeg smaken om uit te kiezen en zit er voor iedereen wat tussen. Personages die al in het vorige deel aanwezig waren zijn zeker niet gekopieerd en geplakt, maar zijn vernieuwd. Wat ik wel jammer vond, is dat er paar van mijn persoonlijke favorieten nu ontbraken. Waar is bijvoorbeeld CatDog? Daarnaast ontbreekt Arnold uit ‘Hey Arnold!’, terwijl Gerald wel meedoet aan de grote strijd. Bijzonder!

Slijm als het geheime wapen

All Star-Brawl 2 introduceert een nieuwe mechanic die de game op zijn kop zet: de Slijm-meter. Met één simpele druk op de knop en een lekker gevulde Slijm-meter geef je een extra dosis power aan al je speciale moves. Je springt hoger met je luchtontwijk, ontglipt soepel aan de vrije val na je herstel, boost dat herstel nog een tandje bij, schakelt zonder moeite uit elke eindanimatie van een move en ontsnapt zelfs aan de dodelijke greep van vijandelijke combo's. Het maakt niet uit welk personage je kiest of hoe bedreven je bent in All-Star Brawl 2, Slijm is jouw geheime wapen.

En alsof dat nog niet genoeg is, geeft Slijm de personages ook nog eens de kracht om een knoertharde ultimate uit te voeren. Denk aan gekke mini-cutscenes, zo uit een Final Smash. Ondanks hun coolheid doorbreken deze cutscenes even de stijl van de strakke kunststijl van All-Star Brawl 2. En dat is niet erg. De ‘Slijm’-mechanic kan op het eerste gezicht overweldigend aanvoelen, maar is een toevoeging die naadloos aansluit op de gameplay. Het voegt een extra dimensie toe aan de gevechten en doet een knipoog naar Super Smash Bros. Knap gedaan is dat er hiermee geen afbreuk wordt gedaan aan de luchtige sfeer die het hart vormt van dit genre.