Review: Romance of the Three Kingdoms XIV Pc

Toen ik hoorde dat ik Romance of the Three Kingdoms XIV mocht reviewen, werd ik direct nieuwsgierig. Ik kende de serie helemaal niet, terwijl dit toch al het veertiende deel is. De trailer zag er interessant uit en beloofde veel. Als geschiedenis nerd is het altijd leuk om te zien, hoe de geschiedenis verweven wordt met games en al helemaal als dit de geschiedenis van China is. Vooral wanneer het gaat om strategie games, is dit altijd wel een goede combinatie. Dat waren tenminste mijn eerste gedachtes. De dynastieën van China zijn altijd gedoemd te vallen en zo viel ook langzaamaan mijn enthousiasme voor de game.

De game ademt China

Romance of the Three Kingdoms XIV gaat over de geschiedenis van China en voornamelijk de Han-dynastie. Rondom het gehele land ontstaan kleine groepen die China willen verenigen onder een dynastie. Het land is dus in oorlog en kent meerdere fracties. De fracties maken het soms lastig om het verhaal volledig te begrijpen, mede omdat er zoveel namen zijn. Daarnaast is de geschiedenis van China interessant, maar ook lastig te begrijpen als je er bijna niks van weet. De game begint met een mooie intro die je al in China laat wanen en dit wordt versterkt met de Chinese muziek die op de achtergrond speelt. Romance of the Three Kingdoms XIV ondersteunt sinds kort de Engelse taal, maar dit is alleen voor de menu’s en ondertiteling. De game is compleet ingesproken in het Chinees, wat een extra dimensie geeft. De cutscenes die het verhaal vertellen vinden plaats op twee manieren.

Je hebt de inleidende cutscene aan het begin van een scenario en de cutscenes die plaatsvinden tijdens de scenario's. De cutscenes die tijdens het spelen worden getoond, zijn verwikkeld met de gebeurtenissen op de map. Dit kan zijn wanneer een gebied wordt veroverd of een stad een bepaald level behaald. Als je net als ik slecht bent in het onthouden van namen of het uit elkaar houden van die namen dan krijg je aardig wat voor je kiezen in Romance of the Three Kingdoms XIV. Niet alleen heb je de verschillende fracties, de game kent ook ontzettend veel officieren met allemaal hun eigen sterke en zwakte punten. Er valt genoeg te kiezen en ik kon zelf mijn eigen officier maken. We hebben het dan niet alleen over het geven van een naam, maar ook bijvoorbeeld een beschrijving, aanvalsstrategie en het kiezen van een tactiek. Als je liever met je eigen gemaakte officier speelt, is dat dus mogelijk. De tutorial legt niet alleen de game uit, maar geeft je ook officieren wanneer je een level hebt afgerond. De tutorial is dus zeker nuttig om te voltooien.

Diepgang, maar ook weer niet.

Het doel per scenario is om het land China weer te verenigen en dat doe je door een fractie te kiezen aan het begin. Elke fractie heeft zijn eigen moeilijkheidsgraad en locatie op de map. Het nadeel van de game is dat het verenigen van China eigenlijk het enige doel is en dit niet op veel verschillende manieren behaald kan worden. Het eerste wat je doet, is het koppelen van officieren aan de steden die je al in bezit hebt en zij doen direct het grootste gedeelte van het werk. Hoewel je wel moet besluiten of de focus van de stad ligt op de barakken, landbouw of handel wordt dit niveau grotendeels automatisch hoger. Elke ronde hebben de officieren suggesties voor je die belangrijker zijn dan de naam doet vermoeden. Wil je namelijk dat je stad groeit en meer inkomen genereert dan moet je wel investeren in de suggesties. Elke officier heeft daarbij zijn eigen aanvalsstrategie die je kunt aanklikken wanneer je een leger erop uit stuurt. Dit leger kan drie dingen doen. Ze kunnen in je veroverde gebied (muren, valstrikken en torens) bouwen, andere troepen aanvallen en stukken land veroveren. De strategieën gaan niet alleen over de verdediging en aanval, maar geven ook aan hoe je troepen over de kaart moet manoeuvreren. Zo is een aanval waarbij de troepen verspreid zijn beter om het land te veroveren. Helaas maakt het niet zo heel veel uit wat je kiest, want de troepen veroveren een gebied totaal niet efficiënt.

Daarbij komt nog kijken dat de troepen van de andere fracties altijd betere aanvalsstrategieën hebben of betere officieren, waardoor het hebben van de overhand vaak genoeg leidt tot het verliezen van het gevecht. Het helpt dan ook niet dat de troepen soms al dansend elkaar volgen of ontwijken op de map. Wanneer de bevelen in een ronde zijn gegeven, kun je ook niks meer doen dan simpelweg afwachten. Dit duurt niet overdreven lang, maar er valt weinig te doen tijdens deze momenten. Wachten en herhalen beschrijven de game dan ook perfect. Wanneer je beslissingen moet uitvoeren, is dat elke ronde eigenlijk hetzelfde. Je kunt op zoek gaan naar belangrijke mensen of voorwerpen wat voor je gedaan wordt, omdat een officier gestuurd wordt. Je accepteert of negeert de suggesties, stuurt een keer een diplomatiek geschenk naar een heerser en je beveelt je troepen. Uiteraard zijn er nog wat meer diplomatieke mogelijkheden. Zo kunnen bondgenootschappen worden afgesloten en kun je het gezag van anderen juist ondermijnen.

Grafisch wordt de sfeer niet gehaald

De zeven scenario’s zijn onderverdeeld in de categorieën geschiedenis en fantasie. Momenteel is er één fantasie scenario en speelt de rest van de scenario's een gedeelte van de geschiedenis na. De game komt dus met genoeg scenario's om er een aantal uren zoet mee te zijn, want een scenario is niet zomaar uitgespeeld. Toch is dit niet geheel positief, omdat een groot gedeelte van de game bestaat uit het wachten en herhalen van de bevelen. Het helpt ook niet dat de grafische kwaliteit van de game niet sterk is. Terwijl de cutscenes en muziek juist sfeer brengen, voelt de map ouderwets aan. Zelfs de opties in het menu geven niet de mogelijkheid om de frames per seconde of de grafische kwaliteit omhoog te gooien. Standaard is de enige optie die je hebt, tenzij je lager wilt. Dit is leuk voor computers die weinig kracht bezitten, maar zonde van de potentie die de game had kunnen hebben. De map is een mix van 2D en 3D waar boerderijen en bomen dan wel weer in 3D worden getoond, maar de landbouwgronden gewoon wat kleuren op de grond zijn. De soldaten lijken ook allemaal op elkaar en zijn grafisch niet van hoge kwaliteit. Games hoeven natuurlijk niet altijd een grafisch hoogtepunt te zijn, maar het speelt nu eenmaal een rol in de game. Troepen zijn langzamer in het moeras en dan is het wel leuk als dit moeras er ook als een moeras uitziet.