Review: Assassin's Creed PlayStation 3

Mijn blik is wazig en troebel. Ik zie vaag de realiteit, maar is dit wel de realiteit? Ik hoor een stem in mijn hoofd. Wie is dat? Wat wil ze van me? Ik heb totaal geen controle meer op wat er met mij en de omgeving gebeurt. Ik geef me over aan wat er zo hard aan mij loopt te trekken. Alles wordt wit. Dan open ik mijn ogen en zie ik een oude man, die op mij neerkijkt. Waar ben ik?

The story so far

Op deze wijze word je het verhaal ingesleept. Gelijk bij de eerste vijf minuten ben je al overdonderd met wat er met de hoofdpersoon gebeurt. In de eerste tien minuten wordt het science fiction-gedeelte van de game bekendgemaakt en ik kan je vertellen, het verhaal is vet, heel vet. Ik ga niks verklappen over het verhaal, dat moet je jezelf namelijk geheel door de game zelf laten vertellen.

De game gaat over Altaïr, een assassijn die door zijn eigen grootheidswaanzin een drietal grote fouten begaat. Hiervoor wordt hij gestraft; hij raakt al zijn rangen en bijna al zijn wapens kwijt en hij krijgt een messteek. Altaïr is nu weer een 'rookie' bij de assassijnen en moet zichzelf door een aantal opdrachten weer omhoog zien te werken. De opdrachten die Altaïr moet vervullen zijn het ombrengen van prominenten spelers in de oorlog om de heilige stad Jeruzalem. De assassijnen willen een nieuwe heilige oorlog (kruistocht) voorkomen, omdat er alleen maar veel onschuldige slachtoffers zullen vallen. Aan Altaïr de taak om dit te verkomen door de aanstichters van deze heilige oorlog om te leggen.

Wat is er zo tof aan AC?

Het klimmen, om maar een ding te noemen. Het werkt zo goed en lekker en na een tijdje loop je gewoon door een stad op zoek naar een hoog gebouw waar je helemaal naar boven kunt klimmen om daar van het uitzicht te genieten. Vanaf deze hoge plekken heb je goed zicht op de hele stad en zie je ook hoe groot AC wel niet is. Ik zat soms minuten lang op een stok aan een hoge toren, alleen om van het uitzicht te genieten. Wanneer ik klaar was, maakte ik gebruik van een van de coolste dingen die ik ooit in een game heb mogen doen: de leap of faith. Altaïr gaat staan op de balk, die enkele tientallen meters boven de grond in de lucht hangt. Hij maakt, net als een schoonspringer, een schitterende duik naar beneden, waarna hij in een hooiwagen landt. De eerste paar keer dat je dit uitvoert, krijg je echt een kick, wanneer je Altaïr zo naar beneden ziet springen.

Nog meer klimmen

Het beklimmen van hoge torens heeft ook nog een speciaal doel in de game. Altaïr heeft namelijk een overzicht nodig van een gebied, zodat hij weet waar hij is en waar hij heen kan. Maar ook het klimmen zelf is je beste vriend in de game. Vaak is vluchten een betere optie dan vechten. Links bovenin het scherm staat een meter die aangeeft hoe goed de wachters jou in de gaten houden. Wanneer deze meter rood is zullen ze je jou aanvallen, wanneer ze jou zien. Je kunt ze dan met een zwaard aanvallen en hopen dat jij als winnaar uit de strijd komt, maar soms is het beter om het gewoon op een lopen te zetten en de eerste de beste muur te beklimmen op zoek naar schuilhutjes die her en der op de daken staan. Op het moment dat de meter in geel verandert, kunnen de wachters jou niet zien en heb je kans om een schuilhutje in te springen en daar af te wachten tot dat de wachters de zoekactie staken.

Draw your sword

Het zwaardvechten is niet bepaald diepgaand. Je hebt namelijk maar 'n knop waarmee je kunt vechten. Maar wanneer je gaat 'button bashen', ga je geheid het gevecht verliezen. Je tegenstanders staan namelijk altijd in een verdedigende houding, waardoor ze bijna alles zullen blokken. De truc is om pas aan te vallen wanneer zij aanvallen. Op dat moment staan ze niet meer in een verdedigende houding, maar in een aanvallende houding, waardoor jij ze met gemak met je zwaard kunt doorboren of even langs de keel halen. Dit werkt lekker, maar is niet bepaald moeilijk, meer een kwestie van op het juiste moment de knoppen indrukken. Ik hoop echt dat in een volgend deel het vechten wat meer diepgang gaat krijgen, want dit is toch echt iets wat je van deze game mag verwachten.

Gameplay-elementen

Er zitten een paar verschillende acties in de game, die je kunt en soms moet uitvoeren om er achter te komen wie je moet koudmaken en waar je deze persoon kunt vinden. Zo kun je afluisteren. Dit doe je door op een bankje te gaan zitten. Dit gaat automatisch door naar een bank te lopen. Op het moment dat je zit, druk je op de afluisterknop en de camera zoomt in op twee mensen die staan te praten. Je hoort op dat moment alleen die twee mensen nog. Een minpunt aan dit is, dat het alleen werkt wanneer de game aangeeft dat je het moet doen. Hierdoor voelt het aan als een verplicht nummertje. Een andere actie die je kunt uitvoeren om te weten wie je moet vermoorden en waar, is zakkenrollen. Je gaat in een winkelstraat staan en zoekt een slachtoffer uit. je drukt dan op de 'select target'-knop en gaat achter hem aan. Op het moment dat je vlak achter hem bent, druk je op de knop en zie je de hand van Altaïr naar de zak van het slachtoffer gaan. Ook hier geld dat je deze actie alleen kunt uitvoeren wanneer de game aangeeft dat het kan.

Nog een voorbeeld zijn de vele 'red een burger'-opdrachten die in de game zitten. Jij redt een burger uit de klauwen van wachters door de wachters af te maken. De burger is je dan eeuwig dankbaar en hij of zij zal je dan helpen wanneer jij in moeilijkheden bent. Zo kun je bij een soort monnikengroep blenden, waardoor de wachters jou niet zien. De arme mensen kunnen wachters aan hun armen vastpakken, waardoor jij ze met gemakt een kopje kleiner kunt maken, maar ook tijdens het vluchten zullen ze de wachters blokkeren en de verkeerde weg wijzen.

Kwijl, kwijl, kwijl

Altijd al eens door de middeleeuwen willen lopen? Dat kan met AC, want mijn god, wat ziet die game er goed uit. Het zuigt je helemaal terug naar 1191. In het begin van de game zul je nog per paard naar alle steden moeten lopen. Deze tochten duren vrij lang en zijn schitterend om te beleven, maar ik was wel blij dat ik later de keuze had ze over te slaan. Ik weet nog heel goed het moment dat je per paard voor het eerst bij Jeruzalem aankomt. Je staat op een hoge heuvel en je kijkt in een dal waar je een enorme, en dan bedoel ik echt een enorme, stad ziet liggen met een grote muur eromheen. Ik kan verschillende kerken en moskeeën zien, zo ook de grote moskee met die gouden daken. In de steden lopen honderden mensen rond die er allemaal verschrikkelijk goed uitzien. Dit is next-gen, en misschien wel een voorbode voor wat GTA IV ons gaat brengen. Wanneer je midden in de stad loopt, heb je echt het gevoel dat je tussen de menigte loopt. Je hoort overal mensen praten en je wordt zelfs lastiggevallen door bedelaars.