Retrospectief: Mass Effect

Geplaatst: 31 maart 2017 10:00
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Een sci-fi space exploration rpg. Het was een droom die ik al had vanaf dat ik een kleine gamende telg was. Ik hoefde niet per sé zelf de ruimte in, dat is allemaal veel te veel gedoe, maar een game waarbij je door het heelal vliegt, planeten verkent en te kampen hebt met verschillende buitenaardse wezens, dat leek mij de formule voor de perfecte game. En dat is Mass Effect daarom ook eigenlijk wel voor mij. Ik weet het nog als de dag van gisteren dankzij welke gebeurtenissen ik uiteindelijk thuis kwam te zitten met Mass Effect pronkend op mijn ouderwetse Trinitron beeldbuis. Het duurde daarna niet lang eer er een dikke HDTV in huis werd gehaald.

Game moeheid?

Om te beginnen was ik ergens vanaf de mid jaren 2000 gaming een beetje beu. Mijn favoriete JRPG-genre plus alle AAA-titels vond ik al jaren niet meer zo interessant en vernieuwend. Van bijna elke nieuwe game had ik het gevoel dat ik het allemaal al eens eerder had meegemaakt. Het meeste speelde ik eigenlijk nog op de Gameboy Advance en de DS, en dan met name de MetroidVania-games die destijds nog uitkwamen. Toch besloot ik in 2009 als pro-Sony man toch maar eens een PlayStation 3 aan te schaffen. Dat was heel even dik genieten met Assassin's Creed en The Darkness. Deze ging echter binnen zes weken spontaan kapot*, en dat op een zondagmiddag vlak voordat de kerstvakantie begon (oftewel de periode waarin ik altijd veruit het meeste game in heel het jaar). Gelijk een nieuw apparaat krijgen deed ik niet, dus ik zou een paar weken zonder komen te zitten. Een waar eerste wereldprobleem, maar desalniettemin vond ik het toch aardig irritant.

*Voor de heldere lezers die net zoals Alex destijds nu ook denken: 'Wat deed hij er allemaal mee dan?' Twee keer in de week rugbyen, en één keer in de week kogelstoten Nee, natuurlijk niet, het apparaat was vanuit de verpakking veilig op een plank gezet en heeft daar zes weken gestaan. Spontaan kapot dus, inderdaad.

Oud-Xboxland

In mijn laatste werkweek voor de vakantie moest ik op een donderdagmiddag muziekles geven in Oud-Beijerland, waar een leerling lovend aan het praten was over zijn Xbox 360. Voor het eerst klonk dit in mijn oren niet als een heidense taal. Hij wist mij te inspireren. Ik vroeg hem: 'Is er hier een gamestore in de buurt, en wat kost de Xbox 360 nu? Ik heb namelijk twintig minuten pauze na deze les'. Hij zei: 'Oh, die is aardig goedkoop nu, 230 ofzo. Er zit hier een Free Record Shop vlakbij, rij maar even achter mij aan met de auto'. Zeven minuten later rende ik de winkel binnen. 'Goedemiddag! Doe mij een Xbox 360. Heb je ook Mass Effect en Gears Of War?'. De man achter de balie keek verbaasd en wist even niet te reageren. Vervolgens na een paar seconden mij aan te staren zei hij: 'Ehh oké, ja meneer even kijken, wilt u deze Xbox 360? En ja, ik heb beide games nog op voorraad'. Twee minuten later stond ik weer buiten. De verkoper keek nog altijd verbaasd.

Fanboy, Fanschmoy

De twee games die ik had opgenoemd kende ik enkel van naam en reputatie, maar nog nooit had ik ook nog maar één frame van beide games gezien, want ik was immers immens pro-Sony. Een wijze les: Fanboy zijn zorgt voor kortzichtigheid. Het plezier wat ik die avond had met Mass Effect, wist mij weer helemaal terug te halen naar gaming. Het heeft mij weer doen beseffen dat games het vetste medium is dat er bestaat. Wat een ge-wel-di-ge game. 80's synth sound, prachtige cinematografische directie, geweldige verhaallijn en vette gameplay. Wat wil je nog meer? Het heeft ook meegeholpen dat ik nog nooit voor Mass Effect een BioWare-game had gespeeld, dit omdat ik het altijd bij de Japanse RPG's had gehouden. Ik wist gewoonweg niet dat BioWare zulke goede games maakte. Wederom een zeer dankbare ontdekking als gevolg van een sneuvelende PS3.

Mass Overwhelm Effect!

Er zijn slechts een handjevol games in heel je leven waarbij je dat echte overweldigende gevoel hebt van absoluut gaming genot. Zo had ik dat ook met Ocarina Of Time, Super Metroid, Tomb Raider en Silent Hill. Mass Effect hoort hier voor mij ook absoluut bij. Met Mass Effect Andromeda is de game eigenlijk nóg meer zoals ik dat als kind het liefst had willen zien. Deze game draait nog meer om het verkennen van het onbekende en laat je meer aan je lot over. Het alles wegblazende wauw-effect heeft het echter niet meer, want dat kon enkel het eerste deel hebben. Dit komt enkel voor bij titels die je compleet weten te verrassen. Ik ben benieuwd welke de volgende wordt.

Welke titels zijn belangrijk geweest voor jullie? Hebben jullie ook games die jullie weer terug into gaming hebben getrokken toen je dacht er klaar mee te zijn?

Lees meer