Een kleine twee jaar geleden wist Netflix vriend en vijand te verrassen met een serie van The Witcher. Henry Cavill schittert in de rol van Geralt, maar zo’n eerste seizoen komt niet zonder problemen. En problemen had dit eerste seizoen van The Witcher meer dan genoeg, voornamelijk op het gebied van storytelling. Het seizoen was namelijk bijzonder warrig met zijn verschillende tijdlijnen in diverse tijdperken. De meeste problemen lijken er in dit tweede seizoen van The Witcher te zijn uitgestreken. Het verhaal kent meer focus, meer monsters en een duidelijk plot. Is dat echter genoeg om gekroond te worden tot beste streaming-serie? Laten we het uitzoeken in deze spoilervrije review van The Witcher: seizoen 2!
Een tipje van de sluier
Dat The Witcher populair is, is wel duidelijk. De serie staat al dagenlang op nummer één van meest bekeken programma's en dat kan ik het publiek absoluut niet kwalijk nemen. In seizoen 2 van The Witcher krijgen we acht afleveringen van één uur per stuk voorgeschoteld. Zoals verwacht is het dit keer niet Geralt, maar Ciri die de hoofdrol weet te vertolken. Aanvankelijk vond ik dat een beetje spannend. Ciri was nou niet bepaald in haar rol gegroeid gedurende het eerste seizoen, maar gaandeweg het plot van seizoen 2 zie je Ciri ontwikkelen tot de pupil van Geralt zoals je zou verwachten. Sowieso vertonen de twee een goede chemie. Geralt stelt zich namelijk kwetsbaar op wat Geralt een stuk interessanter maakt als persoon. Ciri is niet het enige personage dat meer context rondom de persoonseigenschappen van Geralt weet te schetsen. Yennefer en Vesemir hebben daar namelijk ook een bijzonder groot aandeel in.
Het verhaal wordt opgepikt na de verschrikkelijke slag van Sodden. Alle hoofdrolspelers hebben de wegen moeten scheiden en kampen ieder met eigen problemen. Het is winter en dat betekent dat Geralt en Ciri zich terugtrekken in de hallen van Kaer Morhen. Hier maken we kennis met meer Witchers en begint de training van Ciri. Het hoofdpersonage is niet langer een prinses die gevangen is in een ivoren toren, maar juist een echte doorpakker die absoluut mooie momenten op het doek weet te toveren. Henry Cavill vertolkt wederom de rol van Geralt en doet dat met verve, het personage laat dit keer wat meer van zich horen dan enkel wat gegrom en dat komt Geralt alleen maar ten goede. Aan de andere kant van het land leven we mee met Yennefer, die na de slag van Sodden diep in de problemen komt te zitten. Ze komt in aanvaring met Fringilla en de elven en dat betekent logischerwijs niets goeds. Op momenten kan deze arc erg interessant zijn, maar het hele gedoe met de elven wist mij niet zo te grijpen. Het lijkt er dan ook op dat dit vooral opzetstukken voor het volgende seizoen zijn. Niet slecht, maar ook niet bijster interessant.
Gemiste kansen en grootse momenten
Dit tweede seizoen van The Witcher is aanmerkelijk beter dan het eerste seizoen. Personages krijgen meer aandacht, het plot beweegt zich in een duidelijke richting en de focus ligt veel meer op het algemene verhaal dat uit de doeken wordt gedaan. Ook op het gebied van CGI en acteerwerk is de serie er zeker op vooruit gegaan. De monsters zien er erg tof uit en de interactie die Geralt hier mee heeft, geeft een lekkere dosis adrenaline. Het is echter jammer dat sommige personages op een flink zijspoor worden gezet. Zo had ik verwacht dat bijvoorbeeld een Eskel veel meer aandacht zou krijgen dan nu het geval is geweest. Ook de vertolking van Jaskier (oftewel Dandelion), gespeeld door Joey Batey, is weer erg vermakelijk. Toch voelt het alsof Jaskier er een beetje in is geforceerd. Zo duikt hij bijvoorbeeld pas laat in het seizoen op en is zijn bijdrage eigenlijk minimaal. Batey speelt het personage nog altijd erg goed, maar ik voel geen noodzaak in het verhaal rondom Jaskier en dat is erg zonde.
Wat betreft de character building zijn er dus nog wel wat gemiste kansen, maar dat wil niet zeggen dat alles helemaal misgaat. Ciri, gespeeld door Freya Allan, en Yennefer, gespeeld door Anya Chalotra, maken namelijk een overduidelijke sprong wat betreft inhoud en het is absoluut geen straf om naar hun scenes te kijken. Daarmee krijgt de serie een beduidend betere balans omdat Geralt niet langer degene is die de serie als geheel moet dragen. Toch is het Geralt die de show veelal weet te stelen. Zodra het personage in beeld komt weet je dat er wat vets gaat gebeuren en dat er eindelijk weer wat actie in de taxi komt.
Conclusie van Rudy Wijnberg
Weet The Witcher zich te kronen tot koning van de streamingseries? Nee, dat helaas niet, maar de serie is wel bijzonder vermakelijk aan het worden. The Witcher seizoen 2 is overduidelijk een verbetering ten opzichte van het eerste seizoen, maar kent nog wel wat zwakke momenten. In tegenstelling tot bijvoorbeeld The Mandolorian focust The Witcher zich op meerdere personages en bouwt de serie toe naar een groots moment. Hierdoor verliest het nog weleens de focus en kan het aanvoelen alsof sommige personages er puur als fan service in zijn geschreven. De ontwikkeling van Ciri en Yennefer is echter overduidelijk zichtbaar waardoor de serie veel meer balans kent. Het is niet langer alleen Geralt die de show moet dragen en dat zie je goed terug aan de screentime die onze geliefde Witcher krijgt toebedeeld. Seizoen 2 is overduidelijk een sprong in de goede richting en bouwt rustig voort aan een onwijs toffe wereld. Kom maar op met dat derde seizoen van The Witcher, Netflix!
Als het gaat om passief sporten is Rudy een kei gezien hij regelmatig menig vechtersbaas tegen de vloer nokt en tanden laat rapen. Toch is hij niet vies van andere genres. Onder het motto “je moet toch alles in je leven geprobeerd hebben” experimenteert onze Amsterdammer zo nu en dan eens wat. Niet altijd even succesvol, geduld is namelijk niet echt zijn sterkste punt, net als een gracieuze winnaar zijn gedurende menig fighter…
