Review: Bayonetta - Xbox 360
De eerste game van 2010 viel op mijn deurmat. Ik haalde Bayonetta snel uit haar doosje en propte haar in mijn Xbox 360. Wat ik toen te zien kreeg, valt met geen woorden te beschrijven.
Mooie heksen tegen hemelse beesten
Bayonetta is de laatste heks van de Umbra Witches. 500 jaar geleden ontstond er een oorlog tussen de Umbra Witches en de Lumen Sages, waardoor de twee facties zichzelf uitroeiden. Iedereen stierf, behalve Bayonetta. Door een deal met de duivel zou ze altijd moeten ronddolen in het vagevuur om al het kwade tegen te houden. Totdat ze de opdracht krijgt om in de stad Vigrid rond te dolen.
In het begin lijkt het verhaal redelijk belangrijk, maar uiteindelijk neemt het verhaal zoveel keerpunten dat zelfs ik, het hele epos van Metal Gear Solid uit mijn hoofd kennende, het spoor bijster raakte. Op zich maakt het niet zo veel uit, omdat het niet de drijvende kracht achter de game is. De echte kracht is de stijl en daarover lees je hieronder meer.
Is dat stijl wat ervan af druipt?
Bayonetta is hack 'n slash pur sang, maar dan met een twist. Zo begin je met alleen je vuisten en je benen. Ook zijn de combo's makkelijk uit te voeren en weinig verschillend. Ik ben zelfs van mening dat je met buttonbashing meer schade toebrengt dan door de moeilijkste combo's uit te voeren. Het ziet er stijlvol uit dat wel, maar verder is er geen verschil.
Stijl druipt trouwens van de game af. Van begin tot eind zie je de lekkere Bayonetta de coolste dingen doen. Ingame en in de cutscenes. Zelfs op de punten waar je het niet verwacht denk je: Verdomd, wat is dat wijf cool! Het enige nadeel is dat de game na een tijdje zo stijlvol wil zijn dat het gaat irriteren in de gameplay. Vooral aan het einde gaat de game zo debiel snel dat je het niet meer goed volgt. Aangezien Bayonetta je na iedere chapter beoordeelt, voelt het een beetje oneerlijk. De game gaat zo snel, dat je vaak dingen doet die jij niet wilt.
Bayonetta is ook weer ouderwets pittig. Op de normal-moeilijkheidsgraad zul je al veel moeite hebben met het grote aanbod aan vijanden. Vijanden waarvan je denkt dat het eenmalige eindbazen zijn komen soms gewoon terug. Krachtiger, sneller en dodelijker.
Hemelse muziek
Ontwikkelaar Platinum Games is helemaal los gegaan met de muziek. Er is een compleet koor gebruikt om de meest hemelse muziek te maken. Dit geeft zo'n impact tijdens de cutscenes, dat je gewoon helemaal warm wordt gemaakt om door te spelen. Ook de voice acting is geweldig. Dat corrigerende Britse stemmetje van Bayonetta klinkt zo overtuigend. Ook de andere stemmen zijn ontzettend mooi om te horen. Vooral de stem van Cerveza, die je later in de game zult tegenkomen, klinkt lief en schattig tegelijk.
Het eindoordeel van Wouter van der Putten
Bayonetta is een goed afgewerkt, gepolijst pareltje. De eerste topper van 2010. Ik geloof zelfs dat er een nieuwe franchise is geboren. Het verhaal van de game probeert heel diep te zijn, maar ik kwam er niet echt in. Gelukkig maakt het niet uit, want de gameplay ervaring staat helemaal los van het verhaal. De game is ontzettend stijlvol. Soms zelfs zo stijlvol dat het ten koste gaat van de gameplay. Al met al is dit een game die je moet hebben. Ook al houd je niet van Japan, doe het voor die lieve heks, want heksen hebben ook gevoel!
Pluspunten
- Verhaal in het begin interessant
- Makkelijke combo's
- Stijlvol tot je erbij neervalt
- Goede voice-acting
- Strakke muziek
Minpunten
- Verhaal wordt te vaag
- Buttonbashen vaak effectiever dan combo's
- Gameplay moet inleveren op stijl
Score
Goed
Laatste reacties