Review: Trepang2 - Een razend rommeltje Pc

Wandel even met mij mee. Waar gaan we heen? We nemen een trip down memory lane. Herinner jij je de vroege jaren 2000 nog? Gameland werd gedomineerd door first-person shooters die een impact maakten. Het aanbod was groot en de kwaliteit die deze games waarborgden was top-notch. Terwijl Halo 2 de consolemarkt op stelten zette en Half-Life 2 de pc-gamers bediende, was er nog een vreselijk populaire titel, genaamd F.E.A.R. Ja, First Encounter Assault Recon mengde horror met supersoldatenactie en vond hierdoor succes. Team17 en Trepang Studios hebben naar deze cultklassieker gekeken en moesten gedacht hebben: hey, laten we dat ook eens doen. Het resultaat? Dat lees je vandaag hier in de bloedstollende review van Trepang2!

Secure. Contain. Protect.

In Trepang2 speel je als de stille protagonist 106. Vanwaar de naam? Nou, 007 en 117 waren al bezet, dus ja. Afijn, je wordt wakker in een dubieuze militaire gevangenis en een vogeltje op je schouder zegt dat je je maar beter uit de voeten kan maken. Fair enough, aangezien het complex al snel volloopt met soldaten die geen twee tellen wachten om je organen te doorzeven met een aantal kogels. Na het nodige geweld ontsnap je en word je onderdeel van de tegenpartij: de militaire organisatie, genaamd de Syndicate. Zonder tegenspraak of vragen voeg je je bij de crew. Al snel ga je aan de slag om de wereld rond te reizen en vervolgens de boel kapot te schieten. Allemaal uit de goedheid van je hart en voor het belang van de mensheid, uiteraard.

Ja, wat moet ik zeggen over het narratief? Het is een gevalletje excuses zoeken om nieuwe locaties binnen te vallen om vervolgens dood en verderf te zaaien. Het is een beetje een onsamenhangend zooitje, als we heel eerlijk met elkaar blijven. Dit is vooral te wijten aan het gebrek aan echte personages en een ontzettend voorspelbaar plot. Ja, Phantom-Actual, ik waardeer het dat je samen met je squad met mij in de chopper zit, maar na drie zinnen met je gesproken te hebben, kan ik je niet van toegevoegde waarde beschouwen aan het narratief. Trepang2 probeert verrassend uit de hoek te komen middels een aantal 'plottwists', maar die vallen helaas compleet door de mand. Het moment dat je naar de laadschermen aan het turen bent en een bepaald idee krijgt waar het plot zich naartoe werkt, is ook meteen het moment dat je precies in de gaten hebt waar het allemaal heengaat.

Ondanks dat het plot niet per se de moeite waard is, weet Trepang2 wel sfeervol voor de dag te komen. De omgevingen zijn vaak grijs en grauw, maar gelukkig kun je de boel opnieuw rood verven. Er is vaak maar zeer weinig licht aanwezig in de maps, dus Trepang2 creëert een grimmige sfeer, wanneer jouw zaklamp af en toe door de duisternis heen prikt. Het weet net zoals de grootste inspiratiebron - die we kennen als F.E.A.R. - wat griezelig over te komen. In Trepang2 zijn er wat spannende momenten te vinden, maar de pay-off is nooit echt sterk te noemen. Goed nieuws voor de bangepoeperts onder ons, minder mooi nieuws voor degene die graag wat horror terugziet in een first-person shooter. Het is wel tof om te zien waar Trepang Studios de inspiratie vandaan haalt en hoe vrij niche het allemaal is. De SCP Foundation en The Backrooms zouden niet misstaan in dit universum.

The only thing they F.E.A.R. is you

Goed, het moment dat je uit de gevangenis ontsnapt, valt het je op dat 106 een absolute krijger is. Hij heeft de reflexen van een doorgesnoven kat en de kracht van een op hol geslagen neushoorn. Het is niet moeilijk voor te stellen, waarom ze de beste man hadden opgesloten en vervolgens de sleutel door de wc hadden gespoeld. Trepang2 is qua combat goed te vergelijken met de first-person shooter F.E.A.R. vanwege verschillende redenen. 106 heeft als supersoldaat bepaalde vaardigheden die je kunt activeren tijdens de vele vuurgevechten. Focus geeft je absurd snelle reacties, waardoor je in slow-motion iedereen kan trakteren op wat scherpe uiteindes tussen het weefsel. Je hebt ook een camouflagevaardigheid, die je kunt inzetten om onzichtbaar te worden en de vijand van achter te verrassen. Nee, het is niet één van de leuke verrassingen, kan ik je verklappen. Combineer dit met het feit dat je razendsnel bent, slidings kan inzetten als Jaap Stam en toegang hebt tot een arsenaal waar je u tegen zegt en het is een recept voor een uitmuntende combat-loop.

Nu we het toch hebben over wapentuig, het arsenaal bestaat uit: shotguns, machinegeweren, pistolen, granatenwerpers en nog veel meer. Trepang2 is qua gunplay één van de betere games van dit moment. Ja, dat is nogal wat, want zulke complimenten geef ik niet zomaar. Geweren voelen accuraat en bevredigend om te gebruiken. Dit komt doordat ze ontzettend krachtig aanvoelen. Het stof, bloed en zand vliegt je om de oren wanneer je een magazijn leegschiet op een nietsvermoedende lijfwacht. Het geluid scheurt bijna je trommelvliezen, maar de dopamine giert door je lijf. Met trillende handjes neem je even de tijd om de schade te bekijken die je aangericht hebt. Lichamen zijn er amper over; alleen wat hoofdloze kadavers en hoopjes ingewanden liggen verspreid over de kamer. Je denkt met afschuw terug aan het geschreeuw van de angstige kampvechters. Ja, Trepang2 laat je ervaren dat echt het enige waar deze ongelukkige bastards bang voor moeten zijn, dat ben jij.

Vast in het verleden

106 bestuurt zelf zalig, maar de vijanden waar je het tegen op moet nemen zijn niet de meest fascinerende types die je tegenkomt in gameland. Je vecht vrijwel constant tegen dezelfde soort vijanden, dus qua tactiek hoef je niet vaak te switchen. Er zijn wat uitzonderingen hier en daar, maar memorabel is het vrijwel nooit. Ondanks dat de vijanden soms in grote aantallen komen om de speler te overweldigen, heb je niet het idee dat je tegen intelligente special forces opponenten aan het vechten bent. De AI is niet al te snugger en dit is op meerdere fronten te ontdekken. Je kunt een vijandelijk soldaat die met zijn buurman staat te kletsen oppakken. Vervolgens breek je zijn nek en je hebt dan het idee dat soldaat nummer twee het wel gaat opvallen dat hij ineens tegen zichzelf aan het praten is. Maar nee, dat is niet het geval. Een mooi moment dat mij ook bijblijft, was toen ik de lift opendeed en er een trio aan riot shield wouten mij op aan het wachten waren. Ik activeer mijn camouflage en ze blijven doodleuk in positie staan. Ik was ondertussen weer dertig meter verder en ik had een aantal granaten achtergelaten als afscheidscadeautje. Maar toch zijn momenten zoals deze wel een indicatie dat Trepang2 in het verleden leeft in sommige aspecten. Jammer, want een interessante en intelligente line-up was het ontbrekende puzzelstukje om de combat-loop een gouden plak te geven.

De actie mag dan zijn zoals we die met genot kunnen herinneren uit de vroege jaren 2000, maar Trepang 2 voelt helaas qua design wat verouderd aan op andere fronten. De AI van de vijanden is hier een voorbeeld van. Het plot kun je het ook kwalijk nemen, maar er is bijvoorbeeld ook een HUB die niks toevoegt. Het dient als een tussenstap, voordat je weer aan de slag gaat met de volgende missie, maar ik snap niet zo goed waarom dit nodig zou moeten zijn. De opties die je in de HUB hebt, kunnen namelijk verwaarloosd worden. Je kunt heel leuk je kleding aanpassen. Tof dat ik mijn Nike Air Max zie, wanneer ik mijn poepstampers op een of andere militair zijn kaak plant, maar dit is erg onnodig. Het is vooral irritant dat wanneer je een missie selecteert, dat je elke keer op en neer moet lopen naar de chopper. Iets meer automatisme had hier niet misstaan. Trepang2 voelt als een shooter die anno 2005 had kunnen uitkomen, maar dan met wat meer grafische kracht. Dit bedoel ik op de beste manier, want het voelt gewoon echt top om te spelen. Wanneer de combat gaande is en die belachelijk dikke metal soundtrack gaat afspelen, dan is het echt genieten geblazen. Maar je moet ook rekening houden dat het in een aantal valkuilen stapt, die bekend zijn sinds het begin van dit millennium.