The Plucky Squire review - Een kinderboek en game inéén

Na mijn preview van The Plucky Squire wist ik eigenlijk al dat de game een unieke ervaring ging bieden. Ik ben iemand die regelmatig een fantasieboek van de plank haalt om in een vreemde wereld te duiken. Boeken kan ik dus waarderen en de manier waarop een kinderboek tot leven komt in The Plucky Squire is prachtig om te zien. We mogen letterlijk het boek induiken en de pagina’s omslaan om zo verder te komen in het verhaal en de game. Het verbaast me dat we dit nog niet eerder hebben gekregen. Ik hoop dan ook dat All Possible Futures hun creativiteit en unieke visie blijft inzetten om het Plucky Squire universum uit te breiden. Of in ieder geval verder gaat met verhalen uit andere boeken. Waarom de game zo succes is, lees je uiteraard in deze review. Het is eigenlijk jammer dat je niet in deze pagina kunt springen en het gewoon op de traditionele manier moet lezen.

Leven in een kleurrijk boek

Hoe zou jij reageren als iemand je opeens vertelt dat je onderdeel bent van een verhaal in een boek en helemaal niet in de echte wereld leeft? Heb je net zoals de magiër Violet een identiteitscrisis en hadden ze je wat leuker kunnen omschrijven? Of misschien reageer je net zoals de metaltrol Trash, door simpelweg cool te zeggen. Volgens de tovenaar Moonbeard is het in ieder geval belangrijk om te realiseren dat de realiteit is gelinkt aan het perspectief dat je hebt, want in de wereld Mojo zijn ze namelijk levensecht; ongeacht dat ze in een boek leven. Het houdt onze held Jot in ieder geval niet tegen, want hij heeft samen met zijn vrienden een belangrijke taak. Jot is een avonturier, held, schrijver en zorgt ervoor dat de kwade tovenaar Humgrump keer op keer wordt verslagen. Zijn avonturen worden vervolgens via boeken gedeeld in de wereld van Mojo. In de buitenwereld is The Plucky Squire dan weer een bekend kinderboek dat veel kinderen inspireert. Humgrump is het dit keer helemaal zat en heeft ondervonden dat hij in een boek leeft. Zijn geniale plan is dan ook om Jot uit het boek te gooien en de macht over te nemen. Hierbij realiseert hij zich niet dat Jot nu de krachten heeft om naar eigen wens het boek te betreden en weer te verlaten. De kracht van vriendschap is sowieso al sterker dan een individuele tovenaar, maar dankzij de speciale krachten van Jot gaan we even het rijk redden.

Omdat we ons bevinden in een kinderboek is de wereld van Plucky Squire kleurrijk en wordt alles weergegeven op een pagina. Het verhaal wordt dan ook verteld door middel van tekeningen met daarbij wat zinnen. Nooit teveel, want kinderboeken hebben geen lappen aan tekst. De personages worden groot afgebeeld, zodat we de emoties kunnen zien, terwijl de verteller ook nog eens alles aan jou vertelt. Hierdoor heb je bijna het idee dat iemand het boek aan het voorlezen is, terwijl jij als Jot de wereld aan het redden bent. Tijdens de gameplaysecties in het boek loop je in een 2D-wereld en ben je afwisselend bezig met verschillende activiteiten. Het ene moment ben je met schattige trollen aan het vechten, terwijl je daarna woorden aan het verplaatsen bent om puzzels op te lossen. Hoezo staat er dat een deur gesloten is, maar een hek verderop op de pagina wel open is? Gewoon even de woorden wisselen en we kunnen verder. Je moet ook niet vreemd opkijken dat je opeens varkens moet verzamelen, omdat de oom van Violet ze heeft laten ontsnappen. Niets is te gek in de wereld van Mojo.

Aan verbeelding was duidelijk geen gebrek tijdens de ontwikkeling van The Plucky Squire en dat toont tegelijkertijd de fantasie die veel kinderen hebben. De game zit namelijk ook nog eens vol met minigames. Zo zul je met Trash op de beat van de muziek objecten moeten overgooien, terwijl de magie van Violet zich toont via een spelletje Bubble Shooter. Het is bizar en daardoor extra leuk voor kinderen, maar ook volwassen kunnen genieten van de game.  Zo zul je veel minigames herkennen uit andere games en hetzelfde geldt voor voorwerpen die op het bureau liggen. De stad Artia is gericht op kunst en daardoor zien we personages uit levensechte schilderijen voorbij komen. Denk aan van Gogh en Mona Lisa. De kleurrijke artstijl en manier waarop het wordt gedeeld via het boek, zorgde er voor dat ik spontaan de neiging kreeg om mijn alcohol markers te pakken en de 2D-personages na te tekenen.

Een echte wereld vol met details

Om de tovenaar te verslaan en de wereld te redden moet Jot regelmatig uit het boek springen. Hier liggen namelijk spullen klaar die je nodig hebt om obstakels uit de weg te ruimen. Zo kun je met bepaalde handschoenen door het boek bladeren, zodat je in een andere pagina kunt springen om daar een woord of object uit te halen. Dit wordt later ook nog uitgebreid met stempels, waarmee je bijvoorbeeld objecten stil kunt zetten. Bij de puzzels ben je dus niet alleen bezig met de pagina waarin je zit, maar moet je ook rekening houden met de voorgaande pagina’s en de krachten die je bezit. Het vereist eventjes wat denkwerk, maar de game wordt nooit moeilijk. Om het jongere publiek te helpen is er een kleine versie van Moonbeard, die handige tips geeft. Jot kan tijdens zijn avontuur nieuwe manoeuvres leren, maar daarvoor zul je wel de lampenbollen moet verzamelen. Deze zitten verstopt in bomen, struiken en in de vijanden die je verslaat. Bij de wandelende winkel kun je ook een aantal kunstrollen kopen om zo je collectie te voltooien. De kunstrollen zitten namelijk verscholen in de wereld en geven toegang tot de concept art van de game. Het is een collectible die je kunt negeren, maar het beloont je wel met meer inzicht. Daarnaast is het helemaal niet raar om kunstwerken te verzamelen in een creatieve fantasiewereld. Een mooie combinatie dus.

De gameplay in de 3D-wereld ziet er dan weer totaal anders uit. Deze wereld bestaat uit het bureau van Sam. Dit kind is nogal creatief en knutselt hele bouwwerken in elkaar met karton, blokken en speelgoed. Het bureau wordt dan ook gebruikt om het verhaal verder te vertellen, waardoor Jot langs alle obstakels moet navigeren. Aangezien Jot een 2D-personage uit een boek is, verandert hij in een 3D-poppetje om de bijbehorende 3D-wereld te verkennen. Soms betekent dit dat hij alsnog in een Post-it of tekening moet springen om op een andere locatie uit te komen. De tovenaar heeft echter in de gaten dat Jot naar het bureau kan en zorgt er daarom voor dat trollen en andere vijanden uit het boek springen. De hoeveelheid details die zijn ingezet om het bureau van een kind en zijn fantasie weer te geven is prachtig om te zien. Verfbussen en pennen staan telkens op een andere plek, terwijl er opeens een kasteel van karton en houten blokken te vinden is op het bureau. De details zijn ook gebonden aan wat Sam allemaal aan het maken is. De bomen zijn soms al uitgeknipt en geverfd, maar liggen nog op het bureau in plaats van dat ze staan. De game komt wat langzaam op gang en daardoor vond ik de 2D-gameplay in het boek bij de eerste hoofdstukken het leukst om te spelen. Dat veranderde later in de game. Niet alleen door de hoeveelheid details op het bureau, maar ook de creativiteit die erbij komt kijken. Zo komt Jot eventjes terecht in het tijdperk van de dinosaurussen, want Sam heeft blijkbaar besloten om al zijn dinosaurus speelgoed op het bureau te zetten. En wat dacht je van de mokken met een kleurplaat erin? Jot kan daar gewoon inspringen om al vliegend vijanden neer te schieten. Hoewel alles lineair is opgezet, blijft het leuk om het bureau te verkennen en het einddoel te behalen. Je weet nooit waar je nu weer in terechtkomt.

Eind goed, al goed

Er valt weinig negatiefs te zeggen over The Plucky Squire. De game zit van begin tot einde goed in elkaar en het idee van twee verschillende werelden wordt perfect uitgevoerd. De wisseling tussen de twee werelden wordt ook nog eens erg sterk gedaan. Via portalen spring je binnen no-time uit een pagina en er weer terug in. Hierdoor wordt de flow eigenlijk nooit onderbroken. De ontwikkelaars hebben de game weliswaar langer gemaakt dan de bedoeling was, maar weten het verhaal en de gameplay gedurende die tien uur toch nog fris te houden. Het is dus zeker niet uitgerekt puur om een langere game aan te bieden. Het is te begrijpen dat de game geen Nederlandse ondersteuning heeft, maar het is wel jammer. Ik denk dat de game erg leuk kan zijn voor kinderen, maar als ze nog geen Engels kunnen hebben ze wel begeleiding nodig. Al kan het nooit een straf zijn om The Plucky Squire gezellig met de familie op de bank te spelen.

Door de opzet van de game is er geen enkele probleem met de frame drops en zijn er bijna geen bugs te vinden. Ik ben er eentje tegengekomen aan het einde van de game, maar dat was snel weer opgelost. Aangezien The Plucky Squire twee verschillende collectibles kent, is het zonde dat ze niet aangeven in welk hoofdstuk je er eentje hebt gemist. Na het uitspelen van de game is het namelijk mogelijk om een hoofdstuk opnieuw te spelen. Dat zou het eenvoudiger maken om de gehele collectie te verzamelen in plaats van dat je de gehele game opnieuw moet spelen. Het is iets kleins en daardoor heeft het weinig impact op de kwaliteit van The Plucky Squire.