Review: Cassette Beasts - Als muziek in de oren Pc

Heeft jouw favoriete artiest ooit een nummer uitgebracht dat je niet kan uitstaan? Ja, ik weet het, gelijk een lastige vraag aan het begin van de review. Laat ik hem iets anders stellen: heeft de ontwikkelaar van jouw favoriete monstercatchingfranchise ooit een game uitgebracht die zwaar teleurstelde? Zo ja, dan snap ik dat je op deze review van Cassette Beasts hebt geklikt. De nieuwste game van de indie-ontwikkelaar Bytten Studio waagt namelijk een poging om het hart van teleurgestelde gamers als jij te winnen, zonder de elektrische muis, maar met een fikkende hond en een extra nostalgische twist. Benieuwd naar alle details? Lees dan nu de Cassette Beasts review verder.

Gestrand, maar niet verloren

Als jij je kunt herkennen in de introductie van deze review, zitten we in hetzelfde schuitje. Ik ben, net als vele andere gamers, opgegroeid met de Pokémon-games. De franchise heeft heel veel voor mij betekend, maar recentelijk lijkt elke game met de elektrische muis erin alleen maar teleur te stellen. Toen ik op gamescom vorig jaar achter de schermen mocht voor mijn Cassette Beasts preview, werd ik echter weer op een positieve wijze geconfronteerd met de hoogtijdagen van de geliefde JRPG-serie. Cassette Beasts is een Pokémonkloon, laten we er niet omheen draaien. Toch doet de game ook genoeg om op zijn eigen voeten te staan en weet het zelfs de recente games in de serie in kwaliteit te overtreffen. Daarover later meer.

Je avontuur in Cassette Beasts begint wanneer jouw eigen ontworpen personage aanspoelt op het strand van New Wirral, een afgelegen eiland. Al snel leer je dat je in een op zichzelfstaande wereld bent beland die bevolkt wordt door allerlei gevaarlijke monsters. De mensen die op het eiland leven, zijn grotendeels hetzelfde lot als jou ondergaan: ze zijn plotseling uit hun oude levens weggetrokken en op het mysterieuze eiland beland - sommigen zelfs uit hele andere tijden dan jij. Een weg terug naar huis bestaat niet; althans, dat zegt men. Al vroeg in de game word je echter door een zogenaamde 'Archangel' geconfronteerd met een mogelijkheid om alsnog terug te keren naar je oude leventje. Dat laat je je geen twee keer vertellen en dus ga je al snel op avontuur om alle hints te verzamelen naar een manier om het eiland te verlaten. Het is niet het meest diepgaande verhaal in de wereld, maar wel eentje dat je in spanning houdt. Is er inderdaad een manier om het eiland te verlaten? En zo ja, is alles dan weer gewoon, of heeft de klok al die tijd doorgetikt? Die vragen zijn genoeg om het hoofdverhaal interessant te houden.

Gotta record 'em all

New Wirral is een fantastische plek om te ontdekken. Het eiland is één grote open wereld waarin verkenning centraal staat. Dit afgelegen oord voelt als een mengelmoes van alle seizoenen: van de zomerse stranden tot de lente-achtige bloesemende bomen, de herfstachtige kleuren en de koude, besneeuwde bergen. Overal zijn er geheimen te ontdekken, puzzels om op te lossen en monstertjes om mee te vechten. Dat vechten is een essentieel deel van de gameplay van Cassette Beasts. Ook wanneer je kijkt naar het vechtsysteem, is New Wirral een plek van vreemde fenomenen. Wanneer je deelneemt aan een gevecht, transformeer je namelijk zelf in een monster met behulp van een huis-tuin-en-keukenmiddeltje uit de oude doos: een cassettebandje. Op New Wirral kun je deze geluidsdragers gebruiken om zelf in een monster te veranderen en om de wilde monsters 'op te nemen' en ze zo aan jouw zijde te krijgen.

Het turn-based vechtsysteem is complex, maar op een goede manier. Om een vaardigheid te gebruiken, heb je een bepaalde hoeveelheid van de zogenaamde Action Points nodig. Deze genereer je iedere beurt automatisch, maar gebruik je ook weer op met sommige aanvallen. Iedere beurt dien je dus strategisch na te denken over niet alleen je huidige, maar ook je toekomstige beurten. Net zoals in de Pokémon-serie, bevat ieder monstertje een element. Hier komt veel diepgang bij kijken. Het systeem is namelijk gebaseerd op chemie, waardoor iedere aanval een additionele consequentie kan hebben. Wanneer je bijvoorbeeld een Fire-aanval gebruikt op een monster met het Air-element, ontstaat er een opwaartse luchtstroom die de tegenstander kan beschermen. Ice-elementen bevriezen Water-elementen, Fire-aanvallen kunnen Plastic-types veranderen in Poison-types, enzovoort. Er is iets meer om rekening mee te houden, wat de gameplay interessant en een stukje technischer dan dat van Pokémon maakt. Daardoor is het avontuur iets ingewikkelder voor de jongere speler, maar een verademing voor de volwassen gamer.

Ook stelt de game niet teleur op het gebied van creativiteit in schrift, zoals bij de namen van de beestjes. Wat denk je van het monstertje Traffikrab: een krabachtig wezentje met een verkeerskegel op zijn rug? Of Dandylion: een mix tussen een leeuw en een paardenbloem? De namen wisten altijd wel een glimlach op mijn gezicht te toveren. Dat geldt overigens ook voor enkele van de vaardigheden en de quest- en achievementnamen, welke op oude muzieknummers zijn gebaseerd. Geef het creatieve genie bij Bytten Studio dat deze namen bedacht heeft een salarisverhoging, alsjeblieft. De monsterdesigns daarentegen zijn een beetje als de nummers van het gemiddelde muziekalbum: sommige zijn erg tof, andere vallen tegen. Het merendeel van de monstertjes deed niet zo heel veel voor mij. Wel erg gaaf is dat de ontwikkelaars ook bootlegvarianten van monstertjes hebben toegevoegd. Deze wezentjes beschikken over een andere kleur, moveset en zelfs een ander element dan hun soortgenoten. Ik kan je niet vertellen hoe zeldzaam deze varianten zijn, maar ik ben er wel al eentje in mijn eigen speelsessie tegengekomen. Eén ding is zeker: Pokémon Shiny-hunters hebben ook in Cassette Beasts voldoende te doen.

De natte droom van de Pokémon-fan

Gedurende het verhaal word je bijgestaan door meerdere andere gestrande mensen. Deze lotgenoten dienen niet alleen als gesprekspartner bij een knapperend kampvuur, maar ze staan je ook bij in gevechten. Wanneer je band met één van deze personages een bepaald niveau bereikt, kun je zelfs met ze fuseren. Gefuseerde monsters zijn al jaren de natte droom van de gemiddelde Pokémon-fan, maar in Cassette Beasts wordt die droom werkelijkheid. Ieder monstertje kan fuseren met een ander monster. Het feit dat er 120 Basic monstertjes in de game zitten, betekent dat er maar liefst 14.400 fusiemogelijkheden zijn. Toch is dit niet altijd zo indrukwekkend als het klinkt. Heel veel van de fusies lijken op elkaar, waardoor het aantal toch kleiner aanvoelt dan het daadwerkelijk is. Ook gameplaytechnisch vormt het fuseren niet heel veel toe, behalve additionele kracht, een gecombineerd element en een vergrote toevoer aan Action Points. Desalniettemin is de toevoeging van meer dan tienduizend fusies een erg knappe prestatie.

Elke partner heeft ook een aparte quest, waardoor je meer leert over hun persoonlijkheid en verleden. De quests zijn verweven in de verkenning van de open wereld en sluiten daardoor erg goed aan op het hoofdverhaal. Maar om het eiland uiteindelijk hopelijk te kunnen verlaten, moet je natuurlijk ook kracht opbouwen. Dat is waar de Rangers en hun twaalf Captains om de hoek komen kijken. Ranger Captains zijn het beste te vergelijken met de Gym Leaders uit de Pokémon-serie. Iedere Captain heeft een andere specialisatie of gimmick. Over het algemeen zijn deze Captains leuk om te verslaan, maar met een goede strategie vormen ze geen groot obstakel. Sommige gimmicks zijn eerder vervelend dan uitdagend, zoals de constant healende monstertjes van Captain Zedd. Wederom vormt het echter weer een leuke afleiding van alle andere verhaallijnen die je in de game volgt.

Bytten doet wat Game Freak niet doet

Op audiovisueel gebied is Cassette Beasts tevens erg sterk. De sprites in de gevechten doen erg denken aan de stijl van Pokémon Black en White: de game waar Pokémon naar mijn mening op visueel gebied op zijn sterkst was. Ook de character designs en bijbehorende tekeningen zien er allemaal prachtig uit. Het is de open wereld waar ik iets meer problemen mee heb. Over het algemeen ziet het er prima uit, maar er zijn absoluut mooiere games met een soortgelijke grafische pixelstijl. Erg jammer vooral is dat de wereld niet vrij is van laadzones. Vooral wanneer je van de algemene hub naar de linkerkant van de wereld vertrekt, krijg je altijd wel een laadscherm voorgeschoteld. Uiteindelijk is het geen heel groot probleem, maar het stoort wel.

Maar genoeg gemekker, want ik wil het hebben over de muziek. Halleluja, wat een soundtrack. Ik had niet verwacht dat de muziek in Cassette Beasts zo verschrikkelijk pakkend zou zijn. Zelfs na het spelen bleef de gevechtsmuziek in mijn hoofd rondspoken. Nog beter: wanneer er fusie in het spel is, worden de achtergrondnummers zelfs ingezongen. Het klinkt allemaal fantastisch. Ten slotte is er nog één belangrijk element dat Cassette Beasts differentieert van de Pokémon-serie: opties. Hoewel Cassette Beasts niet zo lastig is wanneer je de game voor het eerst doorspeelt, opent er een wagonlading aan opties wanneer je de game uitspeelt. Een randomizer-speelstijl? Check. Een ingebouwde permadeath-modus (Nuzlocke)? Check. Bytten Studio begrijpt wat de volwassen Pokémon-speler wil en dat leek tot voor kort een zeldzaamheid.

Het gebruikte beeldmateriaal is opgenomen tijdens onze eigen speelsessie op de pc.