Review: XEL - Had uitgesteld moeten worden Pc

In mijn preview van XEL heb je al kunnen lezen dat de demo mij nog niet wist te overtuigen. De game zag er nog niet afgewerkt uit en kampte met wat problemen. Nu hebben we het natuurlijk wel over een demo die ook nog eens alleen de eerste dertig minuten van de game toonde. Geen reden voor paniek dus, maar XEL had wel wat goed te maken. Hoewel ik nog hoop had, was dat binnen twee uur alweer weg. Ook indie-games moeten aan een bepaalde kwaliteit voldoen en XEL weet dat niet te bereiken. Soms moet je een game gewoon uitstellen vooral als er wel degelijk potentie aanwezig is.

Een kleurrijke wereld vol problemen

Het verhaal van XEL is redelijk simpel te noemen en blijft nogal oppervlakkig. Dit is jammer, want nu komt het verhaal niet goed tot zijn recht, terwijl er meer in had gezeten. Dit komt niet alleen door de korte duur van de game, maar ook door de ondermaatse cutscenes en de langdurige gesprekken. De woordspellingen die in het verhaal zitten zijn wel leuk, maar stelen daardoor ook een beetje de show. Nadat haar vliegtuig is neergestort, komt onze protagonist op XEL terecht. XEL is geen echte wereld, maar een soort gigantisch ruimteschip dat gedeeltelijk is overgenomen door de natuur. Door de klap van de landing is Reid haar geheugen kwijt en heeft ze een stuk metaal in haar hoofd gekregen. Dit stukje metaal zorgt ervoor dat ze op specifieke locaties terug kan in de tijd. Voor de gameplay betekent dit dat een ingestorte trap opeens weer heel is, zodat je gewoon naar boven kunt lopen. Omdat Reid niet meer weet wie ze is, krijgt ze haar naam van de jongeman die ze tegenkomt na het verslaan van de Overseer. Dit is dan ook het moment dat de demo eindigde, maar waar de volledige uiteraard verder op ingaat. XEL kent namelijk wel andere mensen, maar die zijn alleen te vinden in het kamp waar de Dingbots en de andere groep niet komen. Hier vind je dan ook een aantal winkels waar je materialen kunt kopen en je gereedschappen kunt upgraden. Doordat Reid een connectie heeft met XEL en ze geen zin heeft om opgeblazen te worden, besluit ze de mensen in Needle Eye te helpen. Het eerste doel is dan ook om het lab te zoeken, het te betreden en de generator te repareren. Deze is namelijk op hol geslagen, waardoor sommige gebieden qua hitte en droogte net een woestijn zijn, terwijl een ander gebied ijskoud is.

Door de verschillende omgevingen is er genoeg variatie en is het absoluut geen straf om hierdoorheen te wandelen. De wereld is kleurrijk en ziet er over het algemeen gewoon goed uit. Door de diepte is het soms lastig om te zien waar je heen moet en op welke plekken je omhoog kunt. De grote map waar je toegang tot hebt, is niet heel duidelijk en de icoontjes op de minimap zijn veel te groot. De omgevingen zijn via specifieke wegen met elkaar verbonden dus je moet vaak heen en weer lopen. Het is dan prettig als de map duidelijk is. XEL houdt je hand ook echt niet vast. Je krijgt wel te horen wat je missie is, maar wat je precies moet vinden en waar dit is in de wereld, moet je zelf maar uitzoeken. Op zichzelf staand is dit gewoon een functie van de game, maar in combinatie met de vele bugs zorgt dit voor veel frustratie. Hetzelfde geldt voor het opslaan van je progressie, want dat kan alleen bij de obelisken. Het is vervelend om een gedeelte van je werk kwijt te raken, omdat Reid opeens door de wereld heen valt en vast komt te zitten in de omgeving.

Bugs, glitches en nog meer bugs

Tijdens haar avontuur op XEL komt Reid een aantal verschillende vijanden tegen. In het begin zijn dit vooral robots en wat wilde dieren, maar later kom je ook de andere groep tegen. Die mensen vinden dat hun manier van leven behoort tot de officiële traditie. Hierdoor zijn ze nogal vijandelijk en agressief. Dit wordt ook mooi getoond via de omgeving, want hun kamp ziet er niet gezellig uit. In theorie vallen ze Reid dan ook direct aan, maar in de praktijk is dit niet het geval. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de game geplaagd wordt door tientallen bugs. Veel vijanden vallen niet uit zichzelf aan, blijven rondjes draaien of zweven opeens in de lucht om dan weer op de grond neer te komen. Als dit een keertje gebeurt dan is het nog wel grappig, maar het is constant aanwezig. De dimensie is dan niet alleen weg, maar ook het plezier. Een vijand die niet terugslaat, is gewoon te makkelijk neer te slaan. Om nieuwe gereedschappen en wapens te krijgen moet je de eindbazen verslaan. Deze zijn niet al te creatief, maar de gevechten waren toch verrassend leuk om te doen. In de demo klaagde ik al even over de camera, want je ziet Reid van bovenaf. Hierdoor wordt je zicht vaak geblokkeerd door de omgeving en heb je geen idee wat je aan het doen bent. Tijdens de gevechten met de eindbazen heb je hier geen last van, want dan vecht je op een kale vlakte. Toch blijft de camera een minpunt, want het is toch wel handig als je ziet wat je aan het doen bent. Vooral als er vijanden op je af komen.

Om het doel van Reid wat makkelijker te maken is het dus mogelijk om je gereedschappen en wapens te upgraden. Dit doe je met de materialen die je krijgt van de monsters en die te vinden zijn in de kistjes. In Zelda ben je vooral bezig met het kapotmaken van potten, maar in XEL sla je houten kisten neer. Daarnaast kent de game ook nog schatkisten met betere materialen. Het duurt soms even voordat je toegang krijgt tot deze schatkisten, want ze zijn vaak verborgen achter een kleine puzzel. De schatkisten geven daarnaast ook de sleutelkaarten en batterijen die je nodig hebt om deuren te openen. Hoewel die specifieke schatkisten vaak wel opengaan, heb ik vaak meegemaakt dat ik een kistje niet kon openen. Aan het begin van de game begin je met drie hartjes, maar door bepaalde bloemen te vinden kun je dit verder uitbreiden. Ook hier zie je de invloed van de Zelda-games in terug en dat is niet verkeerd. Wanneer je wordt geslagen verlies je natuurlijk een hartje, maar de robots en de kisten geven ook weer hartjes terug. Later in de game kun je recepten kopen, zodat je bij de kampvuren je eigen eten kunt bereiden. XEL is niet moeilijk, maar de bugs zorgen er wel voor dat je vaak wat meer hartjes verliest dan eigenlijk nodig is. Hoewel de wereld mooi is en ik normaal gesproken graag op verkenning ga, haalde ik er in XEL geen plezier uit. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk de missie voltooien en weer terugkeren naar de Needle Eye. Het tijdreizen is het uniekste onderdeel van de game, maar dit is alleen op hele specifieke locaties en zorgt er voornamelijk voor dat de obstakels verdwijnen. Ook hier zitten weer veel bugs omheen en werkt het niet altijd even goed. Het is jammer dat XEL zo teleurstelt en de ontwikkelaars de game niet hebben uitgesteld, want dan had de game in ieder geval een voldoende gehaald.