Review: Bayonetta PlayStation 3

Een nieuw jaar op school betekent niet alleen dat je weer een jaartje hoger komt, maar vaak ook de ontmoeting met nieuwe leraren. Soms zijn deze niet te pruimen, maar gelukkig zijn er altijd wel een paar waar je goed mee op kunt schieten. Het probleem is alleen dat de meeste leraren zo doorsnee zijn. Er zit dan wel eens een grapjas tussen, maar meer dan dat gaat het echt niet worden. Totdat er een lerares ziek werd en er na een gat van een paar weken een nieuwe dame op de stoep stond. Al de eerste les was duidelijk dat het niet zomaar iemand was. Dit was meer. Dit was" Bayonetta.

Streng maar hemels

Terwijl de hele klas stomverbaasd naar de vrouw met haar strenge bril zat te kijken, wist ik wel beter. Dit is de heldin van de aarde die niet terugdeinst voor een gevecht met hemelse wezens, en dat staat daar zomaar voor de klas. De strenge blik was genoeg om de klas stil te krijgen, zodat Bayonetta haar verhaal met Brits accent kon vertellen.

Kwijlende leerlingen

Om haar inleiding kort samen te vatten: Bayonetta is een stoere heks die strijd tegen de engelen uit de hemel. Het is haar taak om die vervelende monsters buiten de deur te houden en daar is ze dan ook verdraait goed in. Met fantastische vechttechnieken en schietende hielen is zij degene die je kan vertrouwen als de nood het hoogste is. Terwijl ongeveer een kwart van de klas al flauw was gevallen of door het kwijlen de Noordzee nabootste, pakte Bayonetta de rest van de klas in door 'n van haar 'final moves' te laten zien. Toen werd duidelijk dat het strakke pak wat ze droeg niet gewoon normale kleding is, maar het haar van Bayonetta. Met dit haar kan ze de genadeslag uitdelen aan haar vijanden, en ook de demonstratie in de klas was buitengewoon indrukwekkend. Het heeft dan misschien het leven gekost aan een onvrijwillige vrijwilliger, maar het was het allemaal meer dan waard.

Heilige combo's

Tot zover het verhaal van de nieuwe lerares, want Bayonetta doet toch vooral waar ze het beste in is: het afslachten van allerlei monsters. De game is gemaakt door de makers van Devil May Cry en dit zie je dan ook duidelijk terug in het spel. Het hoofddoel is eigenlijk om steeds maar weer monsters te vermoorden met behulp van de vele combo's die in het spel gepropt zijn. Hierdoor wordt het button bashen enigszins vermeden, omdat het maken van combo's veel meer loont. Er zit namelijk een groot verschil tussen een duwtje en een stuk haar van Bayonetta dat alle kanten op schiet, terwijl het de aanwezige monsters met huid en haar verslind.

Heksentijd

Een ander foefje van de heks is, heel toepasselijk, Witch Time. Als je een aanval van 'n van de vijanden net op het laatste moment ontwijkt, activeer je deze Witch Time, waarmee alles om je heen in slow-motion beweegt. Dat betekent dus dat je alle tijd hebt om nog meer combo's uit te voeren om jezelf zo nog sneller te ontdoen van je tegenstanders.

Wat Bayonetta echt meesterlijk maakt, zijn de grootste gevechten waar je steeds weer in belandt. De vijanden die je tussendoor moet verslaan zijn niet groter dan een speldenknopje vergeleken met de gigantische en mythische wezens die je tijdens het doorlopen van de levels tegenkomt. Het is vaak een hele uitdaging om ook dat soort tegenstanders met de grond gelijk te maken, waardoor de game ook op de normale moeilijkheidsgraad verre van makkelijk is. Al deze toffe actie gaat samen met een uniek en kleurrijk grafisch jasje. Het is niet heel bijzonder, maar het past precies bij de game en de combinatie van de graphics en de spectaculaire actie zijn dan ook fenomenaal.