Review: DOOM Xbox One

Tijd om weer naar de hel te gaan! Hoe? Via Mars natuurlijk! Dit keer vanaf de planeet zelf, en niet zoals in het eerste deel vanaf Deimos ('n van de twee manen van Mars). Hoe gaat het deze keer zijn om als lonesome Space Marine hordes satanisch addergebroed een kopje kleiner te maken? Gaat DOOM volledig gemoderniseerd zijn met veel tactisch dekking zoeken, online co-op en zo realistisch mogelijke physics? Welnee, bruut knallen zullen we potverdrie!

In the MOOD

Als ik alle uren die ik ooit heb gegamed in een pie chart zou splitsen, zou een overgroot gedeelte in beslag worden genomen door de DOOM-games. Voornamelijk deel 1 heb ik talloze keren doorgespeeld, maar Doom 2 liegt er ook niet om. De overige twee Doom-games, Doom 64 (een degelijke unieke game, iets wat de meeste mensen niet weten!) en DOOM 3 heb ik "slechts" twee maal in zijn geheel doorgespeeld. Ik zou mijzelf hiervoor kunnen schamen, maar ik zou er ook trots op kunnen zijn dat ik zo'n goeie smaak heb. Immers zijn vandaag de dag nog steeds alle Doom-delen het spelen waard en hebben ze de tand des tijds goed doorstaan. Het is begrijpelijk dat ik ongelooflijk benieuwd was naar de nieuwe Doom. Zou de titel een waardige opvolger zijn van zijn zeer goede voorgangers?

Schuilen, schmuilen

De nieuwe DOOM maakt al in de openingsscène duidelijk: Back to oldskool FPS-gaming. Dekking zoeken is voor mietjes, zoveel mogelijk dikke guns en bruut arcadestijl schieten. Wat een opluchting, en wat is het juist weer eens verfrissend om een FPS te spelen die op deze ouderwetse manier speelt, maar dan met de looks en meer verfijnde gameplay van tegenwoordig. Je moet in beweging blijven en op de juiste momenten de juiste guns gebruiken. Hier zijn wel wat nieuwe gameplay elementen toegevoegd. Vijanden gaan bij genoeg ontvangen kogels "staggeren", waardoor je van dichtbij een brute finishing move kunt doen, genaamd Glory Kill (Gory Kill is "iets" correcter). Daarnaast kun je de kettingzaag gelimiteerd gebruiken, maar de benzine slurpende zaag maakt een vijand in 'n keer kapot, daarbij krijg je er veel ammo van. Dit zorgt voor extra tactische gameplay. Daarnaast kun je elk wapen in je arsenaal opvoeren met twee verschillende stijlen van upgrades, waartussen je vervolgens ook nog kunt wisselen. Deze extra vuuroptie bedien je vervolgens met de Linker trekker, terwijl rechts de normale vuurmodus blijft. Zo heb je voor de shotgun een spread-fire-modus en een explosive shot-modus.

UpgraDOOMed

Upgrades liggen door hele levels heen verspreid, waarbij er een aantal op geheime plekken zijn verstopt. Dit is echter niet het enige wat je kunt upgraden. Je kunt je space armor genaamd Praetor Suit ook opvoeren qua health, armor en ammo capacity. Daarnaast vind je ook zwevende groene stenen met runes erop. Deze groene stenen warpen je naar een challenge level (Rune Trial) waarmee je Runes kunt vrijspelen die je extra voordelen geven. Enkele voorbeelden zijn bijvoorbeeld dat je makkelijker spullen oppakt, beter springt en dat soort tweaks. Daar blijft het echter niet bij, want met bepaalde aantallen van vijand x verslaan op manier y, upgrade je alles ook nog een keer wanneer je het eenmaal hebt. Voorbeeld: Je gun-upgrade wordt sterker wanneer je 25 vijanden met een headshot doodt. Het lijkt allemaal wellicht niet zoals DOOM zou moeten zijn, maar al dit zorgt ervoor dat het de gameplay bevorderd, en je uiteindelijk meer motiveert om geheimen te vinden.

Doomeintje

Geheimen zijn er zat in deze nieuwe DOOM. Het is altijd 'n van de meest boeiende aspecten geweest binnen de Doom-games, omdat ze zo goed bedacht zijn plus er ook voor zorgen dat je al heel wat eerder de brutere wapens in je schietgrage pollen kan hebben. In deze nieuwe versie zijn ze weer net zo inventief, waarbij er in elk level ook 'n specifiek geheim zit: een hendel die een gebied opent volledig in de oldskool Doom 1 en 2 stijl. Wanneer je deze kamer vindt, speel je ook een oud level vrij. De geheimen zijn echter niet als enige goed uitgewerkt. De levels zijn heel gelaagd en afwisselend, met logisch ontworpen omgevingen. Ik vind het wel jammer dat het weer enkel Mars en de Hel is waar je in rond knalt, en niet ook nog Deimos, Vomos, Venus of andere locaties.

Weinig gloom in DOOM

Het verhaal behandel ik meestal als eerste in de review, maar laten we eerlijk zijn, daar gaat het in DOOM niet om. Ze hebben voldoende interessante opzet en characters dat het je mooi de singleplayer doorhelpt, maar alles is een excuus om de killing machine uit te hangen. Het is wel heel gaaf dat je er langzaamaan achter komt dat de game eigenlijk een soort vervolg is op Doom 1, met allemaal referenties naar een mythische alles uitroeiende moordenaar die eruit ziet als... Die ene groene ruimteman uit deel 1! De sfeer van de game is wel iets waar ik echt kritiek op heb. De game is sfeervol tussen de gevechten door, en tijdens de gevechten is er een Nine Inch Nails dub/djent/metal-soundtrack die beter en passender klinkt dan je zou verwachten. Maar, deze nieuwe DOOM is helemaal niet creepy of eng. Alle verschillende delen, Doom 1, 2, 64 en deel 3 zijn behoorlijk grimmig, en worden vooral duisterder naarmate de game vordert. Deze wordt wel wat enger, maar over het algemeen is de sfeer die je voelt: yeah metal, kom maar op met die demonen!

Andere gameMOODi

Nu heb ik het enkel nog maar gehad over de singleplayer, terwijl je nog twee belangrijke gamemodi hebt: Multiplayer en Snapmap. Multiplayer heb ik nog maar weinig gespeeld, maar de paar uurtjes die ik er tot op heden heb ingestoken, waren eigenlijk best gaaf. Je kunt bij Soul Harvest in een demon veranderen om iedereen af te slachten. Bij Freeze Tag ga je niet dood, maar word je bevroren en moet je worden ontdooid door teamgenoten. Zo zijn er zat originele toepassingen in elke modus terwijl het toch simpel blijft qua opzet. Snapmap vergt nogal wat studie, want hiermee kun je zelf levels bouwen, en dat op een leuke overzichtelijke manier. Het vergt zoals altijd nog wel enige oefening, maar je kunt delen dus in elkaar "snappen" en vrijwel alles is te tweaken en in te stellen. Supertof.