Review: Yakuza Remastered Collection PlayStation 4

Yakuza is eindelijk uit de schaduw getreden. De franchise gaat inmiddels al flink wat jaren mee, maar nooit heeft ontwikkelaar Ryu ga Gotoku de game bij het grote publiek weten te slijten. Tot een paar jaar geleden dan. Yakuza Zero en Yakuza 6: The Song of Life wisten flink wat nieuwe spelers aan te boren en niet veel later volgden er volledige remakes van Yakuza 1 en 2 in de vorm van Yakuza Kiwami 1 en 2. Deeltje drie, vier en vijf mochten natuurlijk niet achterblijven. Deze kregen niet dezelfde liefde als de Kiwami-delen, maar kregen wel een nieuw likje verf in de Yakuza Remastered Collection. Eindelijk is de collectie compleet, deel vijf is namelijk een aantal dagen geleden in de online store verschenen.

Een heerlijke bundel voor de kenner

Hoewel het Westen nooit heel erg happig op de serie is geweest, wint de Japanse onderwereldserie beetje bij beetje terrein. De games omvatten groots uitgezette verhalen en een open-wereld structuur. Jij speelt veelal als Kiryu Kazuma en werkt je op in de ladder van de Tojo-clan, één van de grootste maffiatakken in het land. Hoewel Kiryu zich weet op te werken tot de vierde voorzitter van deze clan, kan hij het niet laten om zich continu in de shit te storten. Achter de schermen van de Japanse maffia is er namelijk flink wat gaande. Zo wordt Kiryu na het verlaten van de Tojo clan in ieder deel weer terug gezogen in de schimmige onderwereld.

De Yakuza Remastered Collection beslaat dus drie delen, waarvan deeltje vijf het meest recent is vrijgegeven. Het zijn echter geen volledige remasters zoals we die hebben gezien in de Kiwami-delen. Dit zijn voornamelijk oppoetsbeurten, het geraamte van de games blijft grotendeels staan. Niet erg, maar hierdoor voelt voornamelijk deeltje drie wat gedateerd aan. Wel krijgen de games een upscaling van 720p naar 1080p waardoor het er net iets beter uitziet. Ook krijgen we een betere lokalisatie wat ervoor zorgt dat het verhaal net wat beter uit de verf komt. De besturing is echter weinig veranderd en hierdoor voelt het voornamelijk in deel 3 nogal haperig aan. Deel vijf voelt daarentegen een stuk gestroomlijnder aan wat de totaalervaring absoluut ten goede komt.

Mixed bag of emotions

Alle Yakuza-games zijn een mixed bag of emotions. De game kan zeer serieuze onderwerpen aansnijden met diens verhaal, maar regelmatig maak je uitstapjes richting het absurde. Zo zijn voornamelijk de zij missies en de mini-games aan de bizarre kant. De games nemen zichzelf niet al te serieus en dat is nog altijd mooi om te zien. Zo worden fictieve delen van grote Japanse steden nog altijd bewandeld door ludieke artiesten, de grootste perverts en meest trieste gangsters. Mocht je even geen zin hebben om op de vuist te gaan met het diverse gespuis, dan is een uitstapje naar een cabaret of de bowlingbaan geen verkeerde keuze. De games zitten namelijk tjokvol met andere games die je ook echt het gevoel geven dat je een andere game speelt. Zo biedt club SEGA, die op vrijwel iedere straathoek zit, een variatie aan arcade games zoals Virtua Fighter en Taiko no Tatsujin (je weet wel, die game met die drums).

Dat is echter niet waar je de Yakuza-games voor moet aanschaffen. Je dient de games namelijk te spelen voor de uitstekende verhaallijnen. Zelfs de combat die door de game verweven zit is arbitraal. Je doet het erg veel, maar nooit voeren deze de boventoon in de game. Heb je geen zin in lange cutscenes, schreeuwende Japanners en dikke plot twists? Dan zijn dit absoluut geen games voor jou. Ben je echter toe aan tranentrekkers die je dagen, zo niet weken weten bezig te houden? Dan is deze bundel een gegarandeerde topper in je collectie. Dit is echter geen instapmodel. Daarvoor dien je namelijk eerst Yakuza Kiwami 1 en Yakuza Kiwami 2 te spelen. Over beiden heb ik wat te zeggen, zo is immers te lezen in mijn eerdere reviews omtrent de Kiwami-delen. En mocht je echt alles mee willen pakken, dan adviseer ik je absoluut om even Yakuza Zero te checken!