Review: Diablo III Xbox 360

Vorig jaar mei gooide Diablo III, de pc-game in hart en nieren, al hoge ogen. Toch was er niet uitsluitend sprake van lof, want het vervloekte auction house en het altijd online moeten zijn gooiden voor sommigen roet in het eten. De console-versie van de game stond al enige tijd in de steigers, maar komt nu dan eindelijk uit. De twee grote minpunten van het origineel zijn niet langer aan de orde, maar betekent dat ook dat de console-versie van Diablo III nu echt helemaal perfect is?

Dit was, is en zal Diablo zijn

Diablo is van oorsprong een rasechte pc-serie. Dat betekent dat de muis en het toetsenbord goed en veelvuldig worden gebruikt. In de Diablo-games, en zo ook in deeltje drie, is het de bedoeling om je personage door hordes vijanden te leiden door vooral gebruik te maken van verscheidene klasse gebonden skills. Wellicht nog belangrijker is het verzamelen van loot. Constant was, en ben, je op zoek naar betere wapens, schilden en uitrusting. In de console-versie is dat niet anders.

Het basisprincipe van Diablo III staat nog steeds als een huis, ook op de console. De actie wordt bovendien heerlijk aan elkaar geregen door een boeiend, episch en vooral lang verhaal. De vertelling in games als Diablo wil nog wel eens verwateren, aangezien de focus toch vaak ligt op de actie en de loot, maar in Diablo III is dat absoluut niet het geval. Daarnaast is er met veel personages een dialoog aan te gaan en zit er genoeg backstory in de game om de wereld zeer geloofwaardig te maken en houden.

Voor diegenen die minder bekend zijn met de Diablo-reeks zal ik het principe nog even kort verklaren. Je begint de game door een van de vijf klassen te kiezen. Ieder speelbaar karakter heeft zijn eigen voor- en nadelen, skills en speelstijl. Dan begint de game. Veel wordt er echter niet uitgelegd, alleen de basis wordt hier en daar verklaard. Dit maakt van Diablo III een game die je moet, maar ook wilt ontdekken. De verschillende facetten zullen zich na verloop van tijd openbaren en je kiest zelf waar je wel of geen tijd aan spendeert. Aan gevechten met hordes vijanden is echter niet of amper te ontkomen. Diablo III zie je ook op de console van bovenaf, wat een absolute must is om het overzicht gedurende deze gevechten op zijn minst nog gedeeltelijk te bewaren.

Diabolische besturing

De actie zelf was op de pc een combinatie van muisklikken en het gebruik van speciale vaardigheden. Deze skills zitten in de console-versie echter niet meer in een balk verweven, maar zijn heerlijk onder de knoppen geplaatst. Een zestal knoppen is gereserveerd voor verscheidene skills, waarvan er een je basisaanval is. In het begin van de game zul je echter nog niet beschikken over dat aantal skills, maar gedurende de game vordert speel je meer vaardigheden vrij en komen er bovendien variaties daarop beschikbaar.

Het feit dat er slechts zeven knoppen, de zes knoppen voor de skills en een aparte knop voor je potions, actief deelnemen aan het spel, betekent ook dat Diablo III op de console wat simpeler en daardoor toegankelijker aanvoelt dan zijn oudere broer. Dat is echter geen negatief punt, want Diablo III bestuurt als een tiet. Alles voelt intuïtief aan en ook de invoering van de dodge-beweging, waarvoor de rechter stick is gereserveerd, past feilloos in de ervaring en biedt bovendien een uitweg in het heetst van de strijd.

Naast het slagveld zal ook het menu, met daarin onder andere je inventory en skills, veelvuldig op je beeldscherm verschijnen. De navigatie in dit menu vergt echter wat oefening. In de eerste uren was ik hier allerminst over te spreken, maar richting de tientallen uren sloeg de gewenning toe. Sommige designkeuzes zijn namelijk erg vreemd en gooien je op de raarste momenten uit een menu. Toch zit er wel degelijk logica achter deze menu's, al duurt het even voordat die zich toont.

Samen naar de hel

Zoals ik al eerder zei is het niet meer noodzakelijk, zoals bij de pc-versie wel het geval was, om altijd online te zijn terwijl je Diablo III speelt. Deze ommekeer wordt echter nog verder doorgetrokken en bereikt een hoogtepunt in de vorm van een offline co-op mogelijkheid. Dat betekent precies wat je denkt dat het betekent: met maximaal vier man op de bank op hetzelfde scherm hakken en zagen. En dat is leuk, erg leuk. Misschien wel de verbetering die voor het meeste plezier zal gaan zorgen, want Diablo III spelen met vrienden is alles wat je nodig hebt voor tientallen, zo niet honderden, uren aan co-op geweld.

Natuurlijk is het ook mogelijk om wat spelers op afstand om hulp te vragen, want ook online kan Diablo III met maximaal vier man worden gespeeld. Of je de game nu met vrienden op de bank, met onbekenden online of in je eentje speelt, naar de hel gaan zul je. Op je weg ernaartoe kom je echter in verscheidene omgevingen, dungeons en nederzettingen terecht. De meeste plaatsen waar je komt ademen een vrij grauwe sfeer, maar afwisseling is er weldegelijk. Waar ik me echter wel aan ergerde, is dat er nog steeds veel delen van landschappen en dungeons worden hergebruikt, zelfs binnen korte tijd na elkaar. Had ik verwacht dat dit in de console-versie zou zijn verholpen? Nee, maar hoop doet leven.

Op de pc was Diablo III niet zwaar om te draaien, maar wist het op grafisch vlak toch te imponeren. Op de console is dit minder het geval. De game begint wellicht niet in het visueel aantrekkelijkste gebied, waardoor menig criticus zich snel negatief zal uitlaten over de grafische kwaliteiten, maar naarmate de game vordert zal de game zijn ware, lichtelijk ingetogen, pracht prijsgeven. Hoe meer tijd je in deze game stopt, hoe meer je van de game zult gaan houden en hoe meer je jezelf tevreden zult prijzen met de audiovisuele presentatie. De audio is overigens wel degelijk overtuigend, zoals dat altijd al het geval was.

Koester je onwetendheid

Het zou goed kunnen dat je als console-bezitter of non-pc-gamer weinig weet van het verloop van Diablo III en dat moet je koesteren. Ik wil nadrukkelijk weinig kwijt over de verschillende vijanden, eindbazen, uiteenlopende skills en de unieke speelbare en niet-speelbare karakters, omdat dit werkelijk aan de speler is om te ontdekken. De meeste lol haal je als speler dan ook uit het ontdekken en gefascineerd doorkruisen van de overtuigende wereld. Diablo III is op de pc bovendien een game die je meerdere keren doorloopt. Iedere keer na het voltooien speel je namelijk een nieuwe moeilijkheidsgraad vrij, maar ik betwijfel of console-gamers dit principe zullen omarmen. Maar dat daargelaten blijft Diablo III een game waar je een kleine dertig uur zoet mee zult zijn, voordat je voor de eerste maal een punt achter de ervaring zet. Het zit er daarna dik in dat je terugverlangt naar de soepele actie, of juist voorzichtig wilt proberen de aspecten van de andere speelbare karakters te leren kennen. Met Diablo III ben je niet snel klaar.