Review: Splatoon 3 - Komt fantastisch uit de verf Nintendo Switch

Dag beste lezer, ik zal me even aan je voorstellen. Ik ben Nils, en ik heb meer dan duizend uur in alle Splatoon-games bij elkaar gestopt. Het is voor onze vaste lezers geen geheim meer, maar ik ben een ware Splatoon-fanaat. Vanaf het moment dat ik de eerste Splatoon op de Wii U opstartte, heeft de franchise mij in zijn greep gehouden. De unieke gameplay, de intuïtieve bewegingsbesturing en verse vibes waren bijzonder effectieve manieren om ieder online potje uniek te maken. Inmiddels zijn we twee games verder en ligt Splatoon 3 in de winkelschappen: de tweede Splatoon-game op de Nintendo Switch. Weet deeltje drie de formule vers te houden, of is de game geëindigd als een ware kliederboel? Je leest het allemaal in de Splatoon 3 review!

Unieke gameplay

Als je bekend bent met de Splatoon-serie, weet je in de basis wat je van Splatoon 3 kunt verwachten. Splatoon 3 is, net zoals de voorgaande twee delen, een schietgame. Toch is er één groot verschil dat deze vrolijke franchise apart zet van de doorsnee game in het genre. Je schiet namelijk niet met kogels, maar met gekleurde inkt. Met die inkt probeer je vervolgens zoveel mogelijk van de grond te bedekken. Met inkt bedekte grond is een heus zwembad voor jouw inktvis- of octopusachtige personage: letterlijk. Je kunt namelijk door jouw kleur inkt zwemmen, waardoor je bewegingssnelheid fors toeneemt. Door je tegenstanders met inkt te besproeien, worden ze 'gesplat' en weerhoud je ze er tijdelijk van om deel te nemen aan de wedstrijd. De toevoeging van inkt leidt tot een hoop unieke gameplaymogelijkheden die je nog in geen andere game gezien hebt. Splatoon is zoveel meer dan een kindvriendelijke schietgame - het is zo uniek dat je het bijna een genre op zichzelf kunt noemen.

Splatoon 3 bouwt voort op de grondbeginselen die de eerste twee Splatoon-games hebben gelegd. Alle modi en wapensoorten uit Splatoon 2 keren terug, waardoor er direct een hoop variatie is in de gameplay. Dat mag ook wel, want Splatoon 3 is de tweede game in de franchise op de Nintendo Switch. Er moeten dus wel stappen worden gezet om de game te differentiëren van het tweede deel en de terugkerende spelers geboeid te houden. Gelukkig slaagt de game daarin met vlag en wimpel. Niet alleen is er een fonkelnieuwe singleplayercampagne om je tanden in te zetten, maar er zijn ook veranderingen in de multiplayergameplay doorgevoerd die de game een totaal ander gevoel geven dan Splatoon 2. Laten we er allemaal wat dieper induiken.

Opnieuw in de verf gezet

Eén van de meest substantiële toevoegingen in Splatoon 3 is de nieuwe singleplayercampagne. Hierin baan je je weg door verschillende korte uitdagingslevels in het mysterieuze Alterna en ontrafel je de geheimen achter het leger van de harige Octarians. De singleplayer begint als een campagne zoals je die gewend bent uit de eerste twee Splatoon-games, maar na een kleine twist neemt het verhaal plotseling een Splatoon 2: Octo Expansion-achtige structuur aan. De uitdagingslevels variëren sterk en bereiden je goed voor op de multiplayer. Het ene moment schiet je op bewegende doelwitten, dan begeef je je door een 3D-platformlevel en vervolgens schiet je door de lucht met de superheldachtige Zipcaster, één van de nieuwe speciale wapens in de game. Natuurlijk zijn er onderweg ook toffe bazen om het leven zuur te maken. De singleplayer is absoluut niet zo lastig als de Octo Expansion, maar dat hoeft ook niet voor een campagne die nieuwe spelers voorbereidt op de multiplayer. Het verhaal weet de saga van de trilogie op een bevredigende manier af te sluiten.

Alhoewel je wel tien uur zoet kunt zijn in de singleplayer, is het niet de hoofdattractie van de game. Alle andere multiplayermodi uit de vorige game keren terug in verbeterde vorm. Natuurlijk zijn de Turf Wars, waarin twee teams strijden om zoveel mogelijk grond te kleuren, weer terug in het derde deel. Ook de vier verschillende Ranked-modi keren terug in de vorm van Anarchy Battles. In Splat Zones probeer je zo lang mogelijk één of meer zones met jouw kleur inkt te bedekken. Bij Tower Control waag je een poging om een gigantische toren via meerdere checkpoints naar de base van jouw tegenstander te rijden. Rainmaker staat in het teken van een gigantisch wapen dat ook via checkpoints naar een voetstuk in de base van de tegenstander gedragen moet worden. De vierde modi is Clam Blitz, waarin spelers kleine mosselen oprapen en ze proberen in de goal van de tegenstander te werpen. Anarchy Battles spelen net iets anders dan Ranked-gevechten in de vorige games. Er zijn twee verschillende opties: open en series. Open Anarchy-gevechten kunnen solo en met vrienden worden gespeeld. Hierin staat er net wat minder op het spel dan in series-potjes. In een series-gevecht speel je meerdere achtereenvolgende potjes. Als je er vijf wint, verdien je een hoop punten. Anderzijds kun je die puntenbeloning wel vergeten wanneer je drie potjes verliest.

Ook de co-opmodus Salmon Run keert terug uit Splatoon 2. Hierin werk je samen met je teamgenoten om een horde aan zalmachtige wezens te verslaan in drie verschillende golven. Ondertussen verzamel je gouden viseieren en probeer je deze naar een centrale plek te brengen. Als je voldoende eieren verzamelt en alle golven weet te doorstaan, kun je een loonsverhoging verwachten en nieuwe beloningen ontgrendelen. Deze modus kent in Splatoon 3 een aantal kleine, maar hele belangrijke verbeteringen. Zo zijn er nieuwe bazen om te verslaan bovenop een hoop terugkerende bazen uit Splatoon 2. Natuurlijk zijn er ook verse maps om eieren op te verzamelen. Viseieren kunnen in Splatoon 3 tevens gegooid worden ten koste van wat van je inkt, waardoor je niet meer het hele roteind naar de centrale locatie hoeft te zwemmen. De grootste toevoeging ligt echter bij de Xtra Wave. Normaal gesproken eindigt je werkdag na drie golven, maar eens in de zoveel tijd verschijnt er een gigantische King Salmonid die je verplicht om overuren te maken. In slechts een minuut tijd moet deze uit de kluiten gewassen salmoniet uit de weg gewerkt worden. Dat kan behoorlijk chaotisch worden, maar is ontzettend gaaf om te doen. Als kers op de Salmon Run-taart is de modus nu altijd beschikbaar om te spelen, in tegenstelling tot Splatoon 2. En dan hebben we het nog niet gehad over de Big Run-evenementen die in de toekomst gaan plaatsvinden, waarin de salmonieten de stad waarin Inklings wonen aanvallen. Ja, ook in dit derde deel blijft Salmon Run een ontzettend leuke modus. Ik mis helaas alleen nog steeds de mogelijkheid om tijdens het spelen een kaartje van de map te openen.

Kleine veranderingen? I th-ink not!

Eén van de kritiekpunten die Splatoon 3 voor de release van de game ontving, was de bewering dat de game onvoldoende veranderingen zou bevatten om een vervolg op dezelfde console te rechtvaardigen. Ik moet bekennen dat ik die angst aanvankelijk deelde. Echter kwam ik er al snel achter dat mijn angst onvoldoende gegrond was. In mijn Splatoon 3 preview beschreef ik het al, maar gameplaytechnisch speelt dit derde deel anders dan Splatoon 2. Alhoewel de basisgameplay nog steeds hetzelfde is, veranderen de nieuwe speciale aanvallen een hoop. Waar Splatoon 2 wat defensiever speelde door speciale aanvallen als Ink Armor, ligt de focus nu iets meer op een agressieve speelstijl. Met de aanvallende Specials kun je al snel in je eentje het tij van het gevecht keren. Een aantal welgemikte Trizooka-schoten kunnen zo meer dan de helft van de tegenstanders uitschakelen. Begrijp me niet verkeerd: dit is nog steeds een Splatoon-game. Maar op een wat dieper niveau speelt de game toch heel anders.

Vanzelfsprekend zijn er ook weer nieuwe wapens te verkrijgen in Splatoon 3, zoals de Stringer en Splatana-wapenklassen, met de belofte van nieuwe toevoegingen in de toekomst. Ook nieuwe maps om op te spelen zijn vanzelfsprekend van de partij. Splatoon 3 start met maar liefst twaalf maps, wat een fikse verhoging is ten opzichte van de eerste twee games bij de launch. Daardoor heb ik op geen moment het gevoel gehad dat Splatoon 3 op de release over te weinig content beschikt - iets wat ik bijvoorbeeld wel vond bij Nintendo Switch Sports en de Mario-sportgames op de Switch. Ook het aantal maps in de game gaat de komende twee jaar flink verhoogd worden. De huidige selectie is een combinatie van oude, vertrouwde plekken en gloednieuwe omgevingen. Niet iedere map is even sterk, maar het merendeel is enorm leuk om op rond te spetteren. Het is nu zelfs makkelijker dan ooit om met je vrienden te spelen door het vernieuwde lobbysysteem. De lobby is omgetoverd tot een gigantische hub waar voldoende te doen is, totdat een potje start. Helaas is het niet altijd even makkelijk om te blijven spelen. Zoals het een online Nintendo-game betaamt, krijg je regelmatig met disconnecties en errormeldingen te maken. En dat is jammer, want het 'nog één potje'-gehalte is bij Splatoon 3 enorm groot.

De meest complete Splatoon ooit

Al met al kunnen we Splatoon 3 de meest complete Splatoon-game ooit noemen. Niet alleen zijn de single- en multiplayer solide, maar er zijn ook een hoop kleine aanpassingen doorgevoerd die de game nóg beter maken. Zo kan de nieuwsuitzending aan het begin van de game nu compleet overgeslagen worden, waardoor je ruim een minuut aan loze tijd skipt wanneer je de game opstart. Ook zijn er twee compleet nieuwe vaardigheden toegevoegd in de vorm van de Squid Surge en Squid Roll. Alhoewel beginnende spelers deze nieuwe moves waarschijnlijk links laten liggen, kunnen gevorderde spelers de manier waarop je beweegt compleet op zijn kop zetten. Een andere nieuwe toevoeging zijn de inrichtbare kluisjes, waardoor er nog meer persoonlijkheid aan de game wordt toegevoegd. Ook kent Splatoon 3 een eigen kaartspel in de vorm van Tableturf Battle, wat in feite een versimpelde versie van Turf War is. Als een afleiding van de hoofdgame is deze modus erg vermakelijk en tactischer dan verwacht.

Op technisch vlak staat Splatoon 3 ook zijn mannetje. Grafisch ziet de game er gelikt uit, de framerate is in gevechten een perfecte 60fps en de laadtijden zijn rap. Wat me vooral opviel, is dat de lichteffecten verbeterd zijn ten opzichte van de eerdere delen - van de lichtstralen in Undertow Spillway tot de felle zon in Salmon Run - de game is een lust voor het oog. In de lobby wil de framerate nog weleens wat kleine problemen hebben, maar dit heeft geen effect op de multiplayergameplay. Nog belangrijker is dat de game simpelweg beter voelt om te spelen dan Splatoon 2. Ik kan je niet precies zeggen wat er verbeterd is op dat vlak, maar de bewegingsbesturing voelt in ieder geval veel lekkerder dan het vorige deel. Splatoon 2-spelers merken het verschil waarschijnlijk direct. Niet alleen is Splatoon 3 de meest complete Splatoon-game ooit, maar wellicht verdient het ook de titel van 'beste Splatoon-game ooit'.