Review: Operation Flashpoint: Red River PlayStation 3

In mijn preview heb je kunnen lezen hoe ik toentertijd dacht over Operation Flashpoint: Red River. Ik was enthousiast over de gameplay-beelden, de manier van spelen en over de co-op modi. Over dat laatste kan ik nu nog weinig zeggen, het PlayStation Netwerk werkt namelijk niet helemaal mee. Wel kan ik jullie iets vertellen over de singeplayer. En dat is precies wat ik nu ga doen!

Born in the U.S.A

Het verhaal is geen achtste wereldwonder. Je gaat, om politieke redenen, als Amerikaanse soldaat, naar Tadzjikistan en neemt het op tegen verschillende rebellen. Dit verloopt goed, totdat je een paar Chinezen voor je raap krijgt. Deze mannen zijn echte, getrainde soldaten, dus je moet op een totaal andere manier oorlogvoeren dan dat je gewend bent van de doorsnee shooter. Bij de rebellen was het vooral rennen, schieten en dekking zoeken. Bij de Chinezen is het andere koek. Je moet veel preciezer te werk gaan en ruim op tijd commando's aan je team geven. Doe je dit niet, dan ben je letterlijk het haasje. Dat is namelijk het mooie: door dit stukje gameplay krijg je echt het idee deel uit te maken van het leger. Het is niet 'n tegen de rest. Je moet de benodigde voorbereidingen treffen om succesvol te zijn. Check je kogels, kijk hoeveel vijanden er zijn en zorg ervoor dat je teamgenoten precies weten wat ze te wachten staat. Alleen dan maak je een kans tegen die goed getrainde Chinezen.

Er was eens een auto...

Tussen de missies door ben je voornamelijk aan het praten over "the rules". Je commandant praat namelijk over zijn regels. Elke regel slaat op een manier van vechten. Het is moeilijk te volgen, want zelfs met ondertiteling is het allemaal erg chaotisch. Teamgenoten praten door elkaar heen en er wordt niet aangegeven wie er op welk moment aan het woord is. Zelfs als je het allemaal kan volgen, is het zo saai dat je waarschijnlijk al snel afhaakt. En nu we het over saai hebben: de lange afstanden die je te voet moet afleggen zijn ook niet echt uitdagend. Dit is dan wel een realistisch game, maar Tadzjikistan als omgeving is helaas niet erg boeiend. Hier en daar een boompje, soms een huisje en dat was het wel. Wanneer dit mooi in beeld zou worden gebracht, zou het geen probleem zijn, maar de graphics zijn niet echt goed vergeleken met bijvoorbeeld Crysis en Killzone 3. Dus qua presentatie slaat Codemaster de hamer toch wel een beetje mis.

Daar boven op die berg!

In het voorgaande deel van Operation Flashpoint, Dragon Rising, was de kunstmatige intelligentie van de vijanden teleurstellend. Er werd een revolutionaire AI beloofd voor Dragon Rising, maar die belofte werd toen niet waargemaakt. Dit hebben ze in Red River echter helemaal goed gemaakt. Je teamgenoten reageren snel en vooral logisch. Als jij ze vertelt dat de vijand gezien is in het westen, zullen ze zichzelf klaarmaken om de tegenstander ook daadwerkelijk in het westen te onderscheppen. Ook de vijanden zijn een stuk slimmer geworden. Ze schieten niet hele magazijnen leeg wanneer jij achter dekking zit. Ze wachten namelijk op het juiste moment en slaan dan toe. Je zult echt je best moeten doen om ze te verslaan. Vooral de Chinezen denken na over hun acties. De rebellen zijn daarentegen niet echt van de tactiek, maar meer van het knallen. De game is dus erg pittig, maar niet alleen op de hogere moeilijkheidsgraden. Zelfs op "normal" zijn de vijanden goed georganiseerd. Als je dan geraakt wordt, wat meerdere malen gebeurd, kun je jezelf oplappen met een flink stuk verband. Kijk wel uit wanneer je dit doet, want je bent op dat moment natuurlijk een makkelijk doelwit. Je teamgenoten zijn ook mensen, dus ook hen moet je op de been houden. Jammer is het dan om te zien dat je teamgenoten elkaar dan weer niet helpen met bijvoorbeeld een schotwond.

Het grote probleem van Dragon Rising is dat de AI je van vele kilometers aan ziet komen. Ze reageren als echte mensen en niet als perfect geprogrammeerde robots. Ze maken fouten, net als de mens. Ook de wapens zijn echte wapens. Zo blijft een wapen wel eens hangen in zijn eigen kogels en moet je het een flinke klap verkopen, wil het weer werken. Dit alles zorgt ervoor dat de realistische beleving steeds terugkomt.