Review: WarioWare: Move It! - Een bewogen vakantie Nintendo Switch

Wat is 2023 toch een fantastisch jaar voor Mario-fans. Door alle avonturen en en aankondigingen met de loodgieter in de hoofdrol, zit de spreekwoordelijke Mario-trein die eerder dit jaar op volle snelheid vanaf de bioscoop vertrok compleet volgestouwd. Gelukkig was er op deze overvolle sprinter toch nog een plekje vrij voor Mario's aardsrivaal met de puntige snor, want ook Wario ontvangt dit jaar wat liefde van Nintendo. Inmiddels heeft de trein het WarioWare-station bereikt en verlaten de zwartrijdende schurk en zijn gore knoflookwalm het perron. Weet deze bestemming een hoop in beweging te brengen, of kan de W op Wario's pet beter omgetoverd worden in een grote L? Je leest het in de WarioWare: Move It! review!

Heel Relaxië in beweging

WarioWare: Move It! brengt Wario en zijn "vrienden" mee naar het idyllische Relaxië, een eilandresort met een rijke historie en een boel zomers genot. Eenmaal aangekomen op het eiland krijgt het stel vormstenen aangereikt. Deze vormstenen vertonen verdacht veel gelijkenissen met de Joy-Con-controllers van de Nintendo Switch en vormen de sleutel tot jouw succes in de game. Er zijn namelijk geen Pro Controllers toegestaan op Relaxië - je bestuurt WarioWare: Move It! echt alleen met de twee losse Joy-Con-controllers. En ja, je gaat die verdraaide polsbandjes ook nodig hebben.

Het opzoeken van je polsbandjes is echter niet de grootste uitdaging die je moet overwinnen in de game. WarioWare: Move It! bestaat namelijk, net als zijn voorgangers, uit meer dan tweehonderd microgames. Dit zijn korte games waarin je slechts een paar seconden de tijd hebt om de juiste handeling uit te voeren en te winnen. De twist in dit nieuwe deel is dat je alle microgames bestuurt met de bewegingsbesturing van de Joy-Con-controllers. WarioWare-veteranen zullen deze speelstijl al herkennen, want je deed exact hetzelfde in WarioWare: Smooth Moves op de Wii. Net zoals in deze bijna zeventien jaar oude game neem je ook in Move It! verschillende poses aan en probeer je daarmee op de juiste manier de microgames te overwinnen.

De microgames zijn weer net zo gevarieerd als dat je van de WarioWare-serie kunt verwachten. Het ene moment ben je een hond die een pootje moet geven, vervolgens probeer je insecten te vangen en daarna gebruik je plotseling de onderbenutte infrafroodcamera op de rechter Joy-Con om een ring om je vinger te doen. Het is weer een feest van variatie. Voor de échte Nintendo-fan blijven de 9-Volt-microgames die je in allerlei vercrackte versies van games uit Nintendo's rijke historie plaatsen echter het hoogtepunt. Er zit zelfs een Super Mario Ball-microgame in het avontuur. Je weet wel, die flippergame die bijna twintig jaar geleden voor de Game Boy Advance verscheen. Officiële verwijzingen naar dit soort titels zie je echt alleen in de WarioWare-serie.

Zuster, hij doet het weer... niet

Je bestuurt WarioWare: Move It! dus door je hele lichaam te bewegen. Je staat in de praktijk rechtop voor de televisie met in elke hand een Joy-Con-controller in de klemgreep, terwijl je in een razendsnel tempo allerlei gekke bewegingen maakt. Dat staat garant voor chaos voor de een, maar enorme schaamte voor de ander. Zelf val ik in het eerste kamp, maar om te kunnen genieten van deze game, moet je er wel echt voor openstaan om je als een bezetene te gedragen. Aan de start van iedere microgame staat een verschillende houding, waartussen je in een (soms iets te) snel tempo moet wisselen. Vervolgens is het aan jou om uit te vogelen wat je precies moet doen. Dat is in iedere WarioWare-game weleens lastig, maar in Move It! had ik hier meer moeite mee dan gewoonlijk. In sommige microgames kon ik gewoon echt niet uitvogelen welke beweging ik moest maken om de microgame te volbrengen. Dat kon soms tot frustratie leiden.

Dit wordt nog lastiger gemaakt doordat de bewegingsregistratie naar mijn gevoel erg specifiek is. Je moet de Joy-Con-controllers altijd op een specifieke manier vasthouden, maar de exacte manier verschilt per pose. De richting van je handpalmen, vuisten en de kant die je controller opstaat kunnen al het verschil maken. Als je hier een foutje maakt, doet je personage ook vrij weinig, of gaat de beweging compleet de verkeerde kant op. Allemaal leuk en aardig als de game dit goed uitlegt, maar dat is niet het geval. Voordat iedere houding geïntroduceerd wordt, krijg je een korte uitleg met bewegende beelden, maar je krijgt niet de mogelijkheid om de houding te oefenen. Dit had allemaal iets duidelijker mogen zijn en belemmert voor mij de herspeelbaarheid, die al vrij minimaal is door de korte spelduur. Naast het gaan voor high-scores is er gewoon niet veel te doen.

Ondanks dat blijft het wel leuk en chaotisch om constant achter elkaar allerlei rare bewegingen af te wisselen, zelfs als ze niet altijd registreren zoals jij wilt. Dat komt ook door de creativiteit waarvan sprake is in de game. Hoe vaak gebruik je nu die infraroodcamera op de Joy-Con? Ik durf te wedden dat negentig procent van onze lezers niet eens wist dat de controller zo'n camera bevatte. Het hoogtepunt van creativiteit voor mij is de microgames waarin je de Joy-Con bewust uit je handen moet laten vallen om bijvoorbeeld een vogel te voeren of de juiste ingrediënten in een soepje te gooien. Daarvoor haal ik met liefde weer die stomme polsbandjes uit de kast.

Schurk met een talenknobbel

WarioWare: Move It! bestaat uit meerdere modi, die in principe op te delen zijn in de verhaalmodus die je in je uppie of met een vriend kunt doorspelen en de multiplayermodi die je meestal met tot wel vier mensen kunt spelen. De verhaalmodus is wat je kunt verwachten van WarioWare: een kort avontuur waarin je allerlei soorten microgames doorloopt, ditmaal net zoals in WarioWare Gold voorzien van ingesproken stemmen en prachtig geanimeerde tussenfilmpjes. Nintendo heeft het vertrek van Charles Martinet gezien als een excuus om de gehele game in het Nederlands te vertalen, waaronder het stemwerk. Gelukkig kan ik mededelen dat de Nederlandse stem van Wario, evenals de stemmen van de rest van zijn vriendengroep, uitstekend zijn. Sander de Heer vervult zijn rol als de besnorde knoflookfanaat fantastisch. Ook met de Engelse vertaling is niets mis, hoewel Kevin Afghani absoluut een ander geluid heeft dan de Wario die wij kennen.

Ondanks de moeite die in de verhaalmodus is gestopt, lijkt de focus te liggen op de multiplayerstanden. Hoewel al deze multiplayerstanden in de basis neerkomen op het uitvoeren van de microgames, hebben ze allemaal een eigen twist. Deze twisten zijn alleen net niet groot genoeg om ze écht van elkaar te onderscheiden. Als je er eentje hebt gespeeld, heb je ze allemaal gespeeld. Hoewel je voor de multiplayermodi slechts één Joy-Con-controller per speler nodig hebt in plaats van de gebruikelijke twee uit de verhaalmodus, geldt voor de meeste standen dat ik ze nooit zou spelen boven een andere multiplayerpartygame, zoals Mario Party. Daarvoor zijn ze toch net te onduidelijk en net niet leuk genoeg. Althans, met uitzondering van de fantastische Na-aapspiegel-stand, waarin de speler met de controllers in zijn handen niet naar de televisie mag kijken, maar in plaats daarvan de bewegingen van de tweede speler zonder de controllers moet kopiëren. Deze modus slaagde erin om mij en mijn medespeler constant aan het lachen te krijgen. Wario had toch nog een troef in handen.

Op visueel vlak doet WarioWare: Move It! wat je van de serie kunt verwachten. De game is een mengelmoes van een tal van grafische stijlen die elkaar om de haverklap afwisselen. Het ziet er allemaal netjes, en vooral heel grappig, uit. Het leuke bij de Nintendo-microgames is dat het allemaal net niet klopt. De bewegingen van de personages zijn soms wat stroef en grafisch lijkt de game net wat anders, maar toch is alles herkenbaar en past het perfect binnen Wario's charme. De beste man heeft immers ook niet het grootste budget om microgames te maken, want de knoflookburgers betalen zichzelf niet. Op het gebied van audio is er tevens niets aan te merken op het avontuur. Het geheel is tot in de puntjes afgewerkt, zoals je dat van een Nintendo-game zou verwachten.

Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is opgenomen tijdens onze speelsessie op de Nintendo Switch.