Review: The Artful Escape - Glamrock en paddenstoelen Xbox One

We hebben allemaal wel eens een uitvlucht van de realiteit nodig. Iedereen doet dat zo op zijn eigen manier, de meesten van onze redactie uiteraard met games, maar er zijn talloze manieren. In The Artful Escape zien we hoe Francis Vendetti, een tiener in een leren jasje, dit doet. In deze review ga ik jullie vertellen hoe ik de reis van The Artful Escape heb ervaren.

Tijd voor een intergalactische muziekreis

Francis leeft in de schaduw van zijn beroemde oom, een folkartiest met een unieke muziekstijl. Zowel in het dorp waar Francis woont als binnen zijn familie is zijn oom gespreksonderwerp nummer 1. Ze houden zo hard vast aan het folk-image dat de familie heeft gekregen dat Francis zich met zijn liefde voor glamrock nogal opgesloten voelt. Zijn talent voor ‘shredding’ is zijn redding(haha). Je doet dit door ‘X’ in te houden, wat zo’n beetje de hele inhoud is van de gameplay door de game heen. Dat klinkt misschien niet positief, maar aangezien The Artful Escape erg gericht is op het vertellen van een verhaal, stoort het niet dat de gameplay wat eenzijdig is.

Want de dingen die je om je heen ziet zijn allesbehalve eenzijdig. Het pad van Francis op weg naar de artiest die hij graag wil zijn, dompelt je onder in een psychedelische, onwerkelijke wereld waar alles mogelijk lijkt te zijn. Het verhaal begint met een verjaarde muzikant wiens stem is ingesproken door Carl Weathers, genaamd Lightman. Hij neemt Francis mee in zijn ruimteschip ‘The Lung’ op een intergalactische reis. Hij belooft uiteraard wel dat Francis op tijd terug zal zijn voor zijn ‘levensveranderende’ concert. Of er wel of niet paddenstoelen in het spel zijn durf ik niet te zeggen, maar ik gok er wel op.

De zin van het leven

In de ruimte hoeft Francis niet meer aan de folkverwachtingen van zijn familie te voldoen. Hij kan eindelijk zichzelf zijn. The Artful Escape is eigenlijk een metafoor over de zin van het leven en het vinden van jouw echte zelf, niet de persoon die iedereen wil dat je bent. En dat allemaal zonder dat het te cliché of cringy wordt, wat ik toch wel een prestatie vind. Het kost zo’n vijf tot zes uur om de game uit te spelen, dus dat is goed te overzien. Daarbij zou langer dan dat waarschijnlijk voelen alsof je daadwerkelijk verkeerde paddenstoelen hebt gegeten. Als je dan ook nog een liefhebber bent van glamrock zullen het erg vermakelijke en inspirerende uurtjes worden.

Dat het ontwikkelen van de game lang heeft geduurd, is heel logisch. Er is enorm veel muziek opgenomen door The Galvatrons, speciaal voor The Artful Escape. Door de ingewikkelde combo’s die je af en toe moet uitvoeren, is het op sommige momenten echter lastig om echt te genieten van de lekkere nummers waar zo hard aan gewerkt is. Op sommige stukken met je dubbele sprongen maken, terwijl je ook nog eens blijft shredden. Dat is niet super tof voor het gevoel in je vingers, maar het zorgt er ook voor dat je eigenlijk niet eens meer luistert naar de muziek die je produceert.

Alleen te begrijpen onder invloed van geestverruimende middelen

Het shred-talent van Francis brengt de wereld om je heen tot leven. Het animeert de planten, wezens en mensen op de achtergrond en creëert zo een prachtig spektakel. Het neemt het echter wel compleet over van de sfeermuziek die op de achtergrond speelt, die vaak eigenlijk beter bij het moment past. Dat is wel de enige aanmerking die ik kan maken op het uiterlijk en de sfeer van de game, want het is echt wel een visueel en muzikaal meesterwerk. Op sommige momenten zou je willen dat je meer dan twee ogen had, zodat je ieder klein detail meekrijgt. Maar dat is dan ook het voordeel van een game: je kunt hem vaker dan één keer spelen.

Een ander onderdeel dat The Artful Escape erg sterk maakt, is de dialoog. Sommige alienachtige wezens die je tegenkomt, spreken alleen in metaforen. Wat erg komisch is en tegelijkertijd ook zorgt dat dingen op verschillende manieren geïnterpreteerd kunnen worden. Op een gegeven moment wordt het wel een beetje cheesy, maar ik vind het persoonlijk wel goed passen bij de sfeer van de game. Een aantal uitspraken zijn waarschijnlijk alleen te begrijpen als je onder invloed bent van geestverruimende middelen, maar dat is ook geen verrassing als je naar de artstijl van de game kijkt.