Opinion: Moeten we stilletjes vrezen voor Silent Hill 2?

Jarenlang hebben we erom gezeurd en nu Konami eindelijk weer leven in Silent Hill blaast, beginnen we te aarzelen. De ruis die voor eeuwig leek te duren maakte plaats voor een kraakheldere transmissie: Silent Hill 2 krijgt een remake. Maar met het remaken van een game als Silent Hill 2 gaat een flinke berg verantwoordelijkheden gemoeid, want er is niets zo lastig als het heruitvinden van een wiel dat destijds perfect gebalanceerd was. En dan te bedenken dat het Poolse Bloober Team die enorme last op zich heeft genomen. Gaat dat wel werken? Of moeten we stilletjes vrezen voor een teleurstelling die zijn weerga niet kent?

You promised me you'd take me there again someday

Vooropgesteld, het remaken van een game is een vak apart en een potentiële valkuil waar menig ontwikkelaar zijn enkels door kan breken. Enerzijds wil je een game naar het nu hevelen en zodanig updaten dat het niet alleen grafisch, maar ook gameplay-technisch past bij de huidige generatie. Een simpel HD sausje over de game gieten volstaat niet en wordt al snel tot een makkelijke "cash grab" gebombardeerd. Nee, om van een onvervalste remake te spreken moet de game van de grond af opnieuw worden opgebouwd, zonder de essentie te verliezen.

Laat dat nu net verdomd moeilijk zijn met een game als Silent Hill 2. Ondanks het feit dat de game ruim twee decennia geleden psychologische spelletjes met ons speelde, weet eenieder zich nog haarfijn te herinneren wat Silent Hill 2 voor hem of haar memorabel maakte. In het geval van dit meesterwerk was het niet iets eenduidigs. Het was een combinatie van factoren. Het geheel. De muziek, de gelimiteerde graphics die de speler verplichtte om diens fantasie de leegtes te laten invullen... zelfs de besturing die we nu als onhandig zouden betitelen ( maar die voor die tijd de standaard vormde) droeg bij aan de machteloosheid die de speler overviel. Een vorm van machteloosheid die we uiteindelijk zijn gaan bejubelen.

But because of me, you were never able to

Maar tijden zijn veranderd. In de afgelopen twintig jaar is het psychologische horror-genre geëvolueerd. Het houterige is vloeiender geworden. De evolutie in game engines en de rekenkracht van consoles maakt onze fantasie redundant. Games als Silent Hill zijn in de afgelopen jaren gaan dienen als referentiemateriaal en inspiratiebron. Een klassieke franchise als deze anno 2023 continueren vereist dat een ontwikkelaar daarin meegaat, en laat dat nu net hetgeen zijn waar mensen met diepgewortelde herinneringen vaak voor vrezen.

Door de huidige technologie los te laten op een game als Silent Hill 2 zouden deze herinneringen namelijk gecorrumpeerd kunnen raken. Muziek wordt al gauw geremasterd of geremixed (wat niet altijd op positieve feedback kan rekenen), de rekenkracht van de current-gen consoles en de oneindige mogelijkheden van de huidige game engines vult de leegtes op en die oh zo irritante fixed camera gaat "over the shoulder". En daarmee worden drie zeer essentiële pijlers op de schop genomen. Het is dan ook niet vreemd dat de fans van toen vrezen voor een bezoedeling van hun twee decennia oude herinneringen aan het vervloekte dorpje.

Toch zijn er zeker drie individuen die hun handen in het vuur durven te steken voor een eervolle remake. En het zijn niet zomaar drie random personen. Game producer Motoi Okamoto, concept artist Hasahiro Ito en Akira Yamaoka, het muzikale brein achter de Silent Hill 2 Remake staan vierkant achter de game die Bloober Team momenteel aan het ontwikkelen is. De drie heren weten als geen ander hoe belangrijk de game is voor het huidige game landschap, gezien ze aan de wieg van het origineel stonden. Zij zijn zich volledig bewust van de risico's die Bloober Team moet nemen, iets wat de heren tegenover IGN kenbaar hebben gemaakt.

Well, I'm alone there now… In our ”“special place”

Want ja, hoe ga je om met zwaar verouderde gameplay mechanics die ooit zo kenmerkend waren maar nu gewoonweg niet meer werken? Hoe houd je de speler op het puntje van de stoel nu next-gen game engines alles tot in de fijnste details weergeeft en onze fantasie niet langer vereist is? Hoe maak je een soundtrack weer relevant zonder de gevoelige snaar te missen? Volgens Okamoto, Ito en Yamaoka komt daar veel fijngevoeligheid bij kijken. Maar de heren durven ook met volle overtuiging te garanderen dat Bloober Team dat dunne lijntje met verve bewandelt, zij het met hulp van de Konami-veteranen.

Nu weet ik ook wel dat deze drie heren met een reden voor de camera zijn gezet. Er bestaat zoiets als marketing en door juist deze oudgedienden te laten garanderen dat de Silent Hill 2 Remake het origineel met respect gaat behandelen, dat kan ook bezien worden als het ultieme charmeoffensief. Want als zij erin geloven, wie zijn wij dan om ze in twijfel te trekken? Maar ergens zegt mijn onderbuikgevoel me dat Okamoto, Ito en Yamaoka oprecht zijn. Diep van binnen stel ik vertrouwen in hun beloftes. En wat Bloober Team betreft, daarvan heb ik gedurende Gamescom 2022 eigenhandig mogen zien hoeveel men van deze franchise houdt. Biedt dat garanties? Allerminst. Maar het geeft de Silent Hill-liefhebber wel enig soelaas, wetende dat de ontwikkelaar achter de remake ook twintig jaar oude herinneringen koestert.