Review: Assassin's Creed: Rogue PlayStation 3

Naast de onlangs uitgebrachte Assassin's Creed Unity, is ook het kleinere broertje Assassin's Creed Rogue verschenen. Een laatste strohalm voor de last-gen of voor degenen die geen next-gen-consoles hebben. Hoewel de vergelijking met Unity eigenlijk niet gemaakt moet worden, is het de vraag of Rogue nog wel in het plaatje past. Unity is een sterke game, misschien met wat bugs, dus Rogue heeft wat waar te maken met zo'n grote broer. Of dat helemaal gelukt is, moeten we nog maar merken. Het verhaal is in ieder geval een goed idee, weliswaar onvermijdelijk na zeven jaar lang in de Assassin-rol te duiken, om nu een een Templar te zijn.

Templar, Assassin

In elke voorgaande AC zijn de Templars de vijand, het kwaad met tegenovergestelde bedoelingen dan die van de Assassins. Na al die jaren de tirannie aan te horen over het kwaad, is het een welkome verrassing om eens over te stappen. Een mogelijkheid voor Ubisoft om een andere richting in te slaan met de serie. Maar als Rogue de eerste moet zijn in een nieuwe reeks, dan moet ik zeggen: Ubisoft, stop hier maar. Hoewel je dus in voorgaande delen te horen krijgt dat de Templars andere bedoelingen hebben, is het in Rogue duidelijk dat de Templars zo slecht nog niet zijn. In het verhaal van Rogue waar Shay Cormac, de hoofdrolspeler, overstapt naar de Templars, zal je merken dat het verschil eigenlijk heel klein is. Templars zijn beste mensen, met goede bedoelingen. Nu heb ik wel een beetje spijt om al die jaren al die Templars af te hebben gemaakt, sorry.

En dan toch niet

Wellicht is het beter voor de game dat ik Black Flag niet heb, want deze game heeft er heel veel van weg. Het loopt op dezelfde engine als AC3 en Black Flag, en dat is te merken. De game draait puur op last-gen-consoles en het is te merken dat het budget voor Rogue even klein is als dat van Angry Birds. Een klein beetje overdreven, maar het geeft je een idee. Het verhaal moet zich afspelen tussen Black Flag en Unity. Helaas is te merken dat het verhaal niet zo goed uitgewerkt is, heel veel gaten in het verhaal bevat en voorspelbaar is. Van tevoren weet je dat je gaat overstappen op het Templar-bestaan, maar de weg erheen is zo doorzichtig als glas. Het verhaal ontwikkelt zich niet en is zwaar oppervlakkig. Je hoopt dat er wat diepte in zit, maar dan is het toch weer net niet wat je ervan verwacht.

Killer's Creed

Al snel merk je dat het Assassin's Creed-gevoel weg is in deze game. Tuurlijk, je kan nog steeds parkouren, zwaardvechten en al het andere leuke doen. Maar aangezien het doel is om wraak te nemen op de Assassins als Templar zijnde, krijgt de game al snel een massamoordthema. Er zijn een hoop Assassins en die gaan eraan. Dus als je denkt heel veel silent kills te maken en vaak ongezien kan rondhuppelen, vergeet het maar. Gevechten met tien man en gruwelijke moorden veranderen de sfeer al snel. Je hebt het zelf wel een beetje in de hand, maar vaak kom je er niet onderuit om weer een dozijn zwaardvechters aan te pakken.

Glitch galore

Unity had een aantal bugs en ook in Rogue is het raak. Tijdens het spelen heb ik in de eerste tien minuten al een handjevol bugs te pakken. Sta je op een chest, kom er dan maar eens vanaf. De engine denkt dan namelijk dat je op een dak staat en zul je er vanaf moeten parkouren. Niet altijd handig. Geluid maakt of breekt een game, en in Rogue zitten daar een paar missers. Geluiden uit zwaardgevechten, kanonschoten of duiken in het water kunnen soms niet of na een aantal seconden pas klinken. Het geeft je een hele rare indruk van de game. Of het volgende echt een glitch is, kan ik niet precies zeggen, maar het verpest wel een beetje de gameplay. In de game heb je zogenaamde maniepijlen, die kan je afvuren op een vijand waarna deze gek wordt. Als hij gek genoeg is, zal hij andere vijanden aanvallen en soms ook vermoorden. Als je het goed speelt en een maniepijl afvuurt op een guard van jouw doel, heb je de kans dat die guard jouw doel vermoordt. Daarna krijg je uiteraard een sequentie te zien dat jij de moordenaar bent en hun herinneringen ziet, maar het klopt niet. Vaak stond ik op twintig meter afstand te wachten totdat de guard mijn doel vermoordde, heel effectief, maar ontzettend saai.