Review: Back 4 Blood - Prima co-op ervaring Pc

Aangevallen worden door hordes van zombies en het dan zien te overleven. Het is eigenlijk een inmiddels uitgekauwd genre waar we als gamers, maar ook als film- en seriekijkers eigenlijk niet op uitgekeken raken. Er zijn al talloze games gemaakt waarin zombies als wandelende schietschijven fungeren, maar dat weerhield Turtle Rock Studios er niet van om weer een nieuwe game te maken. We kennen Turtle Rock vooral van de Left 4 Dead-games en het minder succesvolle Evolve. Weet Turtle Rock Studios met Back 4 Blood weer een goede zombieshooter neer te zetten? Of wordt het tijd voor vernieuwing?

Verhaal en ambience

Laat ik direct maar met de deur in huis vallen. Back 4 Blood hoef je niet te halen voor het diepgaande verhaal. Het is weer een dertien in een dozijn-verhaal dat als excuus dient om talloze zombies met kogels te doorboren. Dat is an sich ook helemaal niet erg, dit soort games haal je ook niet in huis om helemaal meegenomen te worden in een verhaal, maar gewoon puur voor vermaak. Ook de personages zijn niet echt heel boeiend. Je krijgt zo nu en dan wat one-liners om de oren gegooid, maar veel verder dan dat komt het niet. Deze zogeheten Cleaners moeten ervoor zorgen dat het land weer schoongeveegd wordt van zombies, of zoals ze in Back 4 Blood genoemd worden: Ridden.

Met de ambiance zit het wel wat beter. De meeste levels zijn wat grauw en er is wel wat afwisseling in omgeving. Echter is wel goed te merken dat Turtle Rock Studios wat lui is geweest in het leveldesign. Kijk dan ook niet raar op als je meermaals langs dezelfde punten komt. Dit is deels omwille van het verhaal, maar het is natuurlijk ook gewoon gemak. Het enige verschil is dat je er dan vaak op en ander deel van de dag bent, waardoor de sfeer soms net iets anders is. Dat neemt niet weg, dat het erg jammer is dat gebieden gewoon gekopieerd en geplakt zijn. Het zorgt ervoor dat de game sneller repetitief aanvoelt dan nodig is.

Wat ook bijdraagt is de audio, maar deze is niet op alle fronten even goed. De omgevingsgeluiden zijn prima, evenals de muziek. Deze zet de toon voor de sfeer van de game. Waar Back 4 Blood het op het gebied van de audio het wel laat liggen is de voice acting. Op zich zijn sommige personages voorzien van redelijke voice acting, waar anderen weer compleet de plank misslaan. Terwijl je omringt bent door tientallen, zo niet honderden moordlustige Ridden praten bepaalde personages alsof ze naar een aflevering van Koffietijd aan het kijken zijn. Totaal emotieloos en zonder enige urgentie in de stem.

Zombieshooter en deckbuilder in een

Back 4 Blood is hoe je het went of keer natuurlijk de spiritueel opvolger van Left 4 Dead en Evolve en hoewel Turtle Rock Studios meermaals heeft aangegeven dat het echt anders is, is dat het natuurlijk niet. In de basis is het exact hetzelfde. Of nou ja, grotendeels. Er is namelijk wel een heel groot verschil. In Back 4 Blood wordt namelijk een kaartsysteem geïntroduceerd. Je begint met een basisset aan kaarten die je kunt inzetten tijdens het spelen. Door de Co-op Campaign of het speltype Swarm te spelen verzamel je Supply Points waarmee je kaarten vrij kunt spelen. Iedere kaart heeft unieke eigenschappen die van invloed zijn op jouw personage of op je team. Zo kan je team bijvoorbeeld door een kaart een health boost krijgen of kun je jezelf meer munitie schenken door de bijbehorende kaart te kiezen.

Je kunt zelf een deck samenstellen van kaarten en kunt dus ook decks ontwikkelen die passen bij het personage waar je mee speelt. Dit zorgt ervoor dat iedere speler binnen het team een bepaalde rol op zich kan nemen. Je kunt bijvoorbeeld als een soort healer fungeren, meer ammo met je meedragen om je teamleden te voorzien van kogels of juist kaarten te selecteren waarmee je meer schade toericht aan de Ridden. Hierdoor kun je eigenlijk elke playthrough weer op een bepaalde manier uniek maken. Niet alleen Cleaners, maar ook de Ridden hebben kaarten. Deze Corruption Cards zorgen ervoor dat het allemaal een stukje moeilijker wordt. Zo kun je bijvoorbeeld stuiten op kaarten die Armored Ridden, Toxic Ridden of Ferocious Ridden op je af sturen.

Compleet gericht op co-op ervaring

Een game als Back 4 Blood moet het natuurlijk hebben van de co-op ervaring. Het is dan ook niet gek om te zien dat er veel aan gelegen is om de co-op ervaring zo goed mogelijk uit de verf te laten komen. Het is alleen wel jammer dat daarbij vergeten wordt dat niet iedereen vrienden heeft die de game spelen of met vreemden willen spelen. Het besluit om de solo campaign dan ook uit te sluiten van Supply Points en daarmee enige vorm van progressie te ontnemen is dan ook zeer vreemd te noemen. Dat wil namelijk zeggen dat je geen kaarten kunt vrijspelen. Dat het wordt gestimuleerd dat je cooperatief speelt is tot daaraan toe, maar dat je als single player eigenlijk niks kunt doen wat de moeite waard is, is gewoon zonde.

Als je wat vrienden hebt die je kunt optrommelen dan is Back 4 Blood erg leuk om te spelen en jezelf uit te dagen op een steeds hogere moeilijkheidsgraad de campaign te bestieren. Voor de afwisseling is het ook leuk om de PvP-modus Swarm te spelen. Hierin speel je afwisselend als Cleaners en als Ridden. Het team dat het het langste volhoud om te overleven wint de ronde. In Swarm verdien je wel minder Supply Points dan tijdens het spelen van de campaign, dus als je snel progressie wil boeken dan heb je weinig aan deze modus. Tot slot kun je ook nog even ronddwalen in een hub die net zo goed uit de game gelaten had kunnen worden. Middels de tab-knop kom je namelijk in het menu waar je exact dezelfde opties hebt als wanneer je de hub rond moet rennen. Het voegt dus eigenlijk niets aan de game toe.