Review: XCOM 2 Pc

Ik was in mijn nopjes bij de aankondiging van XCOM 2. Een nieuwe uitdaging! XCOM: Enemy Unknown, de voorganger, vind ik een groot succes. Als een waar schaakmeester leidde ik mijn vijanden in de val en mijn troepen naar een overwinning. Blakend van zelfvertrouwen begon ik met XCOM 2. De eerste missie zette mij direct met beide voeten op de grond. XCOM 2 is uitdagender en frustrerender. Het stelt jouw doorzettingsvermogen zonder twijfel op de proef.

Bevrijd de wereld van de ADVENT Administration

XCOM: Enemy Unknown eindigt met een nederlaag en XCOM 2 borduurt hier op voort. Aarde is in de macht van buitenaardse wezens, onze vijanden. In eerste instantie geen probleem totdat burgers verdwijnen. Daarnaast is het nu eenmaal onze planeet. Vervolgens kruip je wederom in de huid van de Commander. Met de overgebleven XCOM-troepen en verzetsstrijders voltooi je diverse missies. Tevens is het jouw taak om het nieuwe project van de vijand, het Avatar Project, te dwarsbomen en hiermee zelf aan de haal te gaan. Met bloed, zweet en tranen baan je je een weg naar de hoofdbasis van de vijand voor een laatste gevecht. Het verhaal van XCOM 2 is interessant, maar voor mijn gevoel secundair. Uiteindelijk draait het om het schaakspel, zowel in het veld als daarbuiten.

Succesvolle combinatie van oude en nieuwe elementen

De basis van XCOM 2 is hetzelfde als in XCOM: Enemy Unknown. Met een team van vier of meer leden voer je diverse missies uit. De missies variëren van het redden van burgers of belangrijke data, tot het elimineren van vijanden en begeleiden van VIP's. Op het speelveld zetten jij en de vijand om de beurt een aantal zetten. Zoals altijd is de slagingskans in percentages uitgedrukt. Met andere woorden, zolang de kans niet honderd procent is, ben je nooit van succes verzekerd. Echter vraag ik mij af of deze regels ook voor de vijanden gelden. Ik heb in ieder geval regelmatig met ongeloof naar het scherm zitten staren. Enfin, na een missie promoveer je overgebleven strijders en specialiseer jij deze strijders in 'n van de vijf klassen. Het zijn herkenbare elementen, die hun charme en aantrekkingskracht niet verliezen.

Tegelijkertijd introduceert Firaxis Games nieuwe en succesvolle ingrediënten. De specialisaties van de strijders zijn in een nieuw jasje gestoken en voorzien van waardevolle toevoegingen. Een Sniper kan zich verdedigen met een handpistool en de Ranger hakt vijanden in mootjes met een machete. Ook zijn er tal van nieuwe vijanden, waar de 'n nog krachtiger dan de ander is. Verder zijn de speelvelden gevarieerder dankzij de modulaire opbouw. Hierdoor ervaar je, in tegenstelling tot XCOM: Enemy Unknown, weinig herhaling. Tot slot start je bij verschillende missies met een tactisch voordeel. Bij deze missies begin je undercover. Dit biedt jou de kans om jouw pionnen strategisch neer te zetten alvorens in de aanval te gaan. Het kan je een voorsprong geven, maar dankzij de percentages en ogenschijnlijke willekeur weet je het nooit zeker.

Uitermate frustrerend voor koppige perfectionisten en heethoofden

In het veld is het belangrijk overzicht te behouden. Je moet rekening houden met de specialiteiten van jouw team en de type vijanden. Verschillende vijanden vereisen namelijk andere tactieken. Houdt je hier geen rekening mee? Bereid je dan voor op een genadeloze afstraffing. Daarnaast maak je voortdurend beslissingen waarvan de gevolgen niet zijn in te schatten. Red je een burger of kies je voor de veiligheid van jouw beschutting? Wanneer val je aan? Laat je teamleden achter of wacht je (on)geduldig? Neem je genoegen met de uitkomst of herlaadt je het spel? Vooral het laatste is verleidelijk voor perfectionisten en heethoofden. Streven naar een foutloze score is echter zinloos.

Ook op grotere schaal maak je voortdurend keuzes. In XCOM 2 wordt je niets in de schoot geworpen. Welk land help je en welk onderzoek voer je uit? Werf je wetenschappers of techneuten? Vergeet niet de maandelijkse bijdrage van landen zelf op te halen. Let je op het aantal beschikbare soldaten? Denk je aan de verhaalmissies en de voortgang van het Avatar Project? Het is eenvoudig om te verdrinken in de keuzes en je overweldigd te voelen. Soms gaat het te ver en meerdere keren heb ik op het punt gestaan om op te geven. Echter is XCOM 2 te verslavend. De nederlagen en vervelende consequenties moet je accepteren, maar voelen nooit prettig aan.

Middelmatige graphics en geen ondersteuning voor de Xbox-controller

Laat ik het direct zeggen, bij XCOM 2 draait het niet om de grafische prestaties. Het schaakspel staat centraal, zowel op micro- als macroniveau. De grafische presentaties zijn secundair en dat merk je. Regelmatig steken wapens dwars door solide muren heen of staan strijders met 'n been in een boom. Tevens hapert het spel regelmatig. Al met al voelt het hierdoor rommelig. Zeker wanneer je je bedenkt dat XCOM: Enemy Unknown hier ook last van heeft. Daarnaast zijn er af en toe lastige camerahoeken. Enkele keren belemmerden bladeren mij het zicht, waardoor ik de slagingspercentage van een hackpoging niet zag. Als klapper op de vuurpijl crashte het spel tweemaal, terwijl mijn videokaart verre van oververhit was.

Het volgende punt is mij een grotere doorn in het oog. XCOM: Enemy Unknown speelde ik op de pc, maar met een Xbox 360-controller. Zo speel ik vrijwel alle pc-versies. De bank zit nu eenmaal comfortabeler dan de bureaustoel. Maar XCOM 2 biedt geen ondersteuning voor een Xbox-controller. In het hoofdmenu kun je items selecteren met een Xbox One-controller. In het spel echter niet. De knoppen van de Xbox-controller zijn handmatig in te stellen, maar de rechtermuisknop kan je niet vervangen. Daarbij kan je zonder de rechtermuisknop niets doen. Het is een (wanhopige) poging van Valve om hun Steam-controller te verkopen. Voor het starten van de eerste missie trok ik al punten af.