Series: The Cuphead Show - Swing You Sinner!

Indiegames groeien uit tot ware krachtpatsers binnen de game industrie. Ikzelf kan ook zeker genieten van het genre. Onafhankelijk zijn van het grove geld dat rond gesmeten wordt, zorgt ervoor dat je echt kan bouwen op je visie. Je hoeft geen compromis te sluiten, omdat er per se een microtransaction-shop ingepropt moet worden. Je kunt doen wat je wilt. Het is grappig om te zien dat indiegames nu ook echt er toe doen, ondanks dat ze geen miljoenen aan marketing te besteden hebben. Ik denk hierbij aan een aantal van mijn persoonlijke pareltjes. Hades, Hollow Knight, Death's Door en de lijst gaat maar door. Deze games waren niet alleen uitstekend, maar hebben gigantische hoeveelheden aan fans opgebouwd. Eentje waar we het vandaag natuurlijk specifiek over gaan hebben is Cuphead, misschien wel mijn favoriete indiegame aller tijden. Een game met een cultstatus zo hoog, dat zelfs Netflix het een goed idee vond om een gehele animatieserie te publiceren. Is deze serie van hetzelfde niveau als de game? Of is de roem naar het hoofd gestegen van onze koffiekopjes? Je leest het hier.

Roll the dice

The Cuphead Show bestaat uit twaalf afleveringen die voornamelijk los van elkaar staan. Net zoals in de game is er echter één plotpunt dat terug blijft komen. Cuphead verloor een spelletje tijdens de duivelse kermis en daardoor staat hij in het rood. De boete is zijn ziel, wat natuurlijk ook het zogenaamde plot was in de Cuphead-game. The Cuphead Show steekt anders in elkaar dan de game. Dit is iets wat eigenlijk niet te voorkomen was. Normaal gesproken staan fans in rep en roer wanneer het plot aanzienlijk wordt veranderd. Nu is dat niet zozeer het geval. Het plot van de originele game was niet één van de redenen dat de game zo geliefd was over de wereld. Het verhaal in de game Cuphead was extreem kort en simpel. Het bood in principe alleen context, een reden waarom je het land afreisde om zielen te verzamelen van grote eindbazen. The Cuphead Show pakt alles wat belangrijk is en borduurt erop voort.

Terwijl je The Cuphead Show bekijkt, ga je een warm gevoel van nostalgie beleven. Zeker als je de Cuphead-game gespeeld hebt. Natuurlijk zijn de personages die je kent hier. Cuphead en Mugman (gespeeld door Tru Valentino en Frank Todaro) staan in elke episode centraal en het zijn echt een stel typische jonge broertjes. Als iemand met twee jongere bloedverwanten waren hun bekvechten, stoeipartijtjes en uiteindelijke affiniteit voor elkaar zeer herkenbaar. De Duivel speelt ook een centrale rol en is heerlijk vertolkt door Luke Millington-Drake. Een typische narcist met een zeer overdreven reactie op vrijwel alles. De oude, maar zorgzame Elder Cattle (gespeeld door Joe Hanna) was verrassend aanwezig en ook één van de leukste personages om naar te kijken. Verder zie je de eindbazen ook in de show als uitgewerkte personages. De behekste megagroentes, de tweeling bokskikkers, de spoken uit het spooktrein-level. De lijst gaat maar door en door. Tuurlijk kunnen we King Dice en Ms. Chalice niet vergeten. Het acteerwerk van Wayne Brady en Grey DeLisle is van hoge klasse, maar daarom vind ik het juist zo jammer dat we van deze fan favoriete personages maar weinig hebben kunnen zien in het eerste seizoen van The Cuphead Show op Netflix.

Modern en klassiek

Puristen van de Cuphead-game gaan niet blij zijn met het feit dat de serie niet honderd procent ingaat op haar eigen identiteit. The Cuphead Show is gemoderniseerd, terwijl het nog steeds wel de invloed van jaren '30 Disney trots tentoonstelt. Het heeft nog steeds filmkorrels over het beeld hangen, maar in mindere mate dan de game. De animatie is nog steeds over de top en maakt gebruik van een heleboel slapstick humor. Op veel manieren doet het mij denken aan Mickey Mouse shorts, de Disney+ serie. Respect voor het vorige materiaal is aanwezig, maar The Cuphead Show mikt op een grotere doelgroep. Wat ons bij het volgende punt brengt.

The Cuphead Show is voor alle leeftijden, maar we weten allemaal wat dat betekent. Het is net wat meer geschikt voor de jongste kijkers onder ons. Zo is er redelijk veel geschreeuw, de meeste afleveringen tellen wel een musical liedje en is het te allen tijde makkelijk te volgen. Het weet echter toch te entertainen. Kan de jongste in huis de herkenbare muziek uit de originele soundtrack niet waarderen, dan gaat hij zeker wel lachen om het feit dat er iemand opgeblazen wordt in slow motion. De lessen die in de afleveringen verscholen zitten zijn makkelijk te begrijpen en onschuldig genoeg. Toch heb ik soms het idee dat het hele "de duivel slokt je ziel op" misschien toch net iets te heftig is voor de allerkleinste kids. Maar hey, ik keek ook gewoon lekker hoe in Tarzan ze Clayton ophingen aan lianen dus het moet vast wel goedkomen. Ik denk dat The Cuphead Show geschikt is voor degene die fan is van de game, de (eeuwige) kids onder ons of degene die gewoon heel blij worden van animatieseries gebaseerd op het eerdere werk van Walt Disney. Zit je niet tussen deze doelgroep? Schaf dan eerst even Cuphead aan en kom daarna bij me terug.

One hell of a time

Aan het einde van de dag ben ik vooral blij dat Cuphead uitgegroeid is tot een mediafenomeen. Groot genoeg geworden om een eigen Netflix-serie te produceren, terwijl de ontwikkelaars een tweede hypotheek moesten nemen tijdens de ontwikkeling van hun indiegame. Het had allemaal heel anders kunnen lopen. Hoewel The Cuphead Show misschien net wat te veel gericht is op de jongste kids onder ons en af en toe hun eigen identiteit onderdrukken om een groter publiek aan te spreken, heeft de show klasse, humor en is het gewoon een feestje om naar te kijken. Netflix mag trots zijn op het feit dat ze weer bewijzen dat games en series prima in harmonie samen kunnen leven. The Cuphead Show is one hell of a time!