Star Wars: Bounty Hunter review - Geen hoogvlieger

Waar menig lightsaber liefhebber reikhalzend uitkijkt naar Star Wars: Outlaws staat er eerst een andere Star Wars game op het menu. Na het debacle dat de Star Wars: Battlefront Classic Collection heet is ontwikkelaar Aspyr er alles aan gelegen om nu met een succesvolle game op de proppen te komen. Misschien is het uitbrengen van een andere oude Star Wars game dan best een gewaagde keuze, maar toch is dat wat Aspyr ons opdient. Star Wars: Bounty Hunter is een heruitgave van de game die in 2002 nog uitkwam voor de PlayStation 2 en GameCube. En hoewel de game door Aspyr niet het label remaster heeft gekregen, is Star Wars: Bounty Hunter misschien wel het best te omschrijven als een remaster. Of het de tand des tijds heeft doorstaan zocht ik voor je uit in een galaxy far, far away.

Fette hap

Laat ik beginnen te vertellen dat ik het origineel wel ken, maar zelf destijds nooit heb gespeeld. 22 jaar geleden had ik überhaupt nog weinig kaas gegeten van Star Wars en pas op latere leeftijd groeide bij mij de interesse voor de wereld die door George Lucas is gecreëerd. Hoewel nostalgie bij mij dus geen rol speelt, keek ik toch uit naar deze heruitgave. Niet in de laatste plaats omdat je in Star Wars: Bounty Hunter eens niet de zoveelste Jedi bent die het universum moet redden, maar omdat je speelt als een van de vetste - of liever gezegd Fettste - personages die de wereld van Star Wars rijk is: Jango Fett. Een redelijk ondergewaardeerd personage als je het mij vraagt. Alleen al om die reden had Star Wars: Bounty Hunter direct mijn interesse en ben ik er eens goed voor gaan zitten, maar dat enthousiasme werd al snel de kop ingedrukt door wat de game te bieden heeft.

Het verhaal van Bounty Hunter speelt zich ongeveer een jaartje of tien af voor de gebeurtenissen van Episode II: Attack of the Clones. De komst van de Bando Gora groep schopt de duivelse plannetjes van Darth Sidious in de war en daarom geeft Sheev "Unlimited Power" Palpatine voormalig Jedimeester Count Dooku de opdracht om hen een halt toe te roepen. Natuurlijk wil de beste man liever niet zelf de handen vuil maken, dus schakelt hij de hulp in van iemand die zijn lieverlings huisdier nog zou ombrengen voor een paar schamele centen. Juist, Jango Fett. Alleen al het feit dat Komari Vosa aan het roer staat bij de Bando Gora maakt dat dit avontuur best een pittige dobber voor hem wordt, maar Dooku stelt daar een riante beloning tegenover. De vijf miljoen credits dit Jango Fett in het vooruitzicht krijgt laten hem geen seconde twijfelen en de zoektocht naar de Bando Gora begint. Door informatie in te winnen moet Jango Fett de kopstukken van de organisatie zien te vinden en uitschakelen.

Als het origineel met een nieuw dun verflaagje

Star Wars: Bounty Hunter is een lineaire singleplayer third person shooter. Je speelt door verschillende hoofdstukken en passeert via tientallen levels bekende locaties uit de films. Eigenlijk heb je in al deze levels slechts één doel en dat is het uitvoeren van je hoofdmissie. Dit verschilt een beetje per level, maar komt er eigenlijk altijd op neer dat je een bepaald persoon moet zien te achterhalen. Elk hoofdstuk eindigt vervolgens met een boss fight. Het manoeuvreren door de levels doe je door te lopen, maar ook met behulp van de jetpack. Door de levels heen stuit je op grote hoeveelheden vijanden die je kunt verslaan. Je hebt hierbij verschillende wapens tot je beschikking. Als je je innerlijke Mike Tyson los wil laten gaan kun je het zelfs met je vuisten oplossen, maar hoeveel wapens er ook aan de game zijn toegevoegd, je eindigt in de meeste gevallen toch weer bij je standaardwapen: de Dual Blaster. Deze is in veel gevallen verreweg het sterkst en heeft bovendien oneindig veel ammo. Wel zo fijn als je hordes en hordes met vijanden uit de weg ruimt. Om de gameplay nog wat afwisseling te geven heb je een scanner tot je beschikking waarmee je bounty targets kunt opsporen. Dit worden gepresenteerd als zijmissies, maar in essentie zijn het gewoon de collectibles van de game.

Aspyr heeft best een aantal verbeteringen toegevoegd aan de game om Star Wars: Bounty Hunter naar het heden te halen. Allereerst ziet de game er gewoon een stuk beter uit. Hoewel je in de cutscenes niet al te veel verschil ziet met het origineel, is het verschil tijdens de gameplay echt wel duidelijk terug te zien. Textures zijn gedetailleerder, er zijn lichtpunten toegevoegd om het allemaal net wat beter uit de verf te laten komen en het geheel is naar een grafisch net wat hoger niveau getild. Hou er wel rekening mee dat dit een heruitgave van een PlayStation 2 game is. Dit is dan ook zeker niet de mooiste game die je ooit hebt gespeeld. Veel van het origineel zit er natuurlijk nog gewoon in. Toch zijn er ook qua gameplay een aantal belangrijke verschillen op te merken. Denk bijvoorbeeld aan de simpele, maar zeer welkome toevoeging van een zaklamp. De game is af en toe erg donker en dit biedt dan echt uitkomst. Ook is er een nieuwe button layout gebouwd die beter past bij het hedendaagse gamen. Als je wat dat betreft liever de old-school ervaring wenst, dan kun je dat via het menu ook instellen.

Niet alles koek en ei

Klinkt tot nu toe allemaal best wel oke toch? Nou, dat is het zeker niet. Er valt echt genoeg aan te merken op Star Wars: Bounty Hunter. Zoveel dat ik eigenlijk niet eens weet waar ik moet beginnen. Maar goed, laat ik er gewoon iets uitpikken: de vijanden. Waar je qua wapens toch echt wel een redelijke variatie tot je beschikking hebt is dat totaal niet het geval met vijanden. De levels zijn zo ingedeeld dat je vaak een leeg saai stuk met niks hebt en dan opeens wordt overvallen door ontzettend veel dezelfde vijanden. Dat is in de eerste paar levels niet zo erg, maar al snel wordt het enorm eentonig. Tel daarbij op dat de AI ook ontzettend dom is. Ze lopen vaak recht je vuurlijn in. Althans, als ze daar al de kans toe krijgen, want nog liever vallen ze te pletter door gewoon van de rand af te lopen. De combat is echt tergend saai en dat wordt ook niet echt beter door de houterige besturing en het soms abominabele camerawerk. De besturing werkt gewoon niet lekker. Dat komt natuurlijk omdat je te maken hebt met een game van 22 jaar oud. Daar ontkom je simpelweg niet aan, maar de camera had echt wel beter gekund. Die springt midden in een vuurgevecht soms spontaan de andere kant op of flipt op willekeurige momenten.

De gevechten worden er ook niet beter op door de zijmissies/collectibles. In ieder level heb je een aantal bounty targets. Dat kan iedere willekeurige persoon in een level zijn. Om erachter te komen wie dat is, moet je dus ieder individu scannen. Ja, ook als je met een stuk of zeven gasten in een vuurgevecht zit. Aan de ene kant is dat ontzettend irritant, aan de andere kan biedt het wel het kleine beetje afwisseling waar je naar snakt. Qua performance runt de game overigens prima. Iets dat niet zo vanzelfsprekend was bij het origineel. Ik heb tijdens de uren die ik er in heb gestoken geen last gehad van framedrops en het liep in dat opzicht allemaal best soepel. Het oor wil ook wat en ook op audiotechnisch vlak zit het in de basis wel goed. De voice acting is prima en de geluiden ook. Waar het op het gebied van audio wel finaal de plank misslaat is de audiomixing. Het ene moment hoor je nog amper iets van de audio, terwijl het andere moment het opeens heel hard staat. Dit zijn allemaal van die punten waardoor Star Wars: Bounty Hunter aanvoelt als een haastklus. Bovendien moet worden geconcludeerd dat het origineel gewoon niet goed genoeg is om hem opnieuw uit te brengen. Om dit avontuur van Jango Fett echt goed tot zijn recht te laten komen had het gewoon een waardige remake verdiend.