Review: Taiko no Tatsujin: Rythm Festival - Trommel je vrienden op Nintendo Switch

Taiko no Tatsujin kennen we in het Westen misschien niet zo goed, maar deze ritmische franchise draait toch al een behoorlijke tijd mee. Je kunt en dan ook best bestempelen als een succes. Met Taiko no Tatsujin: Rythm Festival barst het feest opnieuw los, want dit nieuwe deel is inmiddels verschenen voor de Nintendo Switch. Nadat er al talloze delen van dit drukspektakel verschenen zijn, rijst de vraag of het nog wel leuk blijft om te spelen. Ik mag dan het ritmegevoel van een verdronken goudvis hebben, toch ging ik de uitdaging aan om menig Japans melodietje mee te trommelen om je te voorzien van een review.

Taiko de wattes?

Tsja, de naam van de game is voor menig Europeaan amper uit te spreken. Het betekent iets in de geest van: meester van de drums. Nou, laat ik dat nou net niet zijn. Deze ritmische game is op bepaalde manieren te vergelijken met games als bijvoorbeeld Guitar Hero, waarbij je op het juiste moment op de juiste knop moet drukken zodat je op de maat van de muziek meedoet met jouw intstrument. In het geval van Taiko no Tatsujin: Rythm Festival is dat - hoe kan het ook anders - een drum. De kenmerkende Donchan en consorten nemen je bij de hand en loodsen je door de kleurrijke wereld van Omiko City heen. Deze felle kleuren worden ondersteund door de gezellige deuntjes die Taiko no Tatsujin je voorschotelt.

De basis van de game is vrij simpel. In je beeld schuiven rode en blauwe noten van rechts naar links door je scherm. Aan jou de taak om de noot te raken wanneer hij in de cirkel schuift. Voor iedere noot krijg je een score. Dit kan zijn slecht, oke of goed zijn. Zo simpel is het. Je hebt rode en blauwe noten. Met de B-knop raak je een rode noot en met de A-knop een blauwe. Beide kleuren kennen ook een grote variant. Deze grote noten kun je raken door een combinatie van knoppen op het juiste moment in te drukken. Voor de grote rode noot zijn dat de knoppen B en X. Voor de grote blauwe noot A en Y. Door noten achter elkaar te raken bouw je een combo op. Het is de bedoeling dat je een zo hoog mogelijke score haalt door de noten goed te raken.

Trommel al je vrienden op

Taiko no Tatsujin: Rythm Festival heeft verschillende gamemodi te bieden. Omiko City is ingedeeld in vijf secties. De eerste sectie is je eigen huis. Hier kun je je vooral bezig houden met het customizen van je personage en het rommelen met de instellingen. Je vergaarde nameplates, quotes en outfits kun je hier kiezen. Ook kun je hier je behaalde prestaties nog eens terugzien. Een andere sectie is de store, waar je je zuurverdiende munten kunt uitgeven aan outfits of andere items. De muntjes trommel je bij elkaar door nummers te spelen en de verschillende game modi uit te proberen. Uiteraard valt er ook wat te spelen. In de Thunder Shrine kun je de originele Taiko gamemodus spelen. Ook kun je hier oefenen op bepaalde secties van nummers. Zo kun je je vooral focussen op de stukjes waar je echt moeite mee hebt. In een andere sectie kun je je online meten met andere tegenstanders in de multiplayermodus.

De modus die er voor mij het meest uitsprong en uren aan speelplezier heeft opgeleverd. De sectie Taiko Land geeft je namelijk toegang tot de DON-chan Band modus, waar je met vier spelers tegelijk aan de slag kunt en aan The Great Toy War. En die laatste heb ik mij het meest mee vermaakt. Hierbij wordt speelgoed in de strijd gegooid. Door je noten goed te raken komt er speelgoed vrij en het team dat aan het einde van het nummer de meeste speelgoed heeft is de winnaar. Er komt ook een hoop tactiek bij kijken, want er zit een soort deckbuild element in waarbij je een team van speelgoed kunt samenstellen om je tegenstander te dwarsbomen. Tijdens het nummer verschijnen een aantal noten die er iets anders uitzien dan normaal. Raak je deze, dan verhinder je je tegenstander door bijvoorbeeld zijn zicht te ontnemen of de noten razendsnel voorbij te laten gaan. De modus klinkt simpel, maar steekt in zijn eenvoud goed in elkaar en biedt een leuke afwisseling met de normale modus. Bovendien kun je The Great Toy War ook in de online multiplayer modus spelen.

Ik heb track in meer

Met een tracklist van maar liefst 76 nummers heb je echt wel een behoorlijk aanbod om uit te kunnen kiezen. Ook de muziekstijl van de verschillende tracks loopt aardig uiteen. Speel je het ene moment op een originele track van Bandai Namco, dan kan het het volgende moment zo zijn dat je je best zit te doen op de klanken van De Vijfde Symfonie van niemand minder dan Beethoven. Maar ook liedjes als een Super Mario Bros. mash-up en de themesong van Pirates of the Caribbean zijn in de lijst terug te vinden. Alle beschikbare nummers zijn onderverdeeld in zeven categorieën, namelijk: pop, anime, vocaloid, variety, klassiek, games en Namco originals. Je hoeft je dus zeker niet snel te vervelen. Door de grote diversiteit aan stijlen wordt het niet gauw saai of eentoning (get it?). Mocht je toch meer nummers willen, dan heeft Bandai Namco graag dat je je knip trekt. Er zijn namelijk nog ruim vijfhonderd nummers beschikbaar achter een soort betaalmuur. Om die tot je beschikking te krijgen moet je een abonnement aanschaffen.

Taiko no Tatsujin: Rythm Festival is het allerleukst als je het met meerdere speelt. Nummers verschillen van elkaar an sich al qua moeilijkheid, maar je kunt bij ieder nummer ook nog aangeven op welke moeilijkheidsgraad je het wil spelen. Je hebt hierbij de keuze uit vier moeilijkheidsgradaties: makkelijk, normaal, moeilijk en extreem. Mocht je het samen met iemand anders spelen en er is een niveauverschil dan kun je het per persoon ook aanpassen. Iemand die wat minder goed is kan dan bijvoorbeeld op makkelijk spelen, terwijl de ander een hogere moeilijkheidsgraad pakt. Zo kun je de game zo eerlijk mogelijk maken. Mocht je Taiko no Tatsujin: Rythm Festival willen spelen zoals dat in de Japanse arcadehallen te doen is, dan kun je de speciale editie kopen met een trommel. Deze had ik helaas niet tot mijn beschikking, dus heb ik niet kunnen uittesten.