Drie van die: Eerstewereldproblemen voor gamers

-

Vrijwel iedereen heeft weleens een rothumeur. Persoonlijk heb ik ook een zwarte band in mopperen, al heb ik mijzelf ook echt geprobeerd aan te leren niet zo te zeuren, wanneer ik in de regen op de ANWB sta te wachten langs de berm omdat de auto ermee stopte, en daardoor misschien niet meer kan optreden die avond. Op hetzelfde moment dat ik daar sta te vloeken, zijn er andere mensen die net hun geliefde verliezen, krijgen te horen dat ze nog zes maanden te leven hebben of moeten waar weer kijken hoe ze deze dag aan eten moeten komen. Maar goed, ik heb hier drie van die echt bestaande eerstewereldproblemen van gamers op een rijtje gezet. Deze laten zien hoe zwaar wij het hier in het (dankzij corrupte bankiers steeds minder gelijk verdeelde) rijke Westerse wereldje soms wel niet hebben.

Delen in een gamereeks die niet overeenkomen in ontwerp

Waarom is bij alle Assassin's Creed-beeldjes die bij de collector's editions zaten alleen Edward Kenway niet op schaal met de rest? Waarom komen de hoesjes van de Limited Editions van de Kingdom Hearts HD ReMIX-delen niet overeen? Dit zijn dingen die mij echt ontzettend kunnen irriteren. Waarom? Vooral omdat dit gevallen zijn waarbij men gewoonweg niet goed heeft nagedacht. Het komt overigens best vaak voor. Maar goed, is het nu echt zo'n groot probleem? Tuurlijk niet, alleen in veel gevallen vind ik het dom en inzichtloos ontworpen, en dat is wel op zijn minst een goeie moppersessie waard.

Opbergproblemen

Waar laat je al die spullen? Je kunt zelfs de pech hebben dat het object te groot is om fatsoenlijk op te kunnen bergen. Dit overkwam onlangs mijn arme collega Justin, die tegen een relatief zachte prijs de collector's edition van Titanfall had gekocht. Het beeld wat erbij zit is bijna zo groot dat je er zelf in kunt zitten (absoluut uit de buurt houden van kabouters!). De doos daardoor dus ook. Justin dacht dat hij deze wel op zoldertje onder het dak kon wegzetten, maar wat bleek: de doos is te groot voor het trapgat! Uiteindelijk is de doos zoals je kunt zien beland in een babybed, aangezien deze niet meer wordt gebruikt. Een beetje je kindje is het natuurlijk wel, toch Justin? In ieder geval is het verhaal van de Titanfall-doos boeiender dan het verhaal in de game zelf.

Te veel games kunnen en willen spelen

Het ultieme luxeprobleem naar mijn mening, en eentje waar ik zeer beschamend al heel lang mee kamp. Nu weet ik soms niet eens aan welke ik wil beginnen wanneer ik net eentje heb afgerond, noch weet ik niet waar ik alle tijd vandaan zou moeten halen ze te kunnen spelen. Ten tijde van de N64 was het nog maandenlang wachten terwijl je bankrekening niets liever deed dan weer wat centjes doneren aan de lokale gameboer, maar dat is nu niet meer het geval. Zat goeie games en nog eens goedkoper ook. Van een paar consoles heb ik voor de foto uit alle keuzes slechts twee games uitgezocht die ik nog niet eens heb gespeeld, of enkel de eerste vijftien á dertig minuten. Verveling? Dat ken ik niet, nooit gekend, en ik heb in ieder geval nu al genoeg games in huis om tot lang na mijn dood nog genoeg te kunnen gamen.

Hebben jullie ook deze eerstewereldproblemen weleens meegemaakt, zoals te weinig opslagruimte in huis, te veel games of irritaties met rare uiting- en designwisselingen? Wat zijn naar jouw mening nog meer eerstewereld-problemen bij gamers?