Review: Tom Clancy's Rainbow Six Vegas Xbox 360

Er zijn van die series waarmee het gewoon niet fout kan gaan. Lange tijd leek de Rainbow Six serie ook niets fout te kunnen doen, totdat Rainbow Six: Lockdown verscheen. Ubisoft sloeg toen de plank volledig mis, met deze wat 'snellere' game uit de serie. Fouten zijn er echter om van te leren en dus probeert Ubisoft het opnieuw met Ranbow Six: Vegas. Of Ubisoft ook een snelle leerling is, dat is de grote vraag.

Viva Las Vegas!

Zoals de naam je misschien al een heel klein beetje deed vermoeden, speelt de game zich af in Las Vegas. Toch begint het eerste level in Mexico. Jij, Logan Keller, wordt samen met twee teammaten naar Mexico gestuurd om daar het een en ander uit te zoeken. Je buddy's worden daar ontvoerd door een aantal Mexicaanse terroristen. Jij wordt vervolgens naar Las Vegas gestuurd, want de Mesxicanen hebben nog meer gemene plannen. Terroriste Irene Morales heeft onduidelijke, maar zeker geen goede plannen met de door neon verlichte stad. Aan jou de taak Vegas en al haar goktoeristen te redden.

Overleven

Hoewel het hoofddoel dus het redden van Las Vegas is, ben je daar niet vaak bij met je gedachten. Je bent veel meer bezig met bedenken hoe je de vijand aan gaat vallen en op het moment dat het zover is, probeer je alleen nog maar te overleven. E'n kogel kan al fataal zijn. En dat is dan ook het sterke punt van Rainbow Six. Alles draait om jouw beslissingen en fouten en eigenlijk komt het elke keer weer neer op hetzelfde stappenplan: verkennen, plannen, uitvoeren. Dit verkennen is mogelijk met de 'snake cam'. Dit is een cameraatje, dat je onder een deur kunt schuiven. Zo kun je alvast een preview krijgen van wat je te wachten staat aan de andere kant. Dat is wel nodig ook, want je tegenstanders zijn sterker dan ooit. Eenmaal gezien waar de terroristen zich in de kamer bevinden, kun je bepalen wie welke terrorist neerschiet en in welke volgorde. Zodra je klaar bent met het plannen van je aanval, kun je nog kiezen of je de deur open wilt trappen om naar binnen te stormen of dat je de tegenstander juist eerst wilt verblinden met wat 'flashbangs'. Zo is bijna het hele spel opgebouwd en dus moet er flink nagedacht worden als je succesvol wilt afsluiten.

Er zijn ook situaties waar helemaal geen sprake is van bovenstaande formule. Soms kom je een gebouw binnenslingeren door het raam en beland je in een groot vuurgevecht. Er is dan geen tijd meer om snel wat opdrachten te geven. Je enige oplossing is dan dekking zoeken. Dit is wat we steeds vaker zien in shooters. Je kunt achter ontzettend veel objecten schuilen en het werkt heel simpel, namelijk met een druk op de linker trigger. Door tijdens het inhouden van deze knop naar links of rechts te drukken, kijk je om het hoekje en kun je schieten. Dit is echter geen slim plan, want het niveau van de AI van je tegenstanders is flink omhoog gegooid en elke terrorist weet waar je zit of hoort dit via zijn mede-terrorist. Zodra je dan ook je hoofd buiten een gokkast steekt, ben je ervan verzekerd dat er wat kogels jouw kant op komen. Daar is natuurlijk wel een oplossing voor. Het is namelijk ook mogelijk alleen je geweer langs het randje te steken en zo te vuren. Zo vuren is een stuk minder nauwkeurig, maar het kan soms wel je laatste redmiddel zijn.

Moeilijk, t' moeilijk

Zoals ik al zei, is de kunstmatige intelligentie van de vijanden flink opgekrikt. Ze zullen naargelang het spel vordert, steeds beter gaan samenwerken om jou en jouw teamgenoten een kopje kleiner te maken. Gelukkig is niet alleen de AI van de tegenstander verbeterd, ook jouw maten zijn een stuk intelligenter geworden. Ze luisteren goed naar aanwijzingen en zullen niet zomaar ongedekt blijven staan in een vuurgevecht. Het is ook maar goed dat je maten van zich af kunnen bijten, want op sommige momenten in de game zou je ze echt gemist hebben.

Kort maar krachtig

Hoewel de singleplayer relatief kort en ook een beetje eentonig qua opdrachten is, blijft de game nog uren in je hoofd rondspoken. Niet alleen is de game ontzettend uitdagend en vergt hij veel nadenkwerk, maar het spel ziet er ook nog eens geweldig uit. Elk level doet erg chic aan en je kunt gewoon zien dat er veel aandacht aan besteed is. Het is dan ook geen ramp dat de game niet heel erg lang duurt. De singleplayer is het spelen gewoon meer dan waard en er wacht je natuurlijk ook nog een multiplayer op.

Online even tactisch

En die multiplayer mag er wezen. Natuurlijk is er de bekende 'deathmatch' modus en ook is er 'attack and defend'. Bij dit laatste is er 'n team dat een object moet beschermen en het andere team moet dit object juist zien te stelen. Hier komt meer bij kijken dan simpelweg in het rond schieten, want hoewel de game online minder tactisch is, blijft het zeker verstandig om regelmatig overleg te plegen. Hoe beter je het doet online, hoe hoger je rang wordt. Niet alleen is het leuk om aan iedereen te laten zien welke rang jij al bent, maar je kunt in hogere rangen ook nieuwe uitrustingen kiezen. Mocht je online liever de singleplayer nog dunnetjes overdoen, is dat mogelijk in coöperatieve stand. Met vier man kun je elk level uit de singleplayer overdoen. Een pluspuntje voor de Xbox 360 is het gebruik van de Xbox Vision Camera. Hiermee kun je jouw eigen hoofd op een soldaat zetten om zo achter de terroristen aan te gaan. Helaas is er een nadeel aan de online multiplayer: de grafische kwaliteit. Waar we in de singleplayer op grafische pracht werden getrakteerd, moeten we het in de multiplayer doen met mindere graphics. Natuurlijk geen ramp, maar we hadden het liever anders gezien.